Ogentroost, Butternut, en make-up met chocola.

Een boek over velden en over weiden. Dat lees ik. Echt leuk, want het gaat bijvoorbeeld ook over de allereerste weiden die ooit zijn gemaakt.

Bijna honderd jaar geleden liep een schoolmeester te wandelen, over de ruige terreinen aan de Noordwest kust van Ierland. Hij had wat turf nodig om een vuurtje te maken, en groef dat daar ter plekke op. Toen ontdekte hij in die eeuwenoude turflaag ..... een regelmatig patroon van keien.

Dat moest wel door mensenhanden zijn gemaakt. Maar die turflaag was ruim vijfduizend jaar oud!!

Maar het klopte. Het is allemaal opgegraven, en er kwamen zomaar complete muurtjes tevoorschijn. Van keien gemaakt. In 3500 vóór Christus hadden hier al mensen weiden en velden aangelegd, voor hun vee. Het zijn de Ceide velden. Google er maar es op.

Zelf loop ik ook elke dag over de velden, hier om ons heen. Die zijn niet zo oud. Geen idee hoe oud eigenlijk .....

Die vier bomen die je daar ziet, die zijn het 'verste punt' tot waar Brit en ik wandelen. En we hebben ze zo'n beetje geadopteerd als vrienden.

Het lijkt me leuk om elke maand een foto van ze te maken. Te beginnen nu, in het kale seizoen.

Ook waren we weer op ons eigen weiland aan het werk. Het vordert langzaam, met die bultjes, maar is nu bijna klaar. Nog één of twee dagen.

Wel deed ik iets behoorlijk doms. Ik had jeuk naast mijn oog en wreef erin. Met mijn handschoen nog aan. Die vol zat met zand en mest. Dat deed even flink pijn, toen dat in het oog kwam. Allemaal rommel. Gelukkig gaat het oog dan direkt als een gek tranen en komt er veel vuil meteen uit. Maar het bleef zeuren, ook na spoelen en schoonmaken. Dus ... maar even druppels gehaald.

Het was sowieso hoog tijd voor een rondje Kruidvat. Alles was op. Tandpasta, floss, paracetamol.

Veel keus heb je niet qua druppels. De druppels van VSM en van Weleda zag ik niet meer. En die van Dr. Vogel zijn voor hooikoorts. Dus, toen maar die van het huismerk genomen.

Zelf weer kruidenpreparaten maken, dat is er nog niet van gekomen. Ik hoop daar volgend jaar tijd voor te hebben. Een hoekje op de tuin maken, met allerlei medicinale kruiden. Zoals Arnica en Ogentroost en Hamamelis en Hop. Dan kan je met wat gekookt water zelf een kuurtje maken bij kleine kwetsures.

Veel kruiden groeien nu al spontaan op de tuin. Kamille, smeerwortel, goudsbloem. Maar sommigen zijn lastiger. Die moet je zorgvuldig opkweken.

Maar goed, we waren in de Kruidvat dus. Haha .... en je ziet weer eens wat. Make-up met chocola! Nou, ik weet niet ... chocola eten, okee, maar ernaar ruiken??

Floss. Dat is ook op. Nu wilde ik weer dezelfde kopen, een doosje met 200 meter floss-zijde, van Jordan. Die we al twintig jaar hebben.

Niet te vinden!

Dan moet je op zoek. Kom je langs al die schappen. Zit er zomaar ineens een flanellen pon in je mand, huh? En kerstfrutsels. Maar nog steeds géén Jordan floss. Die is er dus niet meer. Er zijn alleen kleine pakjes, van 50 meter, met mintsmaak.

Pfff .... zó op. Maar ja.

Nou het valt mee met de aankopen. Voor twee maanden weer klaar hier. Hoop ik.

Voor het eten hoefde er niks gekocht vandaag. Alles is van de tuin, met wat gehakt uit de vriezer.

De butternut pompoen. Ken je hem? Hij is nu bijna overal te koop, en hij is erg lekker, en ook makkelijk te verwerken. Hij heeft namelijk een veel kleiner zaadhuis dan de gewone oranje pompoen. Dus je snijdt er heel makkelijk plakken van.

Ik heb de plakken kort gekookt in ruim kokend water, afgegoten, en ze vervolgens gebruikt in een quiche. Als lagen, tussen de vulling. Die vulling bestond uit geruld gehakt, met korianderzaden en ui opgebakken, en knoflook, prei, en wat gesnipperd fijngesneden boerenkoolblad. Het geheel lekker pittig kruiden, en dat gaat dan laag om laag met de pompoenplakjes in een ovenschaal.

Tot slot een mix erover schenken van 6 eieren, geklutst met wat room, chilipeper, een pakje bourcin, en wat zout.

Paul kwam hongerig uit Amsterdam rond half zeven, maar de quiche stond toen nog maar nét in de oven. Ik had eerst nog een brood gebakken, in dezelfde oven, want nou ja, twéé in één moeite door, maar daardoor werd het wel laat.

Ik schat dat altijd te krap in. Die dingen.






Het is brood van bijna púúr rogge. Gisteravond heb ik zo'n anderhalf pond rogge gemalen, met een paar handjes tarwe. In totaal 800 gram graan. En dat gemengd met een eetlepel zout, een mespuntje gist, roeren, 750 ml lauw water erbij, weer roeren, en toen de hele nacht weggezet.

Vanmorgen was het gerezen. Toen is er wat bloem aan toegevoegd, om het kneedbaar te maken. Kneden, twee uur rusten, wéér kneden, dan een bol van het deeg maken, door bloem wentelen, en in een theedoek laten rusten.

Zet je zware gietijzeren pan met deksel erop in de oven, de oven gaat op gloeiend heet, en werp de deegbol in de pan, als die heet is. Deksel er weer op.

Drie kwartier laten bakken op minstens 220 graden, waarvan het laatste kwartier met het deksel eraf, en je hebt ..... een knappend vers brood!

Dus, Paul was niet zielig. Hij kreeg vers gebakken roggebrood tijdens het wachten. 😊

En ik vind het nog steeds een wonder dat dat zomaar van het land af komt. Zo'n brood.
Nou ja, zomaar ......

🍞🍞🍞🍞🍞🍞🍞🍞