Conversaties.

Een lekker voorjaarszonnetje scheen hier vanochtend naar binnen. Je zou je bijna vergissen en al denken .... het is lente ... maar ik heb Lente zelf nog niet gezien hoor.

De kippen zijn ook vrolijk. Gezellig kwebbelend aan het bordje ochtendpap nemen ze de nieuwtjes door.

'Heb je't al gehoord?? Duo Penotti is al bijna vier weken aan het broeden en nog steeds niks!! Geen kuikens!'

'Toktoktooook ... 't is toch niet mogelijk?'

'Kukeleku ik zal je zeggen dames dat komt door die kou vorige week, en dat ze d'r steeds af moesten om een happie te eten, en die eieren stokverkleumd natuurlijk.'

'Toktoktok ik zal je zeggen ik zeg maar zo het is me wat hoor.'

En zo babbelt en kabbelt het de hele dag door in de kippenhoek.

Maar Brit en ik stropen de mouwen op en gaan serieus aan de slag. De compost is bijna ontdooit en we gaan de hoop keren. Ik schep en Brit graaft.

Het is een interessante bedoening daar. Ik zag van de week een dikke bevroren brok, vol met bevroren rode wormen erin. Hartstikke dood, denk je dan. Maar wat blijkt? Als de compost ontdooit ontdooien de wormen ook en komen gewoon weer tot leven!!

Alsof er niks aan het handje is.

'Hallo buurvrouw goeiemorgen. Ook zo lekker geslapen?' Jaja die wormen. Sterker spul dan je dacht.

Als we even bezig zijn stuiten Brit en ik op een rattennest. De beestjes rennen voor hun leven, ééntje over mijn voet (IEUW!!) en een andere rent zó hopla de bek van Brit in. Oeps.

Nu heeft Brit dus weer een rat. Ze bijt hem in één keer dood en loopt er meteen mee weg, en ik haar achterna. Want ik wilde dat diertje graag zien.

'Het is mijn rat.' zegt Brit.

'Ja weet ik. Maar mag ik hem eventjes zien?'

'Eerlijk gevangen. Hij is van mij.'

'Mag ik één fotootje maken? Voor op het blog?'

Maar het mag niet. Ze loopt er snel mee weg, en na een tijdje is ze weer terug bij mij op de composthoop. Zonder rat. Die is begraven op Brit haar geheime rattenplek. Zó geheim is die plek dat Brit ze zelf ook niet meer terug kan vinden. Ik zie haar tenminste nooit met half vergane ratten lopen.

Ondertussen is de klus geklaard. De compost is omgekeerd. En de mestbak is ook netjes.

Compost is het hart van je tuin. Daarom besteed ik er zoveel aandacht aan. Laatst was ik in een tuinwinkel en hoorde ik een verkoper zeggen tegen een mevrouw dat het toch echt absoluut noodzakelijk was voor haar moestuin om Kunstmestkorreltjes Uit Een Plastic Zak te kopen.

'Anders krijgt u echt nooit mooie gezonde gewassen', sprak de meneer.

Die meneer neem ik niks kwalijk. Die heeft een verkooptraining gehad en denkt dat echt.

Maar wij weten beter. Alles wat een plant nodig heeft wordt aangeboden door de natuur. Spaar alle compost op die je maar kunt vinden op, en verrijk er je bodem mee. Misschien nog een klein beetje 'echte' mest erbij, je weet wel dat spul wat achteruit dieren komt, en een snufje hout-as.

En dat is alles.

Kijk. Daar staat ze. Mijn geweldige assistent en rattenvanger!

Tussen de middag een hapje eten en even wat 'afwisseling'. Vrienden bellen en mailtjes lezen. En informatie opzoeken over wat er nu precies aan de hand is met de amfibieën in Nederland. En wat we er aan kunnen doen.

Er was niet veel over te vinden. Maar die meneer van die lezing vond ik wel.

Lang leve fb. 😉

De melk van overbuurvrouw is nog steeds goed. Je kan het dus zeker vijf dagen bewaren als je het verwarmd hebt. Er zitten allemaal klontjes room in. Koffie met slagroom!

En dan nog even over .... appels. Biologische appels zijn vrij duur aan het einde van de winter. Dat is logisch, als je nagaat hoe zorgvuldig en bewerkelijk die geteeld worden.

Maar als je al dat geld er niet voor over hebt overweeg dan om zelf een of twee boompjes te planten. Met een bewaarappel. Dat is echt de moeite waard. Duur is zo'n boompje niet, en je hebt vrij snel appels. En mooie vroege bloesems, voor de bijen.

Ik had gehoord dat er bij de Aldi appelbomen te koop waren. Dus op naar de Aldi van Nieuwleusen.

Altijd leuk een supermarkt. Maar je moet eigenlijk niet om vijf uur gaan, met een lege maag. Het had maar een haar gescheeld of mijn mandje zat vol met chocola en drop en al die andere snaaidingen.

Dit hieronder is ook leuk. Vlierbessensap!

De vlier, die hoort ook thuis in elke tuin! En die kun je heel makkelijk zelf stekken, die hoef je niet te kopen. Helaas zag ik geen appelbomen bij de Aldi. De aktie is zeker afgelopen?

Ik reed maar door naar Zwolle. Om 17.45 kwam ik aan bij de Intratuin die om 18.00 sloot. Haha en dan tóch nog even tijd maken om alle mooie spulletjes te bekijken. Oh die bordjes ..... die passen precies in onze groene kast!!

Maar ja we hebben al zat bordjes!

Op naar de appelbomen. En de bessen!

Dat ging snel. Zes bessenstruiken en vier verschillende soorten appelbomen. Die elkaar kunnen kruisbestuiven. Dat is wel handig om daar op te letten. En let ook even op bewaarappel of moesappel of handappel. Koop vooral verschillende soorten.

Om zes uur ... naar huis. En Lente knipoogt in de achteruitkijkspiegel.