Dit was een paar dagen geleden, toen ik de eerste batch limonadesiroop van dit seizoen had gemaakt. De ingrediënten waren, vijftig vlierbloesemschermen, twaalf flinke stelen rabarber, in stukjes, anderhalve kilo biologische suiker, en de pan verder aanvullen met schoon kraanwater, tot alles onder staat.
Na een etmaal staan, werd het verwarmd tot de rabarber zacht was, toen gezeefd, toen de suiker erbij geroerd en alles weer verwarmd tot ongeveer 80 graden, en tot slot in brandschone flessen gegoten. Dan heb je ruim zes liter limonadesiroop, dus verdund is dat ongeveer vijftig liter héérlijke limonade. Met heel veel natuur erin. Uit je eigen tuin!
Wat een regen hadden we! Ik hou het nog steeds bij, en sinds die eerste bui van een paar weken geleden hebben wehier nu 110 mm regen gehad. Waar we weer blij mee zijn. Het is net zoiets als wanneer je de eerste tien flessen limonade weer op de plank zet in de kast.
Voorraden aanleggen. Het gevoel van .... binnen is binnen.😊 Het hamsteren zit de mens nou eenmaal in het bloed. En dat geldt wat mij betreft óók voor regenwater in de grond!
Echt, héél veel leuke ideeën zijn er bedacht. Sommige kunnen we op korte termijn al wel oppakken, andere ideeën zijn voor later. Daar is eerst geld voor nodig. Ook heb ik alles verder op de kaart ingetekend, en ik hoopte dat er dan vanzelf een soort van 'route' zou ontstaan voor dat prachtlint.
Maar het is helemaal geen route geworden. Het is meer een soort van sterrenstelsel. Al die plannen liggen verstrooid over de hele gemeente. Er is geen 'lijn' in te ontdekken. Haha, nou dan wordt het geen Prachtlint maar een Melkweg, ook goed.
Maar toen ik met de kruiwagens die hoop op wilde, bleek dat dat toch niet zo handig was, want ... oh ja .....
..... helemaal vergeten!!
Daar op die hoop waren een handvol pompoenpitten gestrooid, en die komen nu nét op. Op de mesthoop zijn geen slakken, dus daar worden die jonge plantjes niet opgegeten. Het is eigenlijk een puik plekje voor je pompoenen, zo'n mesthoop, of een composthoop.
Maar met die mest moest ik dus ergens anders heen. Die werp je hier niet bovenop.
Zoals degene die hier al wat langer meeleest inmiddels wel weet, hebben wij elk voorjaar en elke zomer veel vliegen in huis. In vlagen. De eerste jaren maakte ik me daar druk om, maar we zijn er inmiddels aan gewend. Het hoort gewoon bij buiten wonen, bij koeien, en bij het hebben van een strodak.
We meppen ze dood met een opgerolde krant, en dat is dat. Maar, dit jaar is het anders. Dit jaar zat ik echt te wachten op de vliegen, want ik heb twee veelvraten van kuikentjes, in de kas. Die eten natuurlijk gewoon kuikenvoer, maar ze krijgen ook elke dag een paar vliegen, want vers vlees is goed voor ze. Dus, ik dacht, dat komt mooi uit, want nu kan ik al die doodgemepte vliegen aan de kuikens opvoeren.
Maar wat denk je????
Dit jaar? Geen énkele vlieg in huis! Geen één! Ik heb zelfs de hor soms openstaan om wat vliegen naar binnen te lokken, maar ze komen niet! Het is echt bizar!
Dus, Ieks en Pieks krijgen dus elke dag een paar moeizaam gevangen vliegen, en ze hebben een schotel water, wat verder wat kuikenvoer, en ze eten ook heel graag graantjes uit je hand. Ze zijn echt tam. Eigenlijk wilde ik ze liever aan een kip koppelen, maar ja, dan moet je éérst een broedse hen hebben, en dan nog maar kijken hoe je daar een gezin van maakt.
Voorlopig dus nog maar onder mijn hoede.
0 reacties:
Een reactie posten