Een gewone dag, en toch ook weer niet.
Elke ochtend begint met de dieren. Ze staan al luidkeels te roepen allemaal. De hanen komen mij tegemoet. Waar blijf je nou?? En Bella kijkt ook al om de hoek.
Katten en hond lopen voor je voeten en laten je half struikelen in het halfdonker. Man man wat willen ze allemaal graag hun voer. Maar ook aandacht natuurlijk. Het zijn nét mensen! 😊
Als alle magen gevuld zijn, begint de tweede ronde. Bella gaat naar het weiland. En de kippen klimmen met z'n allen op de voerbak van Bella. Ze pikken de zaadjes uit het hooi.
En dan zitten ze daar gezellig te kletsen en uit te buiken.
De katten, die 's nachts meestal in touw zijn, gaan na het ontbijt slapen. En Brit gaat met mij haar vaste rondje lopen. Om het weiland, rondom de tuinen van De Zonnehorst, en om de twee waterbergingen heen. Anderhalve kilometer.
Elke keer hetzelfde rondje. Elke keer mooi.
En weer thuis, is er nóg iets dat gevoed moet worden. De zuurdesemstarter!
Hij krijgt weer een dubbele portie. Dit keer dus vier eetlepels meel en net zoveel water. Roeren, tot een glad en vrij dik papje. Ik zet hem niet te warm, want hij rijst me anders veel te snel.
 |
Het liefst gebruik ik wat ik al heb. Stoffen, verzameld van diverse kringlopers, of gekregen. En daar dan hoezen van maken voor om onze bestaande kussens. Maar of dat wat is?
Even wat uitproberen ..... hm .... het is niet lelijk ofzo ...... maar nog steeds wat flets.
Nou. Ik weet het nog niet.
Dan nog wat van die gewone klusjes. Stekken maken van een citroengeranium, die nog in de kas staat. Het is daar te koud voor hem, maar hij is te groot om binnen te zetten. De oplossing is dan om er stekken van te nemen.
Dan kan hij binnen verder leven in zijn kinderen en kleinkinderen! 😊
Zaadjes verzamelen. Het is een tweede natuur geworden. Van bijna alles neem ik zaad. Zoals van deze biologische paprika uit de winkel. Vorig jaar ging dat prima, er kwamen goeie planten uit.
Waar je wel aan moet denken bij paprika is dat je hem zo vroeg mogelijk opkweekt. Het liefst al in februari. Anders is het seizoen te kort voor hem om vrucht te dragen.
En elke dag ..... werken aan de compost. Dat gaat het hele jaar door. Altijd als er tijd over is, dan keer ik een hoop om, of zet een nieuwe hoop op. Elke hoop bestaat uit lagen compost afgewisseld met mest-soep. Die compost, dat kan van alles zijn. Hoe meer verschillende soorten, hoe beter.
Mest hebben we nu gelukkig altijd op voorraad. Dank zij Bella. Compost, daar ben ik altijd naar op jacht! 😊
En toen ... vanmiddag .... was er iets ongewoons. Een begrafenis.
Onze zeer geliefde buurtgenoot Harry Dons is vorige week overleden. Slechts 68 jaar oud. Zeven jaar geleden werd bij hem agressieve kanker geconstateerd. Hij had nog maar kort te leven. Maar hij heeft een dijk van een vrouw, Janny.
En Janny zei ... komop, we gaan álles en álles doen om jou weer gezond te krijgen! Baat het niet dan schaadt het niet. Ze heeft er een hele studie van gemaakt. Hun hele eet- en leefpatroon ging op de schop. Al hun eten werd vanaf toen 100% onbespoten en puur natuur en helemaal tot op molecuul-nivo verantwoord. Uitgekiende preparaten. Alles erop en eraan.
En het hielp! Harry heeft nog zeven jaar geleefd! Tot enorme verbazing van alle behandelende artsen.
Toch kwam de kanker uiteindelijk terug, en nu is hij overleden.
Met de hele buurtschap waren we bij de uitvaartdienst. Dat vind ik bijzonder. Dat je dat samen doet. Een buurtschap, niet alleen voor de jaarlijkse barbecue, maar ook voor bij een uitvaart.
En ook om samen de achtergebleven persoon op te vangen.
Ik bracht Wim en Jacky thuis, en in hun tuin was het een schitterend kleurenpalet van bladeren. Echt zó mooi. Wim heeft de naam van de boom genoemd maar het is me ontschoten.
We hebben enorme boeketten van die bladeren gemaakt, want ik zag daar iets in ... een project .... als nagedachtenis. Harry hield heel veel van kleuren, en hier lagen ze voor het oprapen.
En niet alleen op de grond waren die kleuren ....
.... maar precies terwijl Harry werd begraven, door zijn familie, in besloten kring, verscheen vanuit het niets, pál boven het dorp en boven hun huis, een prachtige regenboog.
Echt heel mooi. En hopelijk troostgevend voor de familie.
De bladeren zijn tussen kranten en bedolven onder dikke boeken bewaard. Hopelijk blijft de kleur intact. Herfstbladeren. Ik heb er iets mee. Jullie?
🍂🍂🍂🍂🍂🍂🍂
En toen ...... ging de dag weer gewoon verder .... met gewone dingen. Want zo gaat het.
Vanavond bleek dat de desem toch al weer was verdubbeld en ik heb er maar meteen een deeg mee gemaakt. Dat was vrij simpel. Ik nam 400 gram meel en 400 ml water en mengde dat met het desem. Goed roeren. Vooral géén zout erdoor, dat komt later. Dan in een kom met een schotel erop, en een doek eromheen.
Op een warme plek, een nacht laten rijzen.
En tot slot kregen we vanavond nog een nieuwe huisgenoot, met de post.
Het is een Johannesbroodboom. Een uitheemse boom dus. Die ik hier graag wil proberen op te kweken. De zaden zijn heel voedzaam en je kan er een soort chocolade van maken, maar dan zonder dat je suiker hoeft toe te voegen.
Ik nam hem uit de doos en moest een beetje trekken en plop er viel meteen een takje af. Nee he. Wat zonde!
Hoewel? Misschien stekken?
Een gewone en ongewone dag. Want die dingen liggen soms vlak naast elkaar. 🌈
8 reacties:
Hoi Clarien, Als je wilt kan ik je wel zaden sturen van de Jacobsbroodboom. In Spanje heb ik al verschillende zaailingen opgekweekt. Met groeten Ton
Wat een Johannesbroodboom was, wist ik niet, totdat ik internet raadpleegde en er achter kwam de boom een jaar of 10 geleden zelf ook gehad te hebben; Ceratonia en nog wat erachteraan. Tijdens een vakantie op Kreta had ik er een paar peulen van verzameld en thuis de zaadjes uitgezaaid. Heb ze zien uitgroeien tot boompjes van een kleine halve meter hoog en bijna van de ene op de andere dag allebei zien verwelken en het loodje leggen. Nog steeds geen idee wat er aan de hand was. Je zult, gezien de herkomst, wel begrepen hebben dat je ze als kuipplant moet houden, zeer zeker als ze nog jong zijn. Oudere bomen uit het Middellandse-Zeegebied kunnen vaak nog wel een beetje vorst verdragen
Ik vond het verhaal dat de eigenaar van de boom vertelde zeker zo interessant; van de zaden is het woord karaat afgeleid omdat die een constant gewicht hebben; 0,2 gr volgens wiki, de peulen werden vermalen en verwerkt als cacao-vervanger en de pitten werden gegeten. Hoe weet ik niet meer. Ik heb gezien hoe de peulen geoogst werden; de wijze waarop deed me erg denken aan hoe mijn vader de appels in het najaar oogstte; een kleed eronder en schudden aan de boom, of er inklimmen als de stam te dik was en aan de afzonderlijke gesteltakken schudden. Sommige dingen zijn universeel blijkt maar weer.
Hai Clarkes,
Het zijn de bladeren van de amberboom. Ik vind de kleuren in het najaar ook zo mooi.
Sinds de zomer heb ik hem ook in de tuin en heb er leuke boeketjes van gemaakt en aan kastdeurtjes gehangen.
In jouw geval een mooie herinnering aan je buurman.
Groet
Annemarie
Ontroerend mooi dat er nét op de begrafenis een regenboog verscheen! Ik kreeg er tranen van; maar even later liet je me weer lachen met je nieuwe project, de boom waar je chocola van wil maken! Idd. verdriet en vreugde liggen dicht bij elkaar. liefs M.
Ton .... heel graag!!! Email je me?
Willem stonden ze buiten toen ze het loodje legden? Ik dacht om hem zomers buiten en s winters binnen te houden?
Annemarie, amberboom. Wat een toepasselijke naam!
M dat klopt. Ze komen beiden meestal elke dag wel voorbij.
Hallo Clarien, https://nl.wikipedia.org/wiki/Johannesbroodpitmeel
Een volgend projectje?
Groet
Anneke
P.S. Mooi verhaal weer, ontroering.
De Ceratonia is sowieso in ons klimaat een kuipplant, dus zomers buiten en 's winters binnen op een lichte, en als het even kan, een koele plaats.
Op het moment dat de mijne het loodje legden, was 's winters en stonden ze binnen. Mogelijk dat ze een (schimmel)ziekte opgelopen hebben, maar dan waren er meer planten aangetast geweest en dat was niet het geval. Wat me waarschijnlijker lijkt is dat er iets fout gegaan is met de potgrond, in die zin dat die uitgedroogd, dan wel te nat geweest is. In de tijd dat ik die planten had werkte ik nog en was dan vaak door de weeks niet thuis. De kans dat het dan met water geven niet helemaal goed gaat is in die omstandigheden vrij groot.
Misschien, nu ik met pensioen ben, is het een goede gelegenheid om een nieuwe poging te wagen. Bij een Turkse winkel kun je de peulen vaak wel kopen. Ik zal er eens naar omzien.
Die boom hebben we in onze tuin ; hij heet idd Liquidambar oftewel Amberboom. Hij krijgt na een paar jaar van die leuke groene stekelige vruchtjes. Ik verwerk die in herfstarrangementen. Groetjes van Lien.
Een reactie posten