Nieuwe mannen.

Als je nog een leuke nieuwe man zoekt ... ga dan verhuizen! :D

Er zijn nog nooit zoveel nieuwe mannen in mijn leven gekomen als de laatste paar maanden. Ja het is hier een dolle boel! :D:D Haha ... nou ja het zijn dus de bankmannen, verzekeringsmannen, makelaarsmannen, aannemersmannen, gemeentemannen (toevallig maar weinig vrouwen) .... en allemaal zijn ze aardig en behulpzaam, maar het leven wordt er niet eenvoudiger op. Met al die mannen

Neem vandaag. Ik wilde 'even snel' wat instanties bellen en dingen regelen, en daarna naar de tuin. Aardappels aanaarden.

Ik begon om acht uur te bellen en om half drie zat ik hier nog steeds thuis. Nog steeds te bellen met al die mannen.

Tja en wat doe je dan zoal? Wat dacht je van een opstalverzekering regelen voor een huis met een rieten kap? Waarvan de slaapkamers nét niet allemaal brandwerend afgetimmerd zijn. Wat natuurlijk allemaal goed gaat komen als wij het huis laten verbouwen, maar nu is het nog nét niet goed genoeg om het verzekerd te krijgen. Tegen brand. Bij onze eigen verzekeraar.

Wow dat heeft heel wat telefoontjes en ach en wee geklaag en geregel gekost. Bijna had ik onze oude trouwe verzekeraar, waar we al sinds 1991 álle verzekeringen hebben, omdat ik daar ooit gewerkt heb, bijna had ik ze vaarwel gezegd. En waren we met ons hele hebben en houwen overgestapt op een nieuwe verzekeraar. Die ons nieuwe huis wél wilde verzekeren.

Maar je moet soms gewoon een klein beetje drammen. Ik heb de klachtenservice opgebeld, en uitgelegd dat we om een kleinigheid nu gedwongen worden om naar de concurrrent over te stappen .... en de aardige meneer van de klachtenservice kreeg het wél voor elkaar! Drie maanden lang zijn we nu verzekerd, ook al is de zolder nog niet helemaal afgetimmerd. Klasse!

En zo waren er nog meer akkefietjes. Pffffff wat een gedoe! En wat een tijd kost zoiets.

Steeds tussen al die telefoontjes door moest ik wachten. En ... er lagen nog onbeantwoorde brieven.

Brieven?? Ja die bestaan dus nog steeds! Sommige mensen schrijven nog steeds brieven en kaartjes, zoals mijn moeder, en een Amerikaanse vriendin, en een nichtje.

Ergens onderin een la vond ik nog een setje postpapier, en terwijl de meneer van de klachtenservice mijn verzekering aan het regelen was ben ik post gaan zitten beantwoorden. Wat is dat eigenlijk leuk, een briefje schrijven. Doen jullie dat nog? Schrijven?

Een ander achterstallig werk was het versturen van Gratis Zaadjes. Ik heb daar ooit een blog over geschreven, twee jaar geleden ofzoiets, en krijg nog wekelijks verzoeken om gratis zaadjes. Vaak van beginnende moestuinders, of mensen die het (denk ik) niet breed hebben.

Eerlijk gezegd zie ik daar meestal tegen op. Ik moet dan mijn hele zadenbak doorspitten, elk pakje openmaken, zaadjes eruit, priegel priegel zaadjes in de zakjes, zakjes dichtvouwen, en dat elke keer weer opnieuw voor twee of drie mensen.

Maar ............. we zouden dat natuurlijk ook wel groter aan kunnen pakken!!

Stel, ik doe hier een oproep voor overtollige zaden. Als je zaden over hebt, en ze zijn nog niet over de datum, stuur je dat naar mij. Ik organiseer in de hersft of winter een dag om met een stel mensen van ál die zaden heel veel pakjes te vouwen. We stoppen kant en klare starters-setjes in enveloppen, en iedereen die wil starten kan bij ons zo'n pakje aanvragen. Kosten ... 1 postzegel.

Ik weet dat er al zadenbanken zijn, zelfs hele groepen op Facebook, maar .... hoe meer hoe beter, toch? Het feit dat er hier zo vaak om die zaadjes gevraagd wordt geeft aan dat er behoefte is.

Misschien dat dat mensen sneller over de streep haalt om te gaan moestuinieren. En we draaien meteen Monsanto een loer, met z'n zadenpatenten!

Duur is het niet. Vijf of zes zadenpakjes, verpakt in keukenpapier pakketjes, zonder plakband, weegt nog geen twintig gram en kan dus verstuurd worden voor één postzegel.

Goed. Weer een project erbij. Maar er komt vast wel hulp opdagen in Overijssel!! Ik kom er op terug hoor, op die zadenhandel.

Eindelijk, rond drie uur vanmiddag, was alles geregeld met al die instanties en al die mannen, en was er nog wat tijd voor de tuin. Zonnebloemen zijn geplant, de laatste courgettes gepoot, en dus de aardappels aangeaard.

Als je aarde tegen de planten aanschept, een beetje eroverheen, dan maakt hij aan de stelen die ondergronds zitten weer nieuwe wortels, en krijgt hij dus meer piepers. In dat bultje aarde komen ook aardappels.

Bij de kolen aard je ook aan, maar dat is vooral om ze stevigheid te geven, en meer voeding. En je bent ook meteen wat onkruid kwijt dat om het stammetje groeit.

En dan moest er weer een lading keukenafval naar Moeskers Moestuin. De twee Bokashi's en nog een extra emmer, want er is altijd zoveel troep.

Het stond hier al dagen op de oprit, die drie emmers met die zure gistende troep .... en er zaten honderden mieren in. Een hele snelweg hadden die mieren aangelegd naar de emmers. Vanuit alle nesten kwamen ze.

En wat ik me nu afvraag ... nu die emmers twee kilometer van huis zijn omgekiept op de composthoop ... wat doen die mieren nu? Ze zijn hun nest kwijt. Ze zijn ver van huis. Lopen ze terug? Of gaan ze gewoon infiltreren bij een nest daar, op Moeskers Moestuin?

Of worden het kluizenaresjes en gaan ze vanaf nu in hun uppie door het leven? Niet eens zo gek. Geen zorgen meer om het nest, lekker de hort op. Op zoek naar leuke nieuwe mierenmannen! :D