Burgemeester Brit.

Benieuwd naar de avonturen op Moeskers Moestuin vandaag?

Want er gebeurt hier veel!!!! Echt, je houdt het niet bij. Elke minuut van de dag zindert van de spanning! 😊

Vanochtend vroeg. Ik keek uit het zolderraam. Daar kan ik precies de moestuin zien. Wat denk je? De duiven zijn er weer!! Het zijn dezelfden hoor. Die vorig jaar van de jonge kolen aten. Dat deden ze  nu ook weer.

Snel! Cd's ophangen! En dat helpt. Al snel .... is er geen duif meer te zien.

Bij de kuikens is het ook altijd spannend. Elke ochtend even tellen. Eén twee drie vier vijf zes zeven acht.

Yep. Ze zijn er allemaal nog.

Nou ze hebben ook een hok als een vesting. Er kan geen roofdier bij. Maar overdag in de buitenren kan er wel een kuiken uit lopen. Dat doen ze soms ook. Die kleine donsbollen lopen dwars door het gaas heen naar buiten. En ook altijd weer terug, naar moeder, gelukkig.

Ook weer een bak bonen gepoot. Stamboontjes zijn het. Dit waren al kleine plantjes. Als je die poot, met zulk warm weer, zorg dan voor een vrij diep pootgat. Zó diep, dat de worteltjes tot aan de vochtige aarde komen. Vervolgens kuiltje dicht maken, en een dekseltje erop schuiven van warme droge aarde.

En dan redt het bonenplantje zich wel.

Wieden wieden. Elke dag.

En eindelijk komen de kleine wortelplantjes boven. Roerend mooi, zijn die tere lichtgroene madammekes.

Met Brit hadden we ook weer wat. Er was bezoek bij de Henk en Hillie op de Zonnehorst. Brit blaffen en blaffen. Zij denkt dat ze het buur-erf ook moet bewaken.

Het was een keurig gekleed groepje mensen.

'Brit joh, niet blaffen,' zei ik, 'dat is de burgemeester!' (nou ja naar anderen mag ze ook niet blaffen natuurlijk maar tegen de burgemeester nog een beetje meer, niet). Maar Brit had er dikke maling aan. Ze had even erge zin in blaffen. Gewoon, beetje balorig van de warmte.

Het gezelschap liep om ons hele weiland heen. Het was een interessante rondleiding. Overal een poosje staan blijven. Rondkijken.

'OPZOUTEN!,' blafte Brit de hele tijd.

Toen moest ze binnen. Afkoelen.

Bekje die rare kat ligt met 29 graden gewoon met haar dikke bontjas aan in de zon.

En ik had een werkhoekje gemaakt in de schaduw van de containerdeur. Een bak met water en een bak met potaarde en allemaal potjes, en plantjes die verspeend moesten worden.

Vele vele plantjes zijn opgepot. De gevulde potjes zet ik in de kruiwagen met water, zodat ze zich volzuigen. Daarna gaan ze een dag in de schaduw. Zet de pas verspeende zaailingen nóóit direct in de zon ... die plantjes hebben stress gehad ... die moeten even bijkomen.

Want hoe voorzichtig je ook werkt, de wortels komen bloot te liggen, en hele fijne haarworteltjes breken af. De plant moet echt bijkomen van zo'n verhuizing.

Kijk hieronder hoe lang een wortel van een korenbloem zaailing al is .... wel 20 centimeter. Het is een sterke bloem, de korenbloem.

Het is mijn favoriete bloem. Ik heb er dit jaar heel veel gezaaid. Het hele erf en de tuin korenbloemblauw ... dat moet toch prachtig zijn!

Wat ook meespeelt natuurlijk is dat we midden in het korenbloemenveld hier tegenover, vorig jaar, Bekje vonden. . 

Ze hebben ons geluk gebracht. In de vorm van een heel lief piepklein katje. Met korenbloemblauwe ogen.

 


En als laatste onderdeel van deze zinderende dag vol complotten, avonturen en onverwachte wendingen ..... een verrassend menu.

Hamburgers. Gewoon. Daar hadden we zin in. Een kropje sla uit de tuin halen was zelfs teveel moeite vandaag. Dus deden we zonder. Alleen maar wat groen uit de voorraad. Courgette in zoetzuur, ging erop.

Brit droomt hardop.

Burgemeesters.
Pffff.
D'r is hier maar één burgemeester. En dat ben ik. Brit.