Moesker's Moestuin: Mijmeren boven de strijkplank.

Mijmeren boven de strijkplank. Bijvoorbeeld over hoe snel alles gaat. Haha ... o nee, dat zou ik niet meer zeggen. Maar héé .... juni alweer!!

Maar goed, die strijkplank dat was vorige week, en toen was het nog mei. En onder dat strijken bedacht ik me dat ik nu al voor de vierde keer een serie dekbedhoezen stond te strijken, die als tafelkleden moesten dienen voor een supermooi 21-diner. Dit keer was het dat van onze jongste telg. Die overigens al 24 is ... maar bij een 21-diner steekt dat niet zo nauw.

Strijken doe ik verder zo weinig mogelijk. Eigenlijk alleen Pauls overhemden nog maar. Nu we buiten wonen wappert de was aan de lijnen wel glad. En verder is het een kwestie van wasgoed heel glad opvouwen. En niet te moeilijk doen over een kreukje. Het scheelt een hoop energie, als je minder strijkt. Wat minder vaak stofzuigen is trouwens ook heel planeetvriendelijk. Wist je hoe handig een bezem is?😊😊

Maar ik dwaal weer af. Dat heb je soms zo, onder het strijken.

Dat 21-diner dus. Dat was zaterdag. Ik had alleen als taak qua menu, om een pan soep te maken, van allemaal dingen uit de tuin. Oja, enne .... liefst courgettesoep mam, dat vindt iedereen lekker. (Voor 24 personen dus.)

Hahaha. En er is nog geen courgette te zien hier op de tuin. Bij jullie al wel? Bij mij is er net weer een stel pas geplante courgettepantjes door slakken opgevroten. Maar gelukkig is er de vriezer, waar nog pakken geraspte courgette in zitten van vorige zomer. Ik neem de helft gele en de helft groene pakjes, en kook daar een flinke pan soep mee. Met uien, knoflook, lavas, een gedroogd pepertje van vorig jaar, véél verse tijm en oregano, wat bouillon, en flink room.

Behalve de room en het zout, was het dus toch een echte pure tuinsoep.

Liek was ook druk aan het kokkerellen met hapjes en sausjes en lekkere dingen, maar was ondertussen ook steeds met iets anders bezig ....... komen de kuikens al uit???

En ja hoor. Op vrijdagavond kwamen er twee kuikens uit de eieren. Sorry, geen filmpje van gemaakt. Het was zo ontroerend mooi om zo'n beestje zich uit een ei te zien werken, en met ééntje (die gele) moest ik zelfs een handje helpen ... en dan vergeet je zo'n filmpje.

Zo'n snaveltje dat tegen het vlies timmert, binnen in het ei, of dat allereerste gaatje, dat is echt prachtig om te zien. Als we ooit nog meer kuikens op deze manier uitbroeden zal ik het echt filmen.

Ondertussen werd de paardenstal weer omgetoverd tot sterrenrestaurant. Inclusief mooi glad gestreken dekbedhoezen.

..... en hoplaaaa!! Daar zijn de meiden! En wijzelf natuurlijk.

Allemaal aan de soep!

Het zijn gezellige avonden, ook voor de ouders. Je hoort veel tijdens de speeches die gehouden worden tussen de verschillende gangen door. Dingen die je écht nog niet wist van je zoon of dochter. Ook de zussen en broer hadden een leuke act, waarbij benjamin-zus natuurlijk flink in de .... werd genomen. Want dat hoort erbij.

En dan wordt er nog gezongen, het jaarclublied, waar ik natuurlijk niks van kon verstaan. Maar dat ligt aan mij. Het volume was hard genoeg!

Wij oudjes taaiden af rond twaalf uur, pffff dat nachtwerk redden wij echt niet meer. Is ook niet de bedoeling trouwens, dat de ouders er tot het einde bij blijven. Haha. Wel is het zo dat de volgende ochtend het hele stel al vroeg weer uit de veren is. Dat is de gewoonte. Je blijft niet ook nog zo'n hele zondag hangen. Dus na een (heel rustig) ontbijtje vertrokken de dames naar alle vier de windstreken, en was het een kwestie van alles weer even glad trekken.

Weer een soort strijken, dus.

Paul en ik kregen nog een lief kadootje ...

En, is er nog tuin nieuws??

Jazeker is er nog tuin nieuws. Volop zelfs! Zo hebben Brit en ik een strookje van het braak liggende veld schoongemaakt, het mulch eraf gehaald, want we hebben te weinig tuin! Ik wilde ineens nog veel meer bladkolen planten, en daar was geen ruimte meer voor.

Bladkolen eten we ineens heel veel, nu we het koolblad ontdekt hebben als een kan-overal-doorheen-en-is-lekker-makkelijk-en-gezond-vulmiddel in bijna elk gerecht. Vooral paksoy en rode mosterd en van die pittige oosterse bladkolen. Dus die kwamen hier.

En er is alweer het eerste fruit van de tuin, de aardbeien worden rijp. Zoals je ziet is het nog een vrij karige oogst, en dus een vrij karig belegde boterham. Het zijn nu nog maar een paar stuks per dag, en we delen ze eerlijk. In de hoop dat we ze straks weer met vergieten tegelijk kunnen plukken.

Maar ook daar .... liggen de slakken op de loer. En kippen en kuikens ook, trouwens.

Ook zijn deze weken erg druk door alle jubileum activiteiten van de natuurbeschermingsvereniging. Lia en ik hebben van de week maar eens de kaarten uitgerold, waarop toen al die plannen zijn gemaakt voor het Prachtlint, en die op drie kaarten zijn ingetekend.

Wat gaan we als eerste aanpakken? Hoe gaan we nu verder?? Er is veel belangstelling voor, ook de pers heeft het goed opgepakt, en we zien heel veel kansen. Maar je moet 'een beginnetje' hebben. Een plan.

Nou, dat begint zich nu dus voorzichtig te vormen. We hebben alvast een soort van stappenplan gemaakt voor de komende maanden. En natuurlijk neem ik je daarin weer stap voor stap weer mee!😊 Je bent dan wel getuige van iets heel unieks hoor .... het allereerste prille begin van Prachtlint Staphorst!

(zo sprak zij ...... zéér onbescheiden 😄😄)

Maar deze week zet ik even weinig stappen. Want helaas na alle drukte van afgelopen week en al die mensen die hier zijn geweest .... kreeg ik zondagnacht ineens griep. Keelpijn en oorpijn en een zere nek. Bah.

Deze week dus maar even heel rustig aan. Veel stomen, met de fantastische krachtige kamille. Ik verheug me steeds op het stomen, want daarna zijn alle voorhoofd- en andere holtes weer een tijdje vrij en de hoofdpijn weg. Voor een paar uur.

Het is nu dag drie en het gaat al wat beter. Lang leve de kamille en de dennensiroop.