Hulp.

Voor de kachel, op het krukje, ligt een stapel bont.

Grijs-wit bont en zwart-wit bont.

De stapel ligt daar nu stil en uitgeteld en diep in slaap, maar daarnet was al dat bont nog aan het rondrennen op zolder. De katjes sneaken steeds naar binnen, en zijn dan zo leuk en grappig aan het rondrennen en stoeien dat we ze dan maar oogluikend binnen laten. Af en toe.

Vandaag begon met wat meubels versjouwen en een en ander opruimen, want we krijgen een nieuwe bank.

Toen we hier kwamen, drie jaar geleden, hadden we véél teveel meubels. Ons vorig huis was vrij ruim, en dit is maar een klein boerderijtje. Wat hebben we geschoven met banken en stoelen, om die hoek bij het raam, waar je zo mooi de zon kan zien ondergaan, in te richten.

Maar onze spullen pasten daar helemaal niet. Te groot of te klein. Dus veel ging weg, naar andere liefhebbers.

En in die hoek hebben we uiteindelijk maar de piano neer gezet, en de twee grijze stoelen die eigenlijk in Paul zijn kantoor moesten. En dat blijft dan zo staan. Drie jaar lang. Want alles went.

Maar nu hebben we spijkers met koppen geslagen en een bank besteld die -hopelijk- precies die hoek opvult. Zodat daar nu hordes mensen allemaal tegelijk kunnen genieten van de ondergaande zon.😊😊

Ik kan er nog niks van zeggen want hij staat nog in de dozen want ik had wat anders te doen vandaag. En, Paul is veel beter dan ik in dat Ikea-gesleutel.

Vandaag had ik voor het eerst in lange tijd weer hulp! Hoera! Vriendin B kwam een ochtend helpen, en we hebben de hele rand langs de paardenbak afgemaakt.

Het compost had ik er zelf al neergegooid, en overal is nu mest overheen gegaan, en een laag karton. Het was echt karton-weer! Mooi zonnig, en háást geen wind. Dan kun je makkelijk met pakken karton sjouwen, en dan waait het ook niet zo snel weg van het nieuwe bed.

Na het karton snijden, plakband en nietjes eraf, en passend neerleggen, hebben we er nog een klein beetje compost opgegooid, zodat het blijft liggen. Later komt er nog wel meer op.

Na de lunch ben ik nog even verder gegaan.

De nieuwe stroken moesten ook nog omheind worden, ter bescherming. Want Belle de koe staat elke avond in die paardenbak. En zij is gék op nieuwe dingen. Zoals elke vrouw.

Zodra zij ziet dat ik iets nieuws heb gemaakt, in de stal, of waar dan ook, gaat ze erheen en het besnuffelen en er met de horens aan klooien en het liefst er overheen lopen. Maar met een simpel wit draadje erlangs dan komt ze er niet aan.

Nou. De piano is om de hoek geschoven. En de dozen staan klaar voor Paul.

En de hoop bont ligt er ook nog steeds.