Graskaas, kannibalen, en broers.

on donderdag 19 mei 2016




De markt begint altijd lekker vroeg hier in Bussum. Ik was er eventjes vanmorgen, en zag dat er alweer graskaas is. Graskaas .... ja want de koeien staan alweer een tijdje in de wei. Die kaas smaakt daardoor echt heel anders dan de gewone winterkaas ... hoe noem je dat .... de hooi- en krachtvoer-kaas.

Graskaas smaakt naar kruiden en naar vers voorjaar. Vooral als je dan ook nog het geluk hebt om biologische graskaas te vinden. Zo'n biologische melkveehouder, die heeft weilanden met niet alleen dat keurige rechte gras, maar ook vol met kruiden en bloemen .... zo'n weiland staat vol met prachtige planten, die die koeien allemaal opeten. Mooi onbespoten groen.

En dat komt dan allemaal in jouw kaas!





Nou, op Moeskers Moestuin staat het ook vól met mooi onbespoten wild groen!

Maar ik heb hier geen koeien rondlopen, dus het groeit en groeit ... het groeit in de wildernis zelfs helemaal over de rabarberplanten heen, die ik daar geplant heb. Natuurlijk, want hoewel rabarber een vaste plant is, en zich heel goed kan redden...is hij nu toch een beetje in de verdrukking gekomen in De Wildenis, op de tuin.

Ik ga nog één keer ingrijpen. Voor de allerlaatste keer ga ik in de wildernis wat planten uitrukken. Dat is alleen maar om de rabarber een beetje te helpen. Maar hierna ... mag de wildernis weer helemaal terug naar wild!

Nu heb ik rondom de rabarber de wilde kruiden allemaal uitgetrokken. Hij krijgt nu meer licht en zal meer oogst geven.





Ik heb een dikke bos kruiden uitgetrokken. En wat doe je daar nu mee? Op de compost? Kan. In de gierton? Kan ook.

Maar eerst ... gaan we die planten bekijken. Er zitten veel insecten in. Veel nuttige kevertjes en wespjes en kijk nou ... zelfs alweer het eerste broed. Ik weet niet waarvan. Is het van een vlinder? Of van een kevertje of torretje? Het zit onderop een distelblad. Wie het weet mag het zeggen.





Bij mij gaan de planten vandaag niet op de compost. Wat ik vandaag gedaan heb is het in bosjes verdelen. Die bosjes vouw je dubbel en je geeft er een soort van draai aan. En die bossen gedraaide kruiden leg je dan gewoon precies weer terug waar ze vandaan kwamen. Tussen de rabarber planten dus.

Zo kun je het onkruid weghalen, maar er toch voor zorgen dat de bodem niet verarmt. Je plaatst de planten gewoon weer terug. De planten vergaan, en de rabarber vreet ze op.

Want hoe lief en vriendelijk wij dan ook voor de natuur willen zijn ... de natuur zelf is een harde bikkel hoor, gewoon kannibalen zijn het!! Hap slik weg, de één zijn dood is de ander zijn brood.




(en hier kwam dan nog een foto van twee oudere heren op de markt, het leken wel twee broers, voor de kaaskraam, maar wegens te privacy gevoelig, en een inlevende reactie, toch maar weggehaald ;-)



3 reacties:

Emie zei

Die broers lopen op de openbare weg, daar mag je iedereen fotograferen volgens mij. Lekker laten staan, die leuke foto!

Anoniem zei

Hoi Clarien,

wat mag en wat niet mag, volgens de wet, is me onbekend.
Ik ga als antwoord op jou vraag dus verder op mijn eigen gevoel.
En ik heb me laten leiden door de overweging "hoe zou ik het vinden als een foto van mij en mijn zus op een blog zou staan, zonder dat ik het weet, ook al is het heel erg lief bedoeld?"
Wel, ik zou dat niet prettig vinden.
Als het een foto zou zijn van mensen op de markt, een massa, waarin ik tussen vele andere hoofdjes herkenbaar zou zijn, dat vind ik anders, dan mijn foto specifiek uitgelicht .
Ik weet niet of ik me goed uitdruk, of je begrijpt wat ik bedoel.
Maar, dat ik mijn idee hierover.
En het is inderdaad een leuke foto, zoals Emie hierboven zegt, maar jij hebt tig leuke foto's. Als je de broers weghaalt, dan blijf je toch nog tal van leuke foto's overhouden.
Enfin, mijn mening dus.
(is geen kritiek eh, gewoon een antwoord op een direkte vraag van jou)
En nu ik hier toch reageer: ik lees je blog erg graag
Vriendelijke groet
Lutgarde

Clarien zei

Fijn dat jullie zo meedenken! De foto van de broers is verplaatst naar mijn mapje ... ´mooie mensen.´