Pino.

Vandaag stond in het teken van ... hergebruik. (en kuiken 😊)

Die ramen, die ik hier op het blog ook al eens heb proberen te slijten, die stonden er nog steeds. Nou ja, nog vijf van de tien.

Ik kan dat niet weggooien. Het zijn prima ramen. Dus. Aan de weg. Met een bordje.

Wat denk je?

Een half uur daarna liep er een meneer de tuin in, geëscorteerd door blaffende Brit. Of hij die ramen mocht meenemen?

Ik was verbaasd. Natuurlijk mocht dat! Er stond toch een bordje bij?

Maar de meneer, die Frank bleek te heten, vond dat wel zo netjes om het te melden dat hij ze allemaal meenam. Hij werkt bij Aubisque. Dat is een bedrijf voor dagbesteding. Daar werken mensen die langdurig zorgafhankelijk zijn. En die klussen doen en dingen repareren.

Wow. En het zit hier om de hoek! 'Als je nog eens spullen overhebt hou ik me aanbevolen,' zei Frank. 'Want onze cliënten moeten echt wat te doen en wat te repareren hebben.'

Nou, dat is iets om te onthouden!

Een andere vorm van hergebruik is, de turfmolm.

Daar zitten de bieten en de wortelen in, die de hele winter bewaard worden in de koelcel. Dat gaat heel goed in turfmolm. Maar turf gebruik is niet planeet vriendelijk. Bewaar het daarom in een zak, dan kun je het jaar na jaar opnieuw gebruiken!

Vergis je niet, zoveel van die tuin dingen kun je steeds opnieuw gebruiken. Ook je potgrond! Gewoon de oude potgrond in een kruiwagen mikken, met wortelkluiten en al. Dan uit elkaar trekken, wat compost of mestkorrels erbij, en voila, opnieuw gebruiken.

Spullen weggooien. In Bussum had ik een doosje met plastic en stukjes metaal en hout en viezigheid en rommel zó in de grijze kliko gemikt.

Maar nu niet meer. Want die kliko wordt maar eens in de 2 maanden geleegd.

Nu besteden we er (noodgedwongen) tijd aan, om dat allemaal uit elkaar te halen. En dan kom je veel bruikbaars tegen.

Die lege schroevendoosjes zijn superhandig om zaadjes in te bewaren.

Er was ook nog een bak touw. Allemaal restjes. EEN dikke kluwen was het. Dat moest ook nog uitgezocht. En omdat ik door de vorst nog steeds niks op de tuin kan heb ik dat ook maar gedaan vandaag. En dat is dan best een leuk klusje.

Het dikke touw ging binnen aan een haak. En al dat kleine spul is ontward, en op klosjes en bolletjes gerold. Nou, touw hoeven we niet meer te kopen. Er is zat.

En na het avondeten. De kippen voeren.

Wat blijkt?

Het Duo Penotti (zwarte kip en witte kip) heeft er de brui aan gegeven! Ze zitten al vijf weken te broeden op een stapel van wel twintig eieren, met z'n tweeën, maar er komt maar niks uit!

Waarschijnlijk bevroren geweest, die eieren.

Dus de dames zijn afgestapt. En zitten lekker te eten. Maar kijk nu ....... wat piept daar?

Heeeeel schattig, er is één piepklein geel kuikentje. Met twéé moeders dus.

De moeders zijn er maar druk mee. Met dat ene kind. Ze lopen heen en weer en het kuikentje rent van de één naar de ander. Ik zet een schaaltje water neer en een bakje gemalen graan (alles wat ik heb gaat erin, rogge, pitjes, haver, lijnzaad, want oh help, wat moet een kuiken hebben?)

Het lijkt goed te gaan.

Maar na een half uurtje ligt het kuiken slap, bij de waterbak. Wat er gebeurd is weet ik niet. De moeders zijn wat verderop rustig aan het eten. Is het verdronken? In dat bodempje? Aangevallen door een andere kip? Heeft er iemand op hem gezeten?

Ik neem het mee naar binnen .. en in mijn handen voel ik toch wat leven ....

.... door de warmte lijkt het te herstellen. De oogjes blijven dicht maar het kuiken komt rechtop.

Ik maak van het gemalen graan en wat water een papje. Snaveltje erbij ......

En ja zo ben je de hele avond aan het prutsen.

Wat een lief klein beestje is het. Je gaat er meteen aan hechten!

Helaas weet ik op dat moment nog niet dat je zo'n kuiken prima zelf kan grootbrengen. Anders had ik het gehouden. En op een warm plekje gezet. Maar ik dacht dus ... het moet terug naar de twee moeders, anders gaat hij dood.

Dus heb ik Pino terug gebracht naar Duo Penotti. Daar werd er wat knorrig in hem gepikt, maar toen ik hem onder Ma Kip schoof (de witte, die is wat meer ervaren dan de zwarte) werd het rustig.

Zou hij morgen nog leven? Of wordt hij verstoten vanwege de mensengeur?

En hoe gaan de twee moeders er mee om? Wordt het geen ruzie om dat ene jong?

Want dan wordt het ..... een Salomonsoordeel.

'Twee vrouwen die samen in een huis woonden hadden ongeveer gelijktijdig een zoon gekregen. Het ene kind was gestorven. Beide vrouwen eisten het levende kind op. Ze vroegen Salomo om hulp. Er was geen mogelijkheid om aan te tonen wie de waarheid sprak. Salomo stelde voor het levende kind in tweeën te hakken en de helften eerlijk te verdelen. De ene vrouw was bereid dat te aanvaarden, de andere maakte bezwaar en zei dat ze het kind liever levend in handen van de andere vrouw zag. Salomo concludeerde dat de tweede vrouw de echte moeder was en gaf haar het levende kind.'