 |
De week was chaotisch. En ook gezellig.
Op een gegeven moment moet dan de knop om.
Ik heb bedacht dat volgende week een week wordt van alles op de lijsten afwerken. Want sommige dingen moeten echt nú gedaan worden. Sommige oogsten staan te springen om van de tuin af te worden gehaald.
Volgende week géén afspraken, maar elke dag op de tuin, en huis en erf.
En deze week .... houden we het dus gewoon gezellig! People first! Zoals vandaag, kwam Petra onverwacht langs, op doorreis, en schoof aan aan tafel en hielp een handje met bonen breken. Twee kratten waren er weer geplukt, één voor de voedselbank en één voor ons zelf.
Je kan heel goed kletsen als je iets omhanden hebt. Beter zelfs dan met niks omhanden!
Een breiwerk daar zal je mij niet snel mee zien, wegens te weinig geduld voor zoiets, maar kom maar op met een krat bonen of een paar emmers pruimen of een kist appels, die geschild moet worden.
Dat zijn leuke klussen voor bij de koffie!
En daarna natuurlijk ...... een rondje tuin!
Als we door de moestuin lopen gaat er altijd een doos mee. Want ondanks de inmiddels ruim 170 kilo die naar de voedselbank zijn gegaan, is er nog steeds méér dan genoeg voor onszelf, en ook genoeg om weg te geven aan alle bezoekers. We kunnen iedereen een groot pakket meegeven.
Dat vind ik een van de leukste dingen van een groentetuin. Dat je mensen er zo blij mee kunt maken.
De pompoenplanten zijn inmiddels allemaal gesneuveld, door de meeldauw, en de vruchten komen tevoorschijn. Alles wat we niet opeten, gaat dit jaar naar Bella de koe. Dat is zo mooi van vee. Je hebt nóg minder verspilling.
De suikerbieten zijn enorm groot geworden.
Het is een experiment. Kunnen we zelf suiker maken? Of suikerstroop? Van die bieten? Er was tot nu toe nog geen tijd voor maar dat staat ook op het lijstje voor volgende week. Stroop maken.
Mensen op de eerste plaats, en dieren op de tweede plaats. Zo moet dat denk ik zijn.
En met een zich snel uitbreidende veestapel betekent dat ook weer ... minder tijd voor tuinwerk. Neem nou zo'n ton water voor Bella. Dat moet je niet vergeten om die elke dag te vullen. Slang uitrollen, kraan aan, tien minuten wachten, kraan uit (anders heb je een kletsnat weiland) en de slang weer terug.
En de kipjes ..... och .... vanochtend was er alwéér een kuikentje in nood. Onze natuurkipjes mogen broeden en mogen hun kuikens houden, maar het gaat niet altijd goed. Of misschien .... is het juist wél goed. Want de natuur laat alleen de sterksten in leven, en wat zwak is .... redt het soms niet. Zo was er vandaag alweer een kuiken met een prop voor de bips.
Wéér schoongemaakt, en een dagje binnen gehouden.
Maar één dag verzorgen wij ze, binnen. Dan moeten ze terug, en het weer op eigen kracht doen. Dat is onze regel.
Dus het kuiken ging vanavond weer terug naar de moeder. De zusjes gingen net naar bed. Eerst nog drinken .....
We zien morgen wel of Doezeltje 2 het heeft gered.
En verder wordt er de hele dag weer druk getimmerd en gehamerd. En kwam Karin vanavond een paar uurtjes helpen om afvalhout weg te werken.
En kon ik, vanavond na het eten, voor het éérst deze week een paar uur ongestoord werken op de tuin. Zo mooi stil was het daar. Je hoort alleen het gegraas van Bella.
Bonnie het kalfje is nog erg schuw. Maar ze komt wel steeds dichterbij. En kijkt met grote bruine ogen verbaasd, wat ik toch aan het doen ben.
Een mooie dag en een mooie avond. Als ik nog even bij de kippen kijk zit driekwart weer in de boom. Daar helemaal rechts, achter die bloem.
Hoe ik ze dat toch ooit kan afleren? Misschien in de winter, als de boom kaal is?
Maar ik moet dat nog leren, om soms maar de lijstjes en klussen en taakjes te laten 'vallen' en me te concentreren op de mensen.
People first, things second. Dat betekent zoiets als .... mensen gaan altijd voor. Het werk kan wel even wachten. En daar was deze week een goeie oefening in. Het begon al met het weekend met Suzan. Dan kom je tot niks, qua werk. Dan denk je, maandag ga ik met frisse moed en dubbel tempo er tegenaan.
Maar er kwam familie, vrienden, er kwamen twee koeien, er was van alles met de kippen. Oja en vandaag kwam er zelfs een verslaggever. Maar daarover meer volgende week. 😊
Op een gegeven moment moet dan de knop om.
Ik heb bedacht dat volgende week een week wordt van alles op de lijsten afwerken. Want sommige dingen moeten echt nú gedaan worden. Sommige oogsten staan te springen om van de tuin af te worden gehaald.
Volgende week géén afspraken, maar elke dag op de tuin, en huis en erf.
En deze week .... houden we het dus gewoon gezellig! People first! Zoals vandaag, kwam Petra onverwacht langs, op doorreis, en schoof aan aan tafel en hielp een handje met bonen breken. Twee kratten waren er weer geplukt, één voor de voedselbank en één voor ons zelf.
Je kan heel goed kletsen als je iets omhanden hebt. Beter zelfs dan met niks omhanden!
Een breiwerk daar zal je mij niet snel mee zien, wegens te weinig geduld voor zoiets, maar kom maar op met een krat bonen of een paar emmers pruimen of een kist appels, die geschild moet worden.
Dat zijn leuke klussen voor bij de koffie!
En daarna natuurlijk ...... een rondje tuin!
Als we door de moestuin lopen gaat er altijd een doos mee. Want ondanks de inmiddels ruim 170 kilo die naar de voedselbank zijn gegaan, is er nog steeds méér dan genoeg voor onszelf, en ook genoeg om weg te geven aan alle bezoekers. We kunnen iedereen een groot pakket meegeven.
Dat vind ik een van de leukste dingen van een groentetuin. Dat je mensen er zo blij mee kunt maken.
De pompoenplanten zijn inmiddels allemaal gesneuveld, door de meeldauw, en de vruchten komen tevoorschijn. Alles wat we niet opeten, gaat dit jaar naar Bella de koe. Dat is zo mooi van vee. Je hebt nóg minder verspilling.
De suikerbieten zijn enorm groot geworden.
Het is een experiment. Kunnen we zelf suiker maken? Of suikerstroop? Van die bieten? Er was tot nu toe nog geen tijd voor maar dat staat ook op het lijstje voor volgende week. Stroop maken.
Mensen op de eerste plaats, en dieren op de tweede plaats. Zo moet dat denk ik zijn.
En met een zich snel uitbreidende veestapel betekent dat ook weer ... minder tijd voor tuinwerk. Neem nou zo'n ton water voor Bella. Dat moet je niet vergeten om die elke dag te vullen. Slang uitrollen, kraan aan, tien minuten wachten, kraan uit (anders heb je een kletsnat weiland) en de slang weer terug.
En de kipjes ..... och .... vanochtend was er alwéér een kuikentje in nood. Onze natuurkipjes mogen broeden en mogen hun kuikens houden, maar het gaat niet altijd goed. Of misschien .... is het juist wél goed. Want de natuur laat alleen de sterksten in leven, en wat zwak is .... redt het soms niet. Zo was er vandaag alweer een kuiken met een prop voor de bips.
Wéér schoongemaakt, en een dagje binnen gehouden.
Maar één dag verzorgen wij ze, binnen. Dan moeten ze terug, en het weer op eigen kracht doen. Dat is onze regel.
Dus het kuiken ging vanavond weer terug naar de moeder. De zusjes gingen net naar bed. Eerst nog drinken .....
We zien morgen wel of Doezeltje 2 het heeft gered.
En verder wordt er de hele dag weer druk getimmerd en gehamerd. En kwam Karin vanavond een paar uurtjes helpen om afvalhout weg te werken.
En kon ik, vanavond na het eten, voor het éérst deze week een paar uur ongestoord werken op de tuin. Zo mooi stil was het daar. Je hoort alleen het gegraas van Bella.
Bonnie het kalfje is nog erg schuw. Maar ze komt wel steeds dichterbij. En kijkt met grote bruine ogen verbaasd, wat ik toch aan het doen ben.
Een mooie dag en een mooie avond. Als ik nog even bij de kippen kijk zit driekwart weer in de boom. Daar helemaal rechts, achter die bloem.
Hoe ik ze dat toch ooit kan afleren? Misschien in de winter, als de boom kaal is?
6 reacties:
Mensen..., dieren..., blij maken... Mooi, toch !
Lie(f)s.
Wist je dat kippen heel graag de afgehaalde puntjes van de bonen lusten?
Misschien kun laten controleren of je kippen last hebben van coccidiose.
Kleintjes zijn er erg vatbaar voor.
Hoi Clarien, Ik heb ooit gelezen dat hoenders van nature in bomen zitten om te overnachten. In het hok klimmen ze ook naar het hoogste punt om op de stok te komen. En wat zijn je koeien prachtig. Met groeten Ton
Tot twee keer toe hebben de steenmarters de kippen uit de boom gehaald bij mijn boerderij. Dus echt veilig is die plek niet. Mijn kippen zitten nu opgesloten in een goed hok.
@Ton, zit wat in, in die redenering. De naam 'hanebalken' is echt niet toevallig ontstaan. Voor de leken; de hanebalken zijn de verbindingsbalken, vlak onder de nok, van de beide spantbenen of sporen.
Het verschil tussen sporen en kapspanten is dat sporen dicht opeen geplaatst worden; hooguit een meter hart op hart maar meestal minder, en vaak van rondhout gemaakt zijn. De sporen zijn onderling verbonden door pan- of rietlatten. Spanten daarentegen worden vele meters van elkaar geplaatst en zijn door gordingen onderling verbonden. Een 'spantenkap' kent meestal nog dakbeschot, iets wat je niet ziet bij een sporenkap. Daar is hooguit wat asfaltpapier op gaas over de sporen gelegd om te voorkomen dast de stuifsneeuw binnenshuis terecht komt, en direct daarop de pannen.
Een reactie posten