Eerlijk gezegd ben ik niet zo van het terugkijken. Want elke dag heeft genoeg aan zijn eigen nieuws. Maar dit keer toch wat foto's van de afgelopen dagen, omdat dingen toch onthouden moeten worden ...
Al was het alleen maar ....
.... dat we straks de datum kunnen terugvinden van Bonnie's eerste ovulatie. Bij koeien heet dat 'tochtig'. Dat was gisteren, 2 april. Ze schreeuwde uit volle borst, dat ze naar de stier wilde. Die Bonnie! Net tien maanden oud!
Een stem als een misthoorn heeft ze. En die galmde ver en luid over de weilanden. De hele dag. 😏
Maar nee. Geen stier voor Bonnie nog. Sorry.
Een volgend snapshot .... van het éérste klusje van elke dag. Het fijnhakken van groenten voor de koeien. Soms zijn het bieten en uien, en over-de-datum appels. Soms aardappelen en wortelen. Maar altijd zijn er pompoenen bij.
Die zijn er veel, en de koeien zijn er gek op!
De koeien krijgen al sinds maanden pompoenen. Wat een geweldige vrucht is dat toch! En ze eten alles op, ook al die duizenden pitten.
Die pitten, die leveren een hoop mineralen en goeie vetten, en elke pit wordt helemaal opgekauwd. Geen enkele blijft liggen.
Je zou toch haast verwachten, met al die pitten die ze eten .....
Maar nee. Er groeien nog geen pompoenen uit de koeien.
Volgend snapshot, van de moestuin. Daar heb ik de afgelopen dagen veel uurtjes doorgebracht. Je ziet het niet op de foto, maar het was een trieste boel. Twee van de vier zwartgemaakte vakken waren helemaal weer overwoekerd met onkruid, en door en doornat. Er was geen spitten of schoffelen aan.
Maar gelukkig werd het wat droger en kwam de zon erbij. Dus volop aan het schoffelen en harken gegaan, en vanmiddag om vier uur, vlak voordat de regen weer viel, was het klaar!
De bedden schoon, de compost die er nog op lag is naar het voeteneind geharkt. Dat kan later weer terug, tussen de gewassen.
En dan een snapshot binnenshuis.
Erg fijn dat ik niet hoefde te koken afgelopen dagen, en het buitenwerk kon doen. Zo kon ik maandagavond bijvoorbeeld weer aanschuiven ...
.... Chez Paul ....
En het hele weekend, aanschuiven aan pannen soep en andere lekkere dingen.
Het laat wel zo z'n sporen na. Maar dit binnenklusje heb ik er ruimschoots voor over! 😊
Hij is bijna leeg. De zuurkoolpot wordt in de herfst gevuld met geschaafde kool (wit en rood) wat wordt fijngestampt met wat zout en kruiden. Zodat het vocht vrijkomt. Dat doe je in een pot, een koolblad erop, stenen erop, en drie weken in de warmte, en dan in de koelkast.
De hele winter heb je dan heerlijke 'kraut'. Voor op brood, bijvoorbeeld.
Eerst wat boter en mosterd op je boterham, dan hartig beleg, en dan een flinke schep kraut.
Het is verslavend lekker.
Maar ja, op is op.
Ik ga op zoek naar iets anders om nóg een keer kraut mee te maken. Bieten misschien? Wortelen? Pompoen?
Snapshot van de zaailingen in de kas. Ze krijgen water water water. En één keer per week wat verdunde poepsoep.
En dan.
Snapshot van de lezing van Kristianne, van gisteravond, tijdens onze ledenvergadering.
Kristianne vertelde over heggenvlechten. Haha. Watte??
Heggenvlechten is een eeuwenoud boerenambacht. Je maakt een heg van levende bomen! Vroeger was dat doodnormaal. Bomen onderaan inkepen, dan ombuigen en er een heg mee vlechten.
Omdat de bomen dan weer uitlopen en gewoon doorgroeien, wordt dat een enorm sterke en mooie heg. Waar je koeien en schapen binnen kan houden, en roofdieren buiten.
Echt mooi! De heg gaat ook bloeien, en is een schuilplaats en voederplaats voor insecten en vele vogels.
Ja we hebben veel geleerd!
Het liefst wil ik nu meteen langs het hele weiland een mooie meidoornhaag vlechten! Maarre .... geduld. Want eerst moet je dan boompjes planten. Of nee, éérst nadenken. Het is wel weer een hele klus.
Toen het prikkeldraad werd uitgevonden in 1873 is dat hele heggenvlechten in één keer gestopt. Niemand kon het meer en deed het meer. Maar nu is er weer belangstelling voor, en is er een gilde opgericht. Kristianne is lid van het gilde. Als enige vrouw.
En acht maanden zwanger is ze ook nog! En toch met die messen zwaaien, ik kreeg het er benauwd van. Voorzichtig met je buik!
Het is echt indrukwekkend, dat gereedschap!
Volgende snapshot ... van de kipjes.
Och, die lieve kipjes. Er kwam weer een moedertje aan met zomaar twee kuikentjes. Jip en Janneke. Maar ik krijg ze niet goed op de foto, moeders gaat er steeds voor staan.
Janneke is geel met streepjes, en Jip is bruin, net een eekhoorntje.
Nu de klok een uur is verzet, heb ik meteen de voedertijden verzet. Oók een uur. De dieren krijgen nu allemaal een uur later eten, wat voor mij een stuk makkelijker is.
Om vijf uur eten, in plaats van om vier uur.
Heeft het toch nog eens nut, dat klok-verzetten.
En er waren nog méér snapshots .....
.... want twee lieve mensen kwamen nog iets brengen. En vanavond waren we met hout aan het slepen. Maar dat hou je tegoed.
6 reacties:
Echt een mooi log, Clarien, om (ook) mijn dag af te sluiten...
Lie(f)s.
En het lukt altijd om zuurkool of wat dan ook om te maken? Bij mij was het mislukt en omdat zo zo verschrikkelijk stonk daarna ook niet meer gemaakt. Had je al eens kimchi gemaakt? Dat vinden jullie vast ook wel lekker smaken.
Wat een mooi idee om op die manier heggen te maken. Wat zou het platteland er dan weer een stuk mooier uitzien als landbouwers dit principe weer meer gingen toepassen. Goed voor mens en dier. Gelukkig schijnen mensen wel weer meer struiken en bomen aan te schaffen om in de tuin te zetten. Goede ontwikkeling.
Ongetwijfeld zou het platteland er mooier uitzien als de vooroorlogse kleinschaligheid terug zou keren, maar met de huidige bevolkingsgroei is dat een utopie. Ik ging naar school begin jaren '50 en toen had Nederland ruim minder dan tien miljoen inwoners en wereldwijd was het aantal mensen ook weinig meer dan een paar miljard. En nu, 70 jaar later, kun je die getallen gerust verdubbelen. En al die mensen moeten gevoed worden en stellen steeds hogere eisen aan hun leven en leefomgeving. De gevolgen ervan ondervinden we tegenwoordig meer-en-meer.
Over het heggenvlechten; ik ken het niet van huis uit. De eerste keer dat ik ervan hoorde was dat het in Zuid-Nederland toegepast werd. In het Drenthe van mijn (groot)ouders werden de weilanden van elkaar gescheiden door 'houtwallen'. Dat waren opgeworpen dammen en 1 a 1,5 m hoogte die begroeid waren met dicht (stekelig) struikgewas en geboomte. Dat hield het vee binnen de perken en dat ondervond bescherming en beschutting van de houtwallen. Die houtwallen boden ook weer onderdak aan vogels en ander klein gedierte en de bramen smaakten verrukkelijk. Doordat de houtwallen relatief veel ruimte vroegen, zijn ze in de jaren '60 en '70 grotendeels ten prooi gevallen aan de ruilverkavelingsdrift, waarmee ook het karakteristieke Drentse coulissenlandschap grotendeels verdween.
Boeiend om te lezen over de oude manieren om een scheiding te maken.
En leuk om foto's te zien van je zaailingen! Dan kunnen we hier thuis even spieken of we nog op schema liggen.
Succes met het schoffelen en harken. Wij gaan hier kijken hoe het met 'no dig' gaat.
Het heggen vlechten ken ik van River Cottage, Hugh Fearnly Whittingstall krijgt daar in een aflevering hulp met het vlechten van zijn heggen. Erg leuk.
Een reactie posten