Hurre-keurel!!

Hurre-keurel! Ja dat was zo'n uitdrukking van mijn vader, een echte Groninger. Dat betekent zoiets als asjemenou, maar dan wat steviger. En ik weet zeker dat hij dat gezegd zou hebben als hij zou zien hoe onze mooie slaapkamertjes boven er nu uit zien.

Alle troep zetten we daar maar neer. Ik kan niks meer vinden in de zooi. En het duurt nog wel even voor er tijd is om hier kasten te bouwen, dus komaan, we gaan een nood-oplossing verzinnen.

Heel fijn als er gebouwd wordt dat er zoveel spul ligt overal. Planken en andere handige dingen. Hmmm wat zullen we es achterover drukken? :D

Aha! Daar staan die kleine blauwe bokjes van de Firma Jansen nog. Of ik die even mag lenen? Het mag.

Zelf heb ik ook nog wel wat planken en och, twéé plankjes leen ik even van de grote stapel. Die missen ze niet. Pompompom alles even borstelen.

Het idee voor deze noodoplossing kwam door die stellingen van de boeldag. Dat is in de bouw natuurlijk heel gewoon, daar worden constant steigers gebouwd en werkbanken en andere tijdelijke rekken. Het voordeel van zo'n stelling is dat je je spullen erop kunt stapelen. En ... stapelen geeft veel meer overzicht dan alles maar op een hoop gooien.

En ze zijn nog mooi ook, van die leuke blauwe bokjes zijn het. Oh dat doet me aan iets anders denken ....  we hadden het tijdens het koffiedrinken ook nog over échte bokjes, of eigenlijk bokken, en vooral over de lucht van die bokken. Heel interessant. Maar dat komt een andere keer!

Blauwe bokjes schoon, en hup de hele handel gaat naar het achterkamertje.

Nou. Stuk beter toch? Er hoefde maar een piepklein stukje van twee planken worden afgezaagd en verder paste het precies! Nu staat alles weer in het zicht en kun je de dingen weer vinden.

Mij benieuwen hoelang deze 'tijdelijke' oplossing daar blijft staan.

We kijken es verder op het erf. De firma Compagner is druk aan het rietdekken. Nu wordt de laatste zijde van de paardenstal afgedekt, waar we maandag die ramen maakten. Ik kreeg een uitgebreide lezing over ........ riet.

Dat is ook zoiets, dat riet. Dat wordt in de winter geoogst. Gesneden. Ook hier vlakbij, bij Giethoorn in de buurt. Daar zijn grote percelen die gehuurd worden van bijvoorbeeld Natuurmonumenten, en waar bedrijfjes hun riet in februari snijden.

Het water, wat daar hoog staat, wordt soms eerst weggepompt, dan riet oogsten, en dan het water weer terugpompen. De broers vertellen hoe prachtig het is als het een goeie en droge vorstdag is, en als je daar kan schaatsen, langs al die waterwegen, en je ziet hoe dat riet daar dan gesneden wordt. Het moet wel dróóg vorstweer zijn, anders zit er rijp op het riet, dat is dus vocht, en daardoor kan het bederven.

Het riet wordt in grote open schuren gedroogd, en dan in bossen gebonden. Compagner haalt zijn riet onder anderen bij een bedrijf, waar dat nog heel authentiek gebeurt. Het wordt erg lang gedroogd, van februari tot augustus, en zelfs het binden van de bossen gebeurt nog gewoon met touw dat er omheen wordt geknoopt. Geen plastic. Het riet is dan zo mooi droog dat het niet meer krimpt in de bossen en het touw dus goed strak blijft zitten.

Ja bij dat bedrijfje gaan we zeker een keer langs in februari! En kijken bij dat riet oogsten!

Hurre-keurel!!!

Wat een verrassing reed daar vanmiddag het erf op! Ik geloofde mijn ogen niet!!

Een hele lieve mevrouw was bij haar ouders op bezoek, hier vlakbij, in het dorp Rouveen, en wat denk je? Ze had toevallig gisteravond mijn blog gelezen ... en gezien hoe ik onze bench met tape had gerepareerd ... en met haar man besloten dat ik hun bench mocht hebben! Een sterke ijzeren bench!

Een totale onbekende die je erf op komt rijden met zo'n kado!! WOW! Hurre-keurel!!

Wat zit de wereld toch vol met leuke en spontane mensen! Krijgt Brit daar zomaar eventjes een prima bench! Hij past precies. En hij kleurt prachtig bij haar vacht ook nog! :D

We drinken een kop thee en blijken veel gemeen te hebben. Studerende kinderen, vrijwilligerswerk, platteland liefhebbers. Wat een leuke ontmoeting! Brit en ik beloven een keer op tegenbezoek te komen.

Da-ag! Dankjewel hoor!

En dan s avonds nog even naar de schapen, die ergens in een weiland achter Punthorst rustigjes staan te grazen. Wat een mooi dorp hebben we toch. En wat mooi, die schapen ...

..... nou ja Brit vind ze nog een beetje eng. Het zijn ook net zwarte spoken tegen de avondlucht. En er zijn wel véél schapen, en maar één klein hondje ....

Hurre-keurel ... wat mooi!