Een bui, felle zon, wéér een bui, en dan weer blauwe lucht. Ik zag het allemaal voorbijkomen, door het dakraam. Onder het poetsen.
Kleine blaadjes tikkelen tegen het raam. Blijven allemaal plakken. Och, die ramen waren toch al vies. Het is een werkje wat ik in de winter altijd zonder 1 grammetje schuldgevoel uitstel. Ramen lappen. Want ..... met al die regen en wind is het tóch zo weer vies.
Zonde van je tijd. We wachten wel op zonnige tijden.
 |
Nou ja, alléén de ramen van de kachel. Die moeten wel. Anders zie je 's avonds de heldere vlammen niet meer. Met een prop kranten en wat as en wat water wordt alles zuiver schoon.
De as wordt er ééns per week uitgeschept, en het gaat in een koperen emmer. Ooit deed ik die as in een plastic emmer, en de gevolgen lieten zich raden. Hieronder zie je de as van gisteravond in de koperen emmer, en er gloeien nog steeds kooltjes na.
Nog zo'n wekelijks werkje, de kammen en borstels. Met wat allesreiniger (azijn en afwasmiddel) in een bakje zetten, en dan even de afwasborstel erlangs.
En het restant van de zonnebloemzaden is opgeborgen. Ze voelden droog aan.
Toch doe ik altijd wat keukenpapier in bakjes met gedroogde zaden. Er kan altijd nog iets vocht zijn achtergebleven, en dan gaat het schimmelen in een afgesloten bak. Heel jammer van al je werk.
Met een velletje keukenrol of een lap katoen erin gebeurt dat niet. Dat vangt het vocht op.
Goed. Klaar. Naar buiten. 😊🌞
Als eerste, de stroom uitzetten van de omheiningen.
Dat stroomkastje zit op een hele strategische plek. Namelijk aan de zijkant van de paardenstal, onder de dakrand. Ik kan zo helemaal vanaf het weiland zien of het lichtje brandt, en dus of de stroom wel of niet aan staat. Dat is handig, voor als je met de draden gaat knutselen.
Niet dat het nou echt pijn doet, dat draad aanraken met stroom erop, maar fijn is het ook niet.
Bella manoeuvreert er inmiddels al heel handig tussendoor. Ze heeft al een heel pad uitgesleten in één week. En vandaag krijgt ze er een stuk van de moestuin bij. Een deel van de omheining gaat weg.
Ze krijgt nu ook toegang tot het kolenvak, en dat van de bladgewassen. Eérst heb ik nog een rij preien geoogst en wat boerenkool. De rest is voor de koe.
Die preien zijn heel stilletjes steeds maar doorgegroeid. Ze zijn monsterachtig groot geworden. Bijna zo lang als mijn been (van wortels tot top) en sommigen zijn zo dik als mijn arm. Nou. Héél wat prei.
Voor de smaak maakt het niks uit dat ze zo doorgegroeid zijn. Prei smaakt altijd hetzelfde. Naar prei.
Terwijl ik de wortelstronken en het bovenblad eraf aan het tjakken ben, hoor ik achter mij een bedeesde stem.
'Mag ik ook wat prei?'
Ach kijk het is ons lieve kalfje. Bonnie. Ze is nog steeds vrij schuw. Durft nog steeds niet te worden aangeraakt helaas. Durft ook nog niet naar de moestuin toe.
Eigenlijk durft ze haast niks.
Wat ze wél steeds doet, is zichzelf heel vies maken, door te rollen in de compost. Elke keer is die kop weer zwart. Moeder Bella likt haar dan schoon, tot ze weer oogverblindend wit en rood is. Maar dat duurt maar éven.
Nu heeft ze weer nét liggen rollen en het koppie is helemaal vies.
Hahaha wat een scheetje!
Ook zij is gek op prei, en ze krijgt de resten. Misschien helpt het ook wel tegen wormpjes. Dat geldt voor veel look-achtigen. Dus misschien ook wel bij prei en koeien.
Wij eten uiteraard ook prei. De hele week wel, denk ik.
En volgende week ook nog wel.
Tot slot nog een leuk berichtje dat ik kreeg van HelenaHaakt. Zij zag in die mesthoop van Bella van laatst op het blog, geen kat (zoals ikzelf) maar iets heel anders. En schreef er een leuke tekst bij.
Kijk!
Kabouters kunnen best handig zijn op een boerderij. Ze doen klussen voor je en kunnen zich verbergen in koeienmest.
Op Wikipedia het volgende
"Afhankelijk van de regio waar ze volgens de folklore voorkomen, verschillen ze van uiterlijk en gedrag. Bepaalde zaken hebben ze echter gemeen:
- hun kleine gestalte en hun vermogen zich onzichtbaar te maken of verborgen te houden voor mensen
- ze kiezen ervoor in de omgeving van mensen te verkeren en willen, zo wordt verteld, tegen een kleine vergoeding trouw allerlei klusjes doen
- bij slechte behandeling kunnen ze zich als kwelgeest gedragen"
Ik ben een trouwe lezer van je blog en geniet van je verhalen. Hartelijk dank hiervoor!
6 reacties:
Prei, mmmm! Ik zet de afgesneden "kontjes' van de prei (ongeveer 2 cm dik) in een laagje water, dan lopen ze weer uit. Je krijgt dan hele mooie minipreitjes, die gaat hier door de pastasaus en omelet. Probeer het maar eens!
Groetjes, Sonja
En ik zag een pompoen liggen. Ons favoriete recept.prei aanbakken half bakje creme fraiche er door en een flinke hand pittige geraspte kaas. Paar blaadjes tijm er door en flink peper.
Pomoen uithollen van de binnenkant insmeren met peper en zout vullen met preimengsel. Takje tijm er in steken en in de oven garen op 175 graden. Jammmmie!!!!!!!
O wat leuk, die kabouter van Helena. Ik zag er zelf ook geen kat in, maar een schildpad. Direct al, bij de eerste blik toen. Maar ik kan niks met bewerkingsprogramma's, dus illustreren gaat niet lukken.
Dat 'meer' is supergroot, Clarien, en lekkerrrrr… !
Verstandig, geen ramen lappen, en geen as in plastiek.
Prachtige preien !
En een heel tof kaboutertje !
Lie(f)s.
Leuk dat je de mestkabouter geplaatst hebt! Nu afwachten of hij klussen gaat doen op je boerderij.
Groet Helena
Zo rond 10 voor twaalf hoorde ik vrouw Helena zeggen "Nou, die hoeft toch niet de hele week prei te eten", daarbij in het midden latend wie 'die' was. Ik had ook geen tijd om er verder op in te gaan, want minder dan een kwartier later had ik een afspraak en ik moest nog een kleine 3 km fietsen om er te komen. Eega ging een kwartier later met een vriendin op stap en zou pas na het eten terug zijn, zodat de prei 'in de lucht bleef hangen. Nee, gewoon in de vergeethoek terechtkwam.
Pas bij het lezen van je blog begreep ik waar het over ging en vroeg me ook af waarom je de wortels van de prei verwijdert. Als je de wortelpruik alleen kortwiekt en de prei koel wegzet in een vochtige ondergrond, bijvoorbeeld vochtig keukenpapier, kun je het wekenlang bewaren. De prei zal weliswaar nog enigszins uitlopen, maar zoals @Sonja ook zegt, die uitlopers zijn best smakelijk en goed te gebruiken in veel gerechten.
De as van de kachel, gaat die ook op de composthoop, of sla je die apart op. Ik herinner me nog dat in mijn jeugd de as van de openhaard, -de enige warmtebron in 'de grote kamer-', en die van de kookkachel in de woonkeuken, ver van huis op een bult gegooid werd en na verloop van tijd, twee á drie jaar(?), afgegraven werd en over de akkers werd uitgestrooid. Wat ik begrepen heb was het zeer mineraalrijk en gaf het de bodem een oppepper. Goed beschouwd beoefenden mijn ouders, en alle buren, in de jaren '50 en ervoor, de ultieme vorm van kringlooplandbouw.
Een reactie posten