Plekje voor de bijen

De tuin is de najaarsmodus ingegaan ....

..... zo mooi rustig groeit alles. Niks geen drukke dolle mei-dagen meer. Maar gewoon kalme regelmatige groei. De bieten en rapen worden nog steeds een beetje groter, ze vormen dikke knollen waar hun winterreserves liggen opgeslagen. Helaas arme bieten en rapen gaan wij die knollen opeten. Hier zie je een raap, hele mooie wintergroente. Beetje ouderwets, maar tegenwoordig weer 'in'.

De prei is mislukt. Alleen een paar heel kleintjes had ik. Er waren veel preimotten, die hun eitjes bij de plant leggen. De larfjes die eruit kruipen boren zich dan gangetjes door de prei. Je krijgt van die oranje-bruine vlekjes, en de prei groeit niet goed meer. Jammer. Maar de wortelen gaan gewoon door. Heel langzaam worden het wat steviger knapen, in plaats van die ieniemieni peentjes die we tot nu toe hadden.

Ook waren er weer verrassingen ... zomaar weer een pompoen, en de laatste courgette plant die weer gaat bloeien, en een echt herfst aardbeitje ...

Doordat de tuin in rust is is er tijd voor andere dingen. Zoals lekker even door Amsterdam slenteren, naar de geveltjes kijken. En kijken naar het beroemde Amsterdamse 'Kolkje' achter de Sint Nicolaas Basiliek. Dat vind ik een van de mooiste doorkijkjes. Net als zo'n 4000 andere toeristen trouwens, die daar ook allemaal waren.

We gingen maar es op huizenjacht. Dit leek ons wel wat .....

Leuke tuin ook, voor Amsterdam. Maar hij was niet te koop! :D Het was het museum 'Willet Holthuizen' aan de Herengracht. Grappig, terwijl heel Amsterdam zwart zag van de toeristen, was het hier doodstil. Volgens de congierge waren we de dertiende en veertiende bezoeker! Heel raar want het is een prachtig huis! Echt de moeite waard!

Tja, en vandaag ..... maar es een plek zoeken voor de 4 of 5 bijenkasten van Liesbeth, die binnenkort op Moeskers Moestuin komen. Ik had zelf al overwogen om maar een imkercursus te doen, om hier bijen te krijgen, maar dit is veel praktischer. Nu kan ik alles van Liesbeth afkijken. En zij kan van mij tuinieren leren! 

Dit leek me een geschikte plek, daar achter dat onkruid tegen het hek.

Eerst maar es het onkruid weggekapt, dat hier al tientallen jaren ongestoord groeit. Want nu kan je er niet eens bij. En daarna heb ik de grond ge-egaliseerd met zand dat we hier toevallig vorig jaar hadden gedumpt. Die grond moet recht, want Liesbeth vertelde dat een volle bijenkast wel 60 kilo kan wegen. En er zaten allemaal kuilen. Nou die zijn nu weg.

Zo moet het kunnen volgens mij. Tegen dat hek aan. En nou maar wachten op Liesbeth met de zoemende kudde! Maar het kan nog wel een paar weken duren, want ze moet nog achter materiaal aan voor de stellage. Sterk hout, en ijzeren buizen. De kasten moeten minstens 40 cm boven de grond komen.

Verder vandaag bietenzaad geoogst. Dat was voor mij de eerste keer. Ik heb nog nooit een biet laten doorschieten. En was verbaasd over de duizenden en duizenden zaadbolstertjes aan één zo'n plant! Dit is de Egyptische platronde. Dat is een beetje zo'n platte zoete biet, die je ook rauw kunt eten. Die doet het erg goed op mijn grond, dus daar heb ik maar even flink wat zaden van geoogst.

We kunnen volgend jaar weer bieten eten!!

Wel handig, dat het nu wat stiller wordt op de tuin. Want thuis is nog een bende te doen. Alle spullen en studieboeken van mijn opleiding liggen nog steeds op een grote hoop. Laag stof erop. Alle aantekeningen moeten uitgezocht, boeken gesorteerd. Losse flodders papier weggekieperd of in een map gestopt. Echt zo'n herfstklusje!

 

En ineens schoot me iets te binnen! Die stapel daar helemaal rechts zijn de boeken die naar de kringloop gaan. Maar er zitten prachtige kruidenboeken, snoeiboeken en andere tuinboeken tussen, die ik soms dubbel heb of gewoon teveel. Want wat moet je met 12 boeken over kruiden. Er staat toch ongeveer hetzelfde in. Als de boel opgeruimd is zet ik ze hier op een rijtje! 

Misschien zijn er hier liefhebbers, dan stuur ik ze op!