De hele tijd liggen er grote schijven ijs in de gootsteen.
Ze komen uit de waterbakken. Net als vorig jaar, met de vorst, verzamel ik zo'n vier keer per dag alle bevroren bakken die buiten staan, kiep ze in de gootsteen, met ijs en al, en zet buiten weer nieuwe bakken met water neer.
Twee uur later, alles weer keihard, alles weer herhalen.
Het vroor alleen maar. Sneeuwen deed het hier nog niet vanmorgen. Maar om een uur of twee, toen Brit en ik na de lunch een rondje liepen, daar kwamen de eerste vlokjes aan dwarrelen.
Brit, met de eeuwige bal in de bek, keek er verbaasd naar.
Bella keek helemaal niet naar de vlokjes. Die boeit dat niet. Ze had de achtergebleven kolen in de moestuin net ontdekt, en dat was veel interessanter.
Voor haar is het voer heel belangrijk. Ze heeft een groeiende baby in haar buik, nog een kalf dat bij haar drinkt, en ze moet zelf ook energie hebben en warm blijven. Je krijgt het bijna niet bij-gevroten, als koe.
Onze voorraden aan bieten, aardappels, uien, wortelen, appels en pompoenen gaat er in rap tempo doorheen. De koeien eten gezellig met ons mee, maar het gaat dus wel drie of vier keer zo snel op.
Ik denk niet dat we het gaan redden met de voorraden, tot eind april. Dat geeft natuurlijk niks want we kunnen gewoon groenten kopen.
Wat hooi betreft, ik denk dat er nog voor een dikke maand hooi is. De koeien eten een heel pak hooi per dag, dus eind februari moet ik ergens hooi zien te kopen.
Water, dat is gelukkig geen probleem. Dat hebben we genoeg! 😊
Met deze kou moet ik ook weer denken aan Pina, vorig jaar. Je ziet haar hier boven, met haar kroost. Zij was dat petieterige kuikentje, geboren in die laatste strenge vorst periode, in maart, en ze had het bijna niet gered.
En nu is ze trotse moeder van een zoon en een dochter.
Ook de kippen geven niks om de sneeuw. Voor hun is het pech. Met die sneeuw en de vorst kunnen ze niet krabben in de grond, en beestjes zoeken. Ze krijgen daarom wat meer voer.
Nou had ik vanavond ook iets willen schrijven over theedoeken. En over textiel. Maar, het gaat niet door.
Het sneeuwde hier vanmiddag zo lang en zo hard, dat ik me zorgen maakte dat ik niet meer weg kon komen met de auto. En ik moest Paul van het station halen. Die had er een weekend skiën op zitten en kwam vanavond thuis.
Dus, vanmiddag en vanavond was het vegen geblazen. Het erf moest begaanbaar blijven.
En daarna met een slakkengang naar Zwolle, over wegen en snelwegen die nog niet waren gestrooid. Op de terugreis kwamen reden we de hele colonne strooiwagens tegemoet.
Maar goed, het werd al met al laat, en daarom komt dat textiel later wel.
4 reacties:
Leuk om te lezen en te zien! De ijsschijven in de gootsteen zijn een vertrouwd gezicht.
Good Morning
Het is hier in Eastbourne nog steeds prachtig weer niet al te koud en de zon laat zich ook steeds zien,meestal komt het weer van het continent deze kant op dus ben benieuwd wanneer de sneeuw komt
liep gisteren nog te denken hoe het eigenlijk met die kleine Pina was en nu laat jij een leuke foto zien van Pina met haar kroost
Vindt ik wel frappant
Groetjes uit Engeland
Zijn die ijsblokken afkomstig van het drinkwater van kippen en vogeltjes? Een vogelaar heeft me ooit eens gezegd dat hij de problemen van bevroren drinkbakjes voor vogeltjes oploste door in de bakjes lauw water te doen en er een schepje suiker in op te lossen. Volgens hem hadden de vogels geen hinder van de suiker, en suiker werkt vriespuntverlagend. Wel waarschuwde hij om geen platte schaaltjes te gebruiken omdat dat voor de vogeltjes te uitnodigend is om er in te badderen, wat bij vriezend weer niet echt tot de afdeling aanraders behoort.
Als er sneeuw lag gaf hij geen water, want dan namen de vogeltjes, volgens hem, wel een snavel sneeuw. Leek me een plausibel argument.
Pina, schattig om ook even achterom te kijken...
Theedoeken/textiel krijgen we wel een andere keer.
Hopelijk zijn jullie veilig thuisgekomen, Clarien.
Lie(f)s.
Een reactie posten