Krullevaar.

Vanochtend om kwart over zes zat ik in de compost te wroeten op zoek naar ontbijt voor onze nieuwe logé.

Een logé, waar Robbert en Merel gisteren mee kwamen aanzetten. Ze hoorden gepiep bij de kapschuur, en zagen een jonge vogel. Kaal nog. Uit het nest gevallen?

Het bleek dat het hele nest kapot was. Verderop lag een ander vogeltje, morsdood. Het nest was op de rails van een schuifdeur gebouwd, wat dus niet zo slim was ..... en nu is alles weg, de ouders zijn vertrokken, en daar ligt dan zo'n kleintje.

Nou, kom maar dan. Dat kan er ook nog wel bij, een jonge vogel. Een merel?

We hebben gisteren het hele internet afgezocht hoe je zo'n beest moet voeden. Naar de vogelopvang brengen, staat overal. Ja hoe? Het was zondag. Alles gesloten.

Voorlopig moet hij toch te eten hebben, want het beestje knapt in onze handen al iets op, en heeft me toch een kabaal!!

Gelukkig weet Joost raad. Hij bouwt een 'noodnestje', vlakbij het oude nest. Daar komt wat stro in, en daar gaat Krullevaar zo lang in. We voeren hem bij, in de hoop dat de ouders weer terugkomen en de zorg weer overnemen.

Wat mag zo'n beest hebben? Googelen. Fijngemaakt rauw vlees. Blikvoeding van katten. En insecten natuurlijk. Wormen.

Hij spert z'n snavel wijd open elke keer als ik het trapje opklim. Krijg ik weer wat?? Alles wordt in één keer ingeslikt. Ja .... ik moet die wormen natuurlijk eigenlijk vóórkauwen. Net als de ouders doen. Maar zover gaat de gastvrijheid niet. Ik breek ze wel in stukjes. Hij eet wel 4 wormen per voeding.

Goed. Dat over de logé. Vandaag heb ik twee verschillende dieren-opvangen geprobeerd te bellen en te mailen. Maar tot dusver geen reactie. De vogelopvang hier in het dorp bestaat niet meer. Dus wie nog wat weet? Of hem misschien op wil halen?

De yoghurttaart zou ik nog laten zien.

De bodem was van koekstukjes. Die meng je met wat gesmolten boter, en laat het in de vriezer hard worden. Bij mij gaan altijd een paar drijven, als ik de yoghurtmix erop schenk. Nee een foodblog zit er niet in hoor. 😊

De yoghurtmix maak je als volgt. Laat gelatineblaadjes (op de verpakking staat hoeveel) weken in koud water, dan uitknijpen, en dan oplossen in een warme vloeistof. Ik gebruikte het uitleksap van de geweckte perziken. Met nog een scheutje frambozensiroop. Als alles goed is opgelost, meng je het met de yoghurt.

Giet het voorzichtig op de bodem van koek. En zet het minstens 6 uur in de koelkast. Daarna ... versieren. Dan is er geen koek meer te zien.

Hier kun je natuurlijk ook weer veel van het fruit uit je tuin in kwijt, in en op zo'n taart. En verder bijna alleen maar yoghurt, nou ja, en een klein beetje slagroom en wat biscuits, maar zo'n taart kun je met een gerust geweten eten.

Ik ga meteen maar een tweede batch yoghurt maken. 😉

Gisteravond, nadat alle verjaardagsbezoek weer weg was, en alles opgeruimd, zaten we met een mok thee in de kamer. Te genieten van de regen. Nou ja, ik dan. Paul, als fietser, vindt regen altijd vervelend. Ik had geen zin in lezen. Maar wel in een creatief werkje.

Nou is er iets dat ik al jarenlang wil maken, maar het komt er nooit van. Ik ben daar gisteravond eindelijk es mee begonnen. Eerst even op bezoek bij Bekje, die op de hooizolder woont.

Daar ligt nog wat van ons roggestro, op die zolder.

Een deel van dat stro is gehakseld, dat is voor op de aardbeibedden. En een ander deel is gedorst, maar het stro is nog helemaal mooi lang. Daar heb ik een bos van uitgezocht, de aren er afgeknipt, en toen gingen ze in bad.

Ma Ingalls, in 1870, maakte van haverstro strohoeden. Er staat in de boeken precies beschreven hoe dat moet. En dat leek me nou leuk! Want hoeden heb je echt nodig met die felle zon.

Van je eigen stro!

Alleen heb ik dus geen haverstro, maar roggestro. Dus, of het lukt weet ik nog niet. Ik ben nog niet verder dan het vlechten. Je neemt 6 mooie halmen, en vlecht ze in groepjes van twee. Elke keer als je aan het einde van een halm bent, pak je een nieuwe uit bad. En vlecht hem ertussen mee.

Een lange vlecht is het geworden. De uitstekende stukjes eraf knippen, en je hebt ineens materiaal. Waar je van alles van kan maken. Ik denk ook wel manden. En placemats.

We zien wel. Het project ligt nu alweer stil want vandaag was het huishouddag en er was veel tuinwerk. En elke twee uur vijf wormen zoeken. Voor Krullevaar.

Want al zeggen alle websites dat het bijna onmogelijk is om zo'n wilde vogel te redden ... je kan zo'n beestje toch niet laten verpieteren? Met de merels gaat het niet zo goed, dus elke merel is er één! En morgen gaan we weer op zoek naar een opvangadresje.

Wat een weertje vandaag. Ik heb zegge en schrijve één wolkje gezien. Deze.

Het gaat niet allemaal van een leien dakje. De suikerbiet, waar ik grote plannen mee heb, die komt onregelmatig op.

Hele kale plekken in de rij. En op andere plekken staan er teveel bij elkaar.

Dus, we gaan een aantal planten transplanteren!

Je tilt héél voorzichtig een plant uit de aarde, probeer hem zo weinig mogelijk te raken. Want een biet krijgt heel snel stress, en dan gaat hij doorschieten en bloeien, en vormt geen grote biet.

Op een kale plek heb je al een kuiltje voorbereid, de aarde een beetje los gemaakt, wat water erin, en hier takel je Meneer Biet naar toe. Laat hem zakken, zachtjes maar stevig de aarde rondom aandrukken. En nu hopen dat de transplantatie succes heeft.

In de koeling is het ook een kale boel. Onze verswaar is bijna op.

Maar terwijl aan de ene kant, in de voorraden, de bodem in zicht komt, komen van de tuin de eerste oogsten binnenrollen!

Sla met radijzen, rabarbercompote met gedroogde appels, aardappelpuree met uitjes, allemaal uit de tuin, en stoofvlees uit de vriezer. Niet gek voor een maandag!