Den Haag.

Alweer op stap!

Dat kwam zo. Vriendin Karin had voor de jaarclub een high tea georganiseerd, op zaterdagmiddag, bij haar thuis in Den Haag.

En toen bedacht ik dat Paul en ik er dan net zo goed een weekendje Den Haag van konden maken. Want we gaan haast nooit samen weg, langer dan een halve of hele dag, sinds we hier wonen. Vanwege de boerderij en alle drukte en dieren.

Maar Liek en Senne konden zowaar oppassen, en daar gingen we hoor, zaterdagmiddag, met de trein!

Den Haag is een heerlijke stad! Het heeft iets voornaams ... het is er rustig. Héél anders dan Amsterdam. Wat een ontzettend gezellige en bruisende stad is, maar ook wel een toeristenkermis.

Dat heb je in Den Haag niet. Wij liepen van het station naar de andere kant, vlakbij de oude haven van Scheveningen, waar Karin woont. Koud was het, maar ook zonnig, en je rook de zilte lucht van de zee.

Veel parken zagen we en plantsoenen. En mooie straten met oude huizen.

We sliepen in een hotel in het centrum, en zondag hebben we weer uren door de stad gelopen. Stralend weer erbij, en dan is misschien elke stad wel mooi.

Het Lange Voorhout met vele ambassades.

Het imposante 'Hotel Des Indes' waar wij uiteraard niet sliepen.

 

Hoezo hadden ze hooi nodig in de binnenstad aan de gracht?

Indiaas eten in een authentiek Indiaas 'lokaal' waar bijna alleen maar Indiërs aten, en wij. 

En toen kwamen we in het hart van de stad, bij de hofvijver, waar de regering zetelt. Vorige week zag het hier nog blauw van de boeren. Ik zag hier en daar in de bermen nog trekkersporen. 😊

En dan zie je zo'n prachtig oud monumentaal pand, en ik dacht, goh, daar zou ik nou wel eens binnen willen kijken!

Wat bleek?

Het was het Mauritshuis, wat al sinds tweehonderd jaar een museum is. Daar hangen al onze oude meesters! En wij konden er dus gewoon in.

Het is echt leuk, zo'n museum in een oud pand. Het is een knus museum. Met allemaal warme kleuren en mooie lambrisering en een schitterend trappenhuis.

De schilderijen zijn écht de moeite waard. Natuurlijk heb je je persoonlijke voorkeur. Ik hou niet zo van al die koppen portretten. Met die grote witte kragen, en bij vrouwen strak naar achteren getrokken haar, en bolle oogleden, lijken ze allemaal hetzelfde. (vind ik)

Zelf hou ik meer van landschappen, en van groepen mensen, en het huiselijk leven. Omdat je op die schilderijen iets kunt zien van hoe het leven toen was. Hoe mensen met elkaar omgingen, wat ze aten, wat de mode was.

Zo'n huiskamer bijvoorbeeld, hieronder, je ziet al dat voedsel. Wild, gevogelte, vis, brood. Groenten en fruit zie ik niet.

Het was zeker winter.

(of wacht, een schaal appels .... ja die konden ze bewaren natuurlijk)

Zoals ik al zei, het museum zelf is óók museum. Je kijkt je ogen uit.

En dan, ineens, gaan we een hoek om, en ......

...... Bella!!!!

 

Het is vast Bella's bet-bet-betovergrootvader!

Boeiend om te zien hoe een koe er toen uitzag. Nou ja, een stier dan. Wat een verschil! De heupen veel smaller en er zijn meer golvingen in het lijf, vind ik. Tegenwoordig zijn ze meer rechthoekig.

Toch lijken ze spreken op elkaar. Bella en haar opa.

En deze hieronder ...... ook mooi ...... 'gezicht op Haarlem'. 

Zo'n schilderij daar moet je eerst van een afstand naar kijken, een tijdje. En dan met je neus er vlak bovenop. Je ziet steeds nieuwe dingen. Zoals hoe dat licht valt op dat bleekveldje vooraan ...

Jan Steen. Ook een favoriet. Als iemand huiselijkheid kon schilderen was hij het!

Ook hier, bij al zijn schilderijen, moet je ook even van vlakbij kijken. Je staat versteld van de details en hoeveel ze vertellen over het leven toen.

Wat dat meisje maakt?

Iets in schelpen, wat gebakken wordt, met eieren en een vloeistof. Ik ben benieuwd.

En dan, aan het eind, kom je bij de pronkstukken.

Er hangt een en ander van Rembrandt, dat sla ik even over, maar hier, Het Puttertje. Wéreldberoemd!

(Eerlijk gezegd begrijp ik de ophef niet zo goed. Het is een mooi vogeltje, dat wel. Maar toch, gewoon een vogeltje)

 


En dan. Het pronkstuk. Het meisje met de Parel.

Daarvoor komt iedereen hier! Mooi hoor. Prachtig geschilderd. Met van die kleine glansvlekjes. Het is het beroemdste schilderij van Vermeer.

Het schilderij daarnaast hangt nogal sneu in een hoekje. Naast 'Het meisje met de Parel' val je een beetje weg natuurlijk. Toch was dat ook mooi.

En een ander schilderij van Vermeer, er tegenover, is ook zeer de moeite waard. 'Gezicht op Delft'. Dat water is onbeschrijfelijk mooi geschilderd, en de lucht. En dan de stad ertussenin.

Veraf, dichtbij.

Aan de andere kant van het Mauritshuis is een tijdelijke tentoonstelling van Nicolaes Maes, dat was een leerling van Rembrandt.

Weer heel anders.

Wel dat licht en donker, wat Rembrandt ook zoveel gebruikt, maar meer technisch. De schilderijen zijn wat vlakker maar geven wel een mooi beeld van die tijd (ook weer, vind ik dan 😊)

En dat was het.

We gaan eruit. Nog even langs de museumwinkel. Ook altijd leuk.

Ik neem meestal wat ansichten mee van de mooiste schilderijen met de bedoeling om ze thuis in te lijsten.

Alleen gebeurd dat haast nooit.

Laatste stukje Den Haag, op weg naar het station. We drinken koffie op 'Het Plein' maar zien geen enkel regeringshoofd.

Oja, het is zondag.

Jaja en zo is er alwéér een blog met vooral schilderijen en haast geen tuin.

Maar ja, soms doe je even wat anders.

Maar vanaf morgen weer huis en vooral tuin!