Anjum en de zee.

Ontelbaar keer ben ik al naar het noorden van ons land gereden. Ooit, als achttienjarige, na de middelbare school, zo snel als ik maar kon weg-ge-vlucht uit dat oneindig vlakke, oneindig brede, oneindig wijde en (vond ik toen) oneindig saaaie noorden!

Nu rij ik minstens eens per twee weken de weg terug, en valt mij elke keer op hoeveel rust en ruimte daar is, in het noorden.

Vandaag weer over de A6, dwars door de polder. Bij het tanken zag ik tientallen zwaluwen die allemaal hun nesten hadden gebouwd onder het enorme afdak. Goeie plek hoor, de muggen en vliegen uit de hele uitgestrekte polder houden hier hun pitstops, en worden réng opgegeten door die pijlsnelle zwaluwtjes!

De mevrouw van het tankstation vertelt dat ze er hun handen vol aan hebben. 'Af en toe valt er zo'n jong uit een nest naar beneden,' zegt ze, 'en dan rennen we ons rot om dat jong op te vangen. Maar we kunnen hem niet helpen, want een zwaluwtje kan niet opstijgen vanaf de grond. Dus dan bellen we de dierenambulance.'

'Voor een zwaluwjong?' vraag ik ongelovig, 'en komen die dan ook?'
'Jazeker want zwaluwen zijn beschermde vogels. Dus de ambulance komt hier helemaal naar toe om zo'n zwaluwjong op te halen.'

Verder vertelt ze dat sommige klanten helemaal niet blij zijn met de zwaluwen, omdat ze de stront op hun voorruiten krijgen. Veel mensen zien die beestjes als overlast. Of daar niks aan gedaan kan worden??? Maar Mevrouw Tankstation zelf is gek op die beestjes gelukkig en blijft rennen als ze een jong ziet vallen. Supervrouw!!

Dan rij ik Anjum binnen!

Dat Anjum dat is nou is typisch zo'n durpke waar je meestal voorbij rijd en nooit es naar toe gaat. Maar nu moest ik even langs de  Coop voor wat boodschappen, en heb maar even een rondje door het dorp gelopen meteen.

Anjum is zomaar hip geworden!

Eigenlijk is het een slapend, beetje overbodig dorpje. De functie van zo'n dorp voor de omgeving was al jaren geleden verdwenen. Scholen en winkels en sportverenigingen zijn allemaal geconcentreerd in grotere dorpen verderop, en soms heeft zo'n dorpje dan de pech om helemaal van de kaart te verdwijnen. Maar Anjum heeft het geluk dat het vlak bij het Lauwersmeer ligt, en vlak bij de zee.

De toeristen hebben Anjum gevonden, met z'n mooie Michaelkerk uit de 12e eeuw.

Ja die kerk is mooi, maar wat ik zelf nog mooier vind zijn die paadjes en straatjes rondom de kerk. De kerk is op een terp gebouwd, en de oude huisjes en boerderijen liggen daar knus tegenaan, langs oude straatjes die omhoog kruipen.

En vanaf het oude kerkpad, wat helemaal om de kerk heen slingert, zie je steeds tussen die huizen door, het wijde Friese land met groene grasweiden en schapen en koeien. Prachtig!

En de kraaien, die om zo'n toren vliegen, en die om alle oude kerktorens heen vliegen en heer en meester zijn in die torens, die kraaien die zijn ook fantastisch! Stel je toch es voor het leven van zo'n kraai, met een nest in de top van een kerktoren, uitzicht waar je kippenvel van krijgt, en van alles en iedereen is hij de baas!

Zie je ook het gouden haantje? Als een staartje achterop de kerk! (klik op de foto)

Na Anjum komt de lange dijk. Je rijd dwars door wat vroeger allemaal zee was. Tussen het Lauwersmeer en de Waddenzee ligt die dijk. Allemaal aangelegd door ijverige waterschapsmannen halverwege vorige eeuw.

Heb je dat nou ook dat als je een dijk ziet dat je er even op wilt? En de zee wil zien? Hee kijk daar is ook nog een trap toevallig!!

Oooooh het blijft toch altijd weer een van de mooiste landschappen op aarde ... de zee met die eindeloze horizon! De zon die erop schittert, de golfjes die aan het op en af golven zijn .... en dat al heel lang doen, zo'n vier miljard jaar meen ik

Kijk er is ook een kaart. Altijd handig een kaart van de zee! ;-)

Maar eigenlijk hoef je geen kaart. Kijk gewoon naar links, en naar rechts.

Kijk langs de eindeloze dijken en je krijgt vanzelf bewondering voor ons mieren-mensen-volkje, voor wat wij allemaal hebben gemaakt. De helft van ons land hebben wij gemaakt! Ons halve land is gewoon van de zee afgetroggeld!

Als je hier midden op de dijk gaat staan, zie je links de Waddenzee en rechts het Lauwersmeer. Zo'n zestig jaar geleden was dit dus nog één grote zee, de Lauwerszee. Die stroomde ver het land in en zorgde voor veel overlast voor al die kleine vissersdorpjes die eraan lagen. Vaak overstromingen.

Toen is de dijk aangelegd. De Lauwerszee werd een meer. En veel vissers zaten ineens zonder broodwinning! Er was ineens geen zee meer voor hun haven! Alle vissers moesten naar de vissershaven hier op Lauwersoog komen. Ja daar was veel gedonder toen hoor onder de vissers ... in Zoutkamp braken hele rellen uit.

Maar goed, dat is ook allang weer geschiedenis. Nu weten we niet beter, en de dorpjes om het Lauwersmeer heen hebben nu het toerisme omarmt als bron van inkomsten.

Het wordt koud hier bij het water, we stappen maar es op!