... ben ik de hele dag aan het sjouwen. En Paul ook. Want er moest van alles verplaatst worden.
Gelukkig kom ik dan de hele tijd langs de kas, en steeds is er dan wel een reden om even die kas binnen te schieten, tussendoor, met een mok koffie, voor een leuk plant-klusje.
De rijst bijvoorbeeld, die in Pauls kantoor stond ... dat gaat niet zo goed. De zaden waren eerst goed gaan kiemen, maar eenmaal in de zwarte aarde stond de groei zo'n beetje stil. Maar een stuk of vijftig plantjes zijn er. Van de honderden gekiemde zaden. Het zijn tere groene sprietjes. Ik heb alle plantjes uit de verschillende bakken bij elkaar gezocht, en ze zorgvuldig samen uitgeplant in een witte emmer.
En Paul en ik gingen verder met de voorjaars-schoonmaak, maar dan buiten. Een deel van het zand gaat naar de paardenbak. En de klinkers ook, want die willen we houden. En het hout moest gezaagd.
Ook heb ik zand in de nieuwe bloemenbak gestort. Want er zat alleen nog maar compost in die bak, wat wel voldoende voeding geeft voor planten ... maar zand hebben planten ook nodig, om stevig te kunnen wortelen.
Dus is die leeggehaald en is van de mulch een tweede composthoop gemaakt. Om en om, dikke lagen mulch en dunne laagjes stalmest. Als je zo'n hoop dan in de loop van de tijd nog één of twee keer keert, krijg je deksels goeie compost waar je een heel seizoen lang je gewassen mee kan voeden.
Maar wat te doen met die planken en spullen?
Het klinkt misschien gek, nu in deze kille aprilmaand, maar er komt al snel een tijd aan dat je héél veel behoefte hebt op je tuin aan een koele schaduwplek. Een plek waar je je planten en zaaigoed kan stallen, uit de zon. En waar jezelf lekker in de koelte kan werken. Zaaien en oppotten enzo.
Dus, dat het ik ervan gemaakt. Van die planken en pallets. Een werkplek, die straks de hele dag in de schaduw ligt.
En ik heb nog een klein maar simpel lunchgerecht voor je. Het is dacht ik een Mexicaans gerecht, wat daar als lunch, of als tussendoor wordt gegeten. Je maakt een deegje van maismeel, zout en water. Ik nam 250 gram meel, 1 tl zout en 350 ml water. Maak een deeg en rol er zo'n stuk of twaalf balletjes van.
Die druk je plat.
Dan maak je een vulling. Gewoon, van groenten en kruiden die je hebt, en bijvoorbeeld kaas. Ik nam uien, bieslook en wat courgette, héél fijn snijden of raspen, en eenzelfde hoeveelheid geraspte kaas. Mengen, en die mix in hoopjes op de helft van de maisrondjes leggen. Dan het andere rondje als deksel erop, de randen dichtdrukken, en bakken in hete olie.
haha helaas is het geel op geel dus niet zo goed te zien ....
Koud zijn ze ook lekker, om mee naar je werk te nemen bijvoorbeeld, de volgende dag! Ik vond het een leuk receptje, en we komen ook nog op een aangename manier door de voorraad maismeel heen!😊😋
Nou je ziet het wel ... er kan amper nog een lachje vanaf ....
En vanavond wilde ik nog wat rommelen boven, maar daar kon ik ook al niet terecht. Overal staat die rijst.
't Is wat.
😊
5 reacties:
Spijtig van je rijst, Clarien.
Toch een knappe bloemenbak hé!
En wat een degelijke zomer-werkplek!
Lekker tussendoortje.
Heel veel noeste arbeid, en toch nog een lach voor ons!
Lie(f)s.
Wauw wat een DAG!! Voor mij als dorpsmens betekent zaterdag meestal een beetje freewheelen, boodschapjes, sporten, kopje koffie bij een vriendin, beetje rommelen in de tuin. Voor jullie was het keihard bikkelen. Respect!! Spierpijn?
Hier regende het gisteren bijna non-stop, hopelijk bleef het bij jullie droog.
Al dat harde werk is best fijn (vind ik) maar niet in de regen.
Wat een mooie rest van het fietspad hebben jullie nu : het zand, de klinkers, het hout,...
Ik hoor de projecten in je hoofd gonzen tot hier :)
En de klinkerbak en klinkerpaadjes zijn heel erg mooi geworden, chapeau !
Pinksterbloemen, dat moest ik even opzoeken. Heel mooi !
Het mag dan zo zijn dat je dit blog de titel "er kan geen lachje af" meegegeven hebt, maar de alleereerste foto brengt wel een lach op mijn gezicht.
De afgelopen week zag ik ook weer de eerste bloeiende pinksterbloemen en moest onwillekeurig weer denken aan Godfried Bomans' scheppingen; tante Pollewop en pa Pinksterbloem. Jeugdsentiment van zestig jaar of langer geleden.
Wat ik me afvraag; die rijst, stelt die nog speciale eisen aan de grond? Aan vocht en temperatuur lijkt me wel logisch, afgaand op hun natuurlijke groeiplaats. Misschien wat extra leem of kleipoeder toevoegen? Het spul groeit van nature op nogal vochtige plaatsen; de schoolplaten van de sawa's staan me nog helder voor de geest en daar was nooit sprake van mooie losse grond, maar van slib en slijk met een korrelverdeling als van silt. Maar waarschijnlijk wel voedselrijk.
Er kan geen lachje af?
Toch blijf ik je blog gezellig en leerzaam vinden, ik geniet er van en ja er kan tòch nog een klein lachje af...
Die Pinksterbloem...laat nu mijn zus deze morgen óók een pinksterbloem tegen gekomen zijn, zag ik op Strava ;)
Een reactie posten