Een dosis plezier.

'Wat ben je aan het doe-oen?' vraagt Bella.

'Ik maak een nieuwe pompoenenplek Bella,' antwoordde ik. Want, och ja, ik praat met de dieren. Soms ook wel met planten, trouwens. 

'Pompoenen voor ons en ook voor jullie voor in de winter.'

Wel twintig keer kwam ik vandaag langs diezelfde plek. Soms liggen de koeien er, en soms zijn ze weer achterin het weiland, waar ze net een nieuwe strook gras hebben. Ze eten daar ongeveer een uur lang, en komen dan steeds weer hier vooraan bij de compostbult, om te herkauwen. Want hier is het gezelliger. Hier zijn kippen en katten en hier loop ik steeds langs.

Soms stáán ze te kauwen en soms gaan ze erbij liggen.   

Ook maak ik hun stal weer schoon en ook dáár kijken ze graag naar. Want dat belooft weer een mooi fijn droog plekje straks, en een hooibak, gevuld met vers geurig hooi.

Maar met dat hooi aanvullen moet ik nog maar even wachten, want in die bak ligt iemand te slapen.

Hier zie je dat nieuwe bed voor de pompoenen. Het is niet op de moestuin maar in de paardenbak. Op de plattegrond hieronder kun je zien waar het is, bij de oranje pijl. Het is daar nog een witte vlek, dat was vorig jaar, maar nu is het dus zwart.  

Het bed is vlak naast de sloot wat handig is vanwege de droge warme zomer die we vast weer krijgen. 😎

En hieronder zie je de drie potten van dinsdag. Zoals je ziet is de kruidenhoning al bijna klaar. Van de bloemen is nog maar een fractie over. Het vocht uit de bloemen is in de honing getrokken, en die heeft nu een kruidige smaak gekregen, plús alle vitaliteit uit de paardenbloemen. 

Het gaat sneller dan ik dacht, en ik zal de honing binnenkort zeven en dan in de koelkast bewaren. Het is dan een vrij vloeibare honing die heerlijk smaakt in muesli, yoghurt, smoothies, of bijvoorbeeld op pannenkoeken of ijs.

Hier bij ons gaat deze kruidenhoning overal doorheen. Door sla dressing, pesto, toetjes en taarten, en ook gewoon op geroosterd brood met boter.  

De paardenbloem-azijn en -olie, daar kom ik later op terug.

Aan het einde van de middag toen het harder ging regenen, was ik op zolder. Zaden uitzoeken. Administratie. Allemaal binnen dingen. Er zijn zoveel klusjes die blijven liggen in het voorjaar. En zo is er altijd wel wat. En kun je je behoorlijk laten opjutten door al die 'moetens'. 

Maar vandaag een keer niet! Vanmiddag ging ik eens uitgebreid kijken hoe het met de rijst ging. 

Zien? 

Haha. Een écht rijstveld! Onder water!

Het is net echt, maar dan ieniemienie. Zo'n vijftig plantjes heb ik maar. Maar ze leven nog. Wie weet voor hoelang, want vroeg of laat moeten ze toch naar buiten. Dat stilstaande water met die aarde zal anders vast een keer gaan rotten en stinken.

Onder een ander raam staat een tweede poging, met die rijst. Die is al wat beter gelukt. Daar kunnen we heel wat emmers mee vullen. 

En dan buiten een rijstveld aanleggen? In een bassin ofzoiets? Ik zit daar wel over te denken. Niet alleen voor die rijst, maar ook om regenwater in op te vangen. Heel ingewikkeld hoeft het niet. Ik dacht een een rechthoekige bak met daarin vijverfolie. Of misschien wel zonder folie.

Ook gewoon voor de leuk natuurlijk .... een waterbassin!😊💧💧

Maar niet vandaag.

Het is wel eens lastig, als je tuinder bent, en je bent aan het kweken en aan het plannen en steeds maar dingen aan het voorbereiden ... je bent véél in de toekomst bezig. Tijdens het rommelen pakte ik zomaar een kaartje uit mijn spreukenbak, en achterop stond ....

 

...  zoiets van ..... als je vandaag geen levensvreugde hebt .... hoezo dan morgen wel?

Nogal vrij vertaald hoor. Maar .... wijze woorden.  

'Neem dus vooral ook elke dag een fikse dosis plezier!' 🌺