Vele handen.

Een mooie gewoonte op veel boerenerven is om zaterdag de hele boel aan kant te maken. Zaterdagavond is het om het huis en in de stallen en schuren opgeruimd. Dan een biertje, lekker eten, visite, bankhangen. Zoiets.

Haha wij doen ook ons best hoor op het erf en in huis maar het is haast geen doen omdat de rietdekkers er weer zijn en er omdat er nog steeds volop gebouwd wordt. Opruimen bij ons ... lijkt wel dweilen met de kraan open.

Gelukkig waren er vandaag vele handen!

De meiden hielden Brit bezig en serieus ..... dat is een dagtaak op zich! Ze kregen nog hulp van een paar lieve meiskes uit het dorp. Wij hadden ons handen vrij om te klussen en te ruimen en te snoeien.

De klinkerstraat tussen huis en stal is inmiddels een soort zevenheuvelenloop geworden. Man man wat een hobbels en bobbels door al dat gegraaf voor al die rioleringen en gasleidingen en weet ik wat. We breken er steeds bijna onze nek over. Dikke putten zitten erin. Vanmiddag is dat wat geëgaliseerd met zo'n trilplaat ding.

Nou ..... Eline en ik hielden binnen de gebinten van ons huuske vast, want het hele huis en alles stond méé te trillen. Tja, klein huisje, zware machien! Gelukkig staat het nog overeind! 😊

Ook achterin de tuin ... vele handen aan het werk, er werd serieus gesnoeid. 'Wat wil je weg?' Vroeg Paul? ' Graag alles behalve de eiken.' Goed u vraagt wij snoeien, en daar ging het van reng reng. Allemaal opschot dat daar in de loop der jaren gegroeid is, en dingen als verdroogde oude kerstbomen, waardoor de hele zuidoost hoek dicht zit.

Met dat open licht hebben de bomen en de kruiden meer kans. De eiken staan sowieso te dicht op elkaar. Maar wel handig voor hangmatten, dat weer wel.

Alle takken op een dikke bult om later te versnipperen voor compost.

Voor onze kinderen is het een grote verandering, pa en ma in Bussum of pa en ma in Punthorst. Want in Bussum was het veel chillen en schermen kijken en bij vriendinnen langs. Hier moet er gewerkt worden, en als je geen zin hebt nou dan zit je alleen binnen. En dan kom je vanzelf wel meedoen. 'Ik krijg al net van die scrub-handen als jij mam.' zei Liek. Klopt. Je handen veranderen hier.

Ik wil erg graag de kapschuur eindelijk weer schoon hebben en heb geen tijd voor boodschappen. Maar een lege koelkast, dat kan hier echt niet. Velen komen spontaan langswapperen, en je moet echt koek en bier en chips en fruit en brood in huis hebben. Want de meesten hebben een lange rit achter de rug en lusten wel wat.

Nou, meiden? Willen jullie even? En ja hoor, daar tuffen ze al weg in Bob's autootje. Ze gaan in het dorp inslaan en de voorraden aanvullen.

Anke en Steijn hebben de kapschuur leeggehaald, er hoeft alleen nog maar geveegd, en voila, hij is eindelijk weer leeg! Nou ja het spul is nog niet weg. Het staat daar nog doodleuk buiten.

Maar ach, wat zal het zijn, een ritje of twee nog naar de Kringloop, en dan zijn we los!

Binnen zijn de boodschappen opgeruimd, en worden de piepers geschild.

Wat kan je een eind komen met zoveel helpende handen op één dag! Waar al die handen vandaan komen? Tja, de kinderen vinden het ineens leuk, al die klusjes. Buurtgenoten zijn super behulpzaam. Een electrische zaag lenen? We hoeven het niet eens te vragen het wordt spontaan meegenomen. Mensen die van verder weg langs komen willen ook graag wat doen hier, voordat we aan de borrel en aan tafel gaan.

Inspirerend, zulke dagen. Want daar willen we heen. Deze plek delen met anderen. Met mensen die om welke reden dan ook zo'n soort plekje zoeken, voor een poosje. Samen klussen, voedsel verbouwen, dieren verzorgen, het land en het natuurgebied onderhouden. Samen eten en drinken.

Samen piepers jassen! :D

Plannen ... hoef je eigenlijk niet te maken. Want grappig genoeg, het gebeurt spontaan al. En ook via bekenden, het blog, de mail, komen soms verzoekjes of deze of gene hier eens mag komen helpen. Of gewoon hier een tijdje mag zijn. super is dat.

Het creëert zichzelf!