Op zoek naar Nick en Simon.

Aan alle pret komt een eind en ook aan de logeerpartij. Die overigens maar één dag duurde.

Suzan wil wel veel langer blijven, maar eerlijk gezegd ... dat lukt mij niet. Eén dag in de 'vertraagstand' is al een hele opgave. En ik heb vreselijk veel respect voor mensen die in de zorg werken. En met eindeloos geduld dag-in-dag-uit klaar staan. En niet kribbig worden. Petje af!! 

Maar wij hebben het heel leuk gehad en ook veel gelachen. En nu rijden we weer naar Bussum en vergaap ik me aan de prachtige luchten.

Suzan wil wel een muziekje.
'Wat wil je horen?'
'Nick en Simon!'

Maar wat denk je? In Pauls auto ligt helemaal geen cd van Nick en Simon! Tsssss!

Gelukkig rijden we nét langs Zwolle en kunnen nog nét de afrit op. Om langs de Kringloper te gaan. Op zoek naar een cd-tje van Nick en Simon.

Maar Nick en Simon zijn niet te vinden in de Kringloper in Zwolle. Gelukkig is er wel een leuke koffiehoek. Met koffie en zelfgebakken appeltaart. En die taart is heel origineel gemaakt. Met de appel bovenop! Geraspt.

Kijk maar.

Erg lekker! En nee, géén recept. Dat is iets om zelf uit te vinden. 😊

Toevallig las ik daar ook nog een artikel, over koeien. Over een oudere boerin in Friesland, die al haar hele leven koeien heeft. Eerst als melkveehouderij, later voor de hobby. Ze weet er alles van.

Zo zegt ze bijvoorbeeld ook, dat het prima is om maar twéé koeien te hebben. Het zijn gezelschapsdieren, maar je hoeft er niet per se een heel clubje te hebben. Twee is genoeg!

Belangrijke informatie voor ons. Want méér willen we ook niet.

En we gaan niet met lege handen weg. Want dat lukt je echt nooit, bij de Kringloper!

Helaas loopt alles in Bussum iets anders dan gepland. Ik zou nog bij twee personen langs, maar man man wat een files overal, en wegwerkzaamheden .... ja dat doen ze expres in de zomer geloof ik. Het duurde allemaal eindeloos lang en ik kon linea recta weer rechtsomkeer, toen Suzan thuis was afgeleverd.

Niet met Nick en Simon dus. Maar met 'Tears in Heaven' van Eric Clapton. Prachtig.

En dat, terwijl de hele weg terug naar het noorden .... de regenboog als een baken aan de lucht stond. Een baken op weg naar huis.

Helemaal, de hele route. En thuis brak de zon weer door.

En er was ook nog een appel plaattaart te bakken. En het grappige is, dat ik steeds veel te weinig maak, omdat deze oven anderhalf keer zo groot is als die ik in Bussum had. Je vergist je steeds!

Te weinig deeg, en te weinig vulling gemaakt. En de appels waren op. Wel was en nog een emmer pruimen van de overburen, en toen heb ik de vulling maar aangevuld met pruimen.

Appel-pruimen plaattaart.

Vergeet niet om de schillen op water te zetten. Schoon kraanwater, met een half kopje suiker, en wat van je oude azijn, en daar gaan de schillen en klokhuizen in. Dan heb je over twee of drie weken weer anderhalve liter appelazijn, van topkwaliteit!

Bij elke appeltaart een nieuwe voorraad azijn. En je hoeft niks weg te gooien.

Als de taart uit de oven komt, gaan de bonen erin om geweckt te worden. Die hoeven maar op 140 graden dus dat kan er zó achteraan. De bonen moeten wel even blijven koken, in de potten. Er zit geen zuur of zoet in, zoals bij fruit, of bij zoetzuur, en dan moet het iets langer worden verhit.

Ik zet ze op 120 graden, als het kookt, en laat het nog een minuut of twintig borrelen. Dat is wel genoeg.

De regenboog is verdwenen, maar hij blijft op mijn netvlies staan. Want hoe mooi is het om door een regenboog naar huis te worden gebracht.

Tot maandag!



🌈🌈🌈🌈🌈🌈