And so it goes.

Wat een hartjes, niet? Lekker en ook mooi zijn onze tomaten. Jammer dat de kippen dat ook vinden. De tomaten waar ze bij kunnen worden steeds maar aangepikt. 

Daarom oogst ik ze op tijd, als ze nog nét niet helemaal rood zijn en de kippen er nog niks aan vinden. Op de tafel rijpen ze dan wel verder af.

De streepjes die je op de vruchten ziet dat is een soort striae. Haha, net als bij zwangere vrouwen waarvan de huid op de buik ineen op spanning komt en er dan soms van die witte streepjes tevoorschijn komen. Nou dat hebben tomaten dus ook. Als het veel regent bollen de tomaten snel op en 'scheurt' de huid een beetje. Het is niet zo erg. Er groeit lidtekenweefsel in en het ziet er dan artistiek uit. 

De Brandywine tomaten zijn heel stevig. Je kunt ze goed in blokjes snijden en in gerechten meestoven. Ze vallen niet snel uit elkaar en je tomaat houdt dan dus z'n bite.

En verder .... ren ik me weer eens rot deze dagen. Het is top-oogsttijd, maar ik ben door omstandigheden gewoon veel te weinig op de tuinen. En als ik daar dan kom dan is alles tegelijk aan de beurt.

De uien gaan al bijna rotten, door alle nattigheid, en moeten écht uit de grond. En de bonen denderen door en de bietjes worden wel érg groot en bloemkolen gaan haast bloeien. En en. Vandaag had ik een paar tuinuurtjes en heb even flink wat geoogst en een deel daarvan meteen verwerkt. Bonen, bieten, komkommers, kolen en wortelen.

Gelukkig houdt Paul de dieren bij! Daar wordt goed voor gezorgd als ik er niet ben. Paul heeft deze week vakantie dus dat treft mooi.

De eieren moesten ook nodig weer worden verwerkt. Tijd om te bakken heb ik nu niet, dus, wat gedaan? Ik heb een gokje genomen door ze gewoon rauw in te vriezen. Setjes eieren even kort klutsen, met een kwart theelepeltje zout erbij tegen het 'geleren', en dan in zakjes in de vriezer.

Vijf zakjes van vier eieren en vijf zakjes van acht eieren. Zestig eieren weggewerkt, en het neemt maar weinig vriesruimte in beslag. Binnenkort ga ik zo'n zakje ontdooien en maar eens proberen of je er dan nog echt een lekkere omelet van kunt bakken, of cakes.

Dan zou dit een mooie manier zijn om de extra eieren vanaf nu op te slaan. Makkelijk, snel, en weinig ruimte nodig. Maar het kan ook zijn dat het een droog zootje wordt. 

En de doppen zijn gewassen, gedroogd, en verkruimeld. Ze liggen nu op zolder na te drogen. Na het fijnmalen krijgen de kippen dat 'doppenmeel' dan weer terug, in kleine beetjes, door hun middagprak. 

Paul krijgt ook elke dag doppenmeel. Haha. Want zijn botten breken nogal eens. Door al dat wielrennen natuurlijk, van hoge bergen af, maar ook gewoon thuis. Kijk maar wat een gevaarlijk werk hij alsmaar doet. Nu weer die enorme heg! Op zo'n wiebeltrap.

Ik help mee door het afval weg te sjouwen naar de paardenbak. Want mij krijg je zo'n trap echt niet op.

En daar zag ik dat de bramen rondom in de takkenril allang rijp zijn. Prachtige dikke zoete bramen zijn het. Dat heb je niet elk jaar. Soms zijn ze veel zuurder.

Nou, van de heggenklus dus meteen maar door naar de bramenklus. 

And so it goes. In augustus.

Afgelopen weekend waren we door Poek en Steijn uitgenodigd voor een etentje in Utrecht. Doosje groenten mee voor de jongelui, en hop daar gingen we. Op naar ... de 'Stadsjochies'. Dat is een Kastaurant. Dus zeg maar een restaurant in een kas, waar het eten dus gewoon om je heen groeit. 

Leuk was dat!  

Al het eten en ook veel van de drankjes waren natuurlijk uit de tuin en uit de kassen. Zoals die hibiscus cocktail hierboven. Of eigenlijk Mocktail, want zonder alcohol. 

Hibiscus heb ik ook veel in de tuin maar nog nooit bedacht om er een Mocktail van te maken. Zo waren er veel meer leuke dingen. Zoals de cosmea, waarvan de bloemen natuurlijk heel bekend zijn en heel mooi, maar het groene kruid is ook heel lekker, gesnipperd over gerechten. Nou, nooit geweten en nog nooit gegeten ook.

We kregen een uitgebreide rondleiding door de tuinen en in de kassen. Ik heb veel bijzondere nieuwe dingen gezien en geproefd. Veel tips gehoord.

Komt hier ook allemaal weer terug hoor, te zijner tijd.

Varkens hadden ze ook. Voor de vleesliefhebbers. 

En een enorme ruimte met cressen, oftewel piepjong plantgoed om te eten. Ik noem ze meestal microgroenten. Die jonge plantjes die uit het groentezaad groeien zijn wel vijftig keer krachtiger van smaak dan de groenten zelf, vertelde de oprichter, die ons rond leidde.

Vond ik wel iets overdreven hoor. Tuurlijk, de cressen zijn zeker lekker pittig, maar als je groenten zelf opkweekt in een gezonde bodem dan smaakt dat ook prima. Haha hij wist het mooi te brengen allemaal. Wij natuurlijk allemaal hartstikke nieuwsgierig naar die 'krachtige cressen' .... en ja hoor we kregen ze meteen op ons bord! En nog veel meer heerlijks!

Prima restaurant. Ik bedoel Kastaurant! Ik kan het echt aanbevelen. Eten was heerlijk, zonder extra 'smaakvullers', en superlekkere drankjes overal bij.

En zondag hadden we bezoek .... van het aanstaande bruidspaar! En zijn we zelfs nog met z'n drietjes even langs geweest bij mijn moeder. Het kon gelukkig weer, ze had een goeie dag. En ik ging lekker achterin languit op de achterbank. Als een echte oma in spe!

 

And so it goes.