STORM!!

Eigenlijk wou ik vandaag het hebben over de teelt van witlof. Die hebben we geoogst bij Land en Boschzigt gisteren.

In de stromende regen waren we met ons 'Green Team´ de pennen (wortels) van de witlof aan het oogsten. Die komen dan in kistjes, en daar groeit dan als het goed is in het donker een mooi wit stronkje uit.

Want voordat je zo'n witlofstronkje hebt komt daar heel wat werk voor kijken ... Wietse legt alle pennen netjes op een hoop. Later gaan we die in kisten stoppen en in het pikkedonker wegzetten.

Maarrrrrrrrr .... die witlof, en hoe dat precies geteelt wordt, dat moet maar even wachten. 

WANT ... er was vandaag wel iets anders om over te bloggen!!

Ik was weer in Groningen, voor familiezaken. En dan slaap ik altijd in ons huisje op Lauwersoog. Dus daar lag ik vannacht te luisteren naar de bulderende storm. Het huisje schudde ervan. Ik dacht nog, ja hoor, Groningen, aardbevingen zeker. Maar nee het was gewoon de noordwesterstorm.

Vanmorgen vroeg liep ik naar de zee om naar de storm te kijken. Eenmaal over de dijk wist ik niet wat ik zag .... de zee was mij alvast tegemoet gekomen!!!

De hele vissershaven was één kolkende massa water! De dijken rondom waren nog maar smalle strookjes basalt, waar de zee daverend overheen spoot. Enorm ... wat een natuurgeweld! En er was nog haast niemand. Ik dacht nog .. moet ik nu 112 bellen? Want weet iemand dit?? Stom natuurlijk want uiteraard was er dijkbewaking. De hele nacht al (hoorde ik later op de radio). En waren de militairen al ingeschakeld om het publiek tegen te houden. Zoals hier: rood-wit lint, streng verboden in te rijden! 

Huh? Loopt daar een weg dan? (ik vond dat lint een beetje overbodig .. :D)

Hier, het oude verroeste dok van Lauwersoog, wel drie meter hoger dan normaal. Oh ... zó jammer dat de batterij van mijn camera net op was, en ik met mijn mobieltje niet kan inzoomen, want kijk even goed hieronder, kun je in de verte zien hoe de zee over de dijk heen stroomt!

Het was echt ... ja luguber bijna ... het gemak waarmee zo'n zee zich eventjes laat gelden. Hoezo vissershaven? Hoezo dijken? Hoezo ingepolderde Lauwerszee met mooie recreatieparken en haventjes en dorpjes?? Als IK wil stroom ik gewoon zo het land in en niks en niemand houdt me tegen.

Want wat doe je ertegen? Niks. Kijk nou zo'n militair in een jeep, die daar bij de overstroomde visserswinkel staat (waar ik eigenlijk een winterjas wilde kopen vandaag ..). Hij staat daar alsof hij de zee wil tegenhouden. HALT! Tot hier en niet verder!!

De zee stroomt even later gewoon over zijn banden. Die trekt zich van zo'n soldaatje niks aan.

Maar dan ... even na tienen ... trekt het water zich langzaam terug. De storm luwt en de vloed trekt zich terug. Dwars door gebouwen trekt het water terug. 

Nou we hebben weer geluk gehad dat de zee er genoeg van had. Geen dijkdoorbraken in Groningen, geen persoonlijke ongelukken. Alleen een hoop troep op te ruimen, en een sneu restaurant aan de pier dat veel waterschade zal hebben. Dat restaurant stond tot aan de knieen in het water.

Zoiets zet mij aan het denken. Wij kunnen denken dat we alles onder controle hebben, maar de natuur is nog steeds sterker dan wij. Als de zee wil, pikt hij ons halve land weer terug. Dijken en computers en militairen hebben dan het nakijken. 

De fotootjes van de inkzwammen, en van het omgespitte strookje tuin hier bij ons huisje, waar straks weer gepoot gaat worden, vallen enigzins in het niet na dat natuurgeweld.

Want die machtige zee die blijft nog wel even op mijn netvlies staan.