Braaf.

Ja hoor we zijn braaf op puppycursus. Met z´n drieën.

Sta je daar te kleumen op zo´n koud veldje, vlakbij de manege. En Brit maar lol hebben met de andere hondjes, en over de stokjes heen lopen. Eerst deed ze het niet. Waarom moet ik over die rare gele toeters heen lopen, zie je haar denken. Mooi niet. Maar de koekjes doen wonderen.

Hap!!

Leuk ook .... die héle kleine hondjes. Brit vindt het wel leuk speelgoed. Net zoiets als haar eigen speelgoedhondje. Dan geeft ze het kleine hondje een tik. Gewoon. Even kijken. Of er ook zo´n leuke piep uit dit hondje komt.

Maar van de trainster moeten we Brit dan weghouden. Want het is niet eerlijk natuurlijk. Onze kleine Brit is ineens een reus!

We doen braaf de oefeningen en krijgen dan om de beurt van de trainster apart uitleg. Ze vindt Brit groot voor haar tien weken. Het wordt een grote hond dus. Oke. En verder ... hoe we haar pootjes moeten schoonmaken. Hoe we de oren en de bips moeten bekijken, en de tandjes en de kaak. Tandenpoetsen moet ook.

En hoe je wél en hoe je niet moet belonen.

Tuurlijk bekijk je ook de andere hondjes. Brit is natuurlijk de leukste. En dat vinden alle andere aanwezigen ook van hun kind hond. :D

Ja en dan daarna .... is er nog een andere training waar ik mee naar toe mag. Een zaalvoetbaltraining. Helemaal hoog op de tribune zit ik, met Brit, te kijken naar de capriolen van de twee teams. Grappig, nog nooit gedaan, op zaterdag naar voetbaltraining, ondanks vier kinderen.

Het is een bijzondere sporthal, deze. Bijzondere trainingen voor bijzondere kinderen. En nog véél meer goeie dingen doen ze ook hier. Tijdens de tweede helft gaat Brit in de bench en ga ik even in de kantine een kop koffie halen.

Het is daar erg rustig en de meneer achter de bar heeft wel tijd voor een praatje. En oh wat gebeurt hier weer veel op deze plek.

Ten eerste, ál die vrijwilligers en trainers, die zoveel kinderen met een beperking hier lekker laten sporten. Maar verder ... wordt hier volgende week zomaar eventjes een kerstdiner gehouden voor vijfhonderd man! Vijfhonderd!!

Lange tafels in de sporthal, ruim honderd vrijwilligers aan het werk, en hopla lekker eten en drinken voor de hele bende!! Allemaal dak- en thuislozen, en voor anderen die onder de armoedegrens leven. Wat een evenement! Ergens aan de wand hangt een foto ervan, ze doen dit al jaaaaren ... maar de foto is niet zo duidelijk. Het is de middelste.

En dan is er nog ..... De Herberg, een tehuis voor iedereen in de regio Zwolle, die anders op straat zou moeten slapen. Motto is ... Niemand op Straat. Dat is ook gestart vanuit deze sporthal. Want eerst ... sliepen die daklozen in containers ... vlák naast dit gebouw. En dat vonden ze niet kunnen, dus toen is De Herberg opgericht.

Nou ja zeg ..... loop je een gewone sportkantine binnen, blijken daar allemaal weer engelen te zitten! Die eruit zien als gewone kantine mannen.

'Het enige wat jammer is,' zegt mijn kantine man, 'dat we 150 mensen moesten teleurstellen. We hebben maar plek voor 500 en we hadden 650 aanmeldingen.'
'Maar je hebt toch nóg een zaal?' vraag ik
'Ja maar daar wordt de kerkdienst gehouden. Dus daar kunnen geen tafels.'

Als ik de deur uitloop roept hij 'dag meissie!' Dat ook nog! Wat een schat van een man! :D

Thuis gaan we braaf opruimen.

Want hoe jammer is dat. Heb je een enorme kapschuur, moet je tóch nog elke ochtend bij vorst je auto's schoonkrabben omdat er in de kapschuur teveel troep staat en de auto's er niet meer bij kunnen.

We mikken een groot deel van de bende op de aanhanger van de firma Jansen. Hop weg. Niks zeggen hoor.

Hier kan weer een auto staan! :D

En dan .... een braaf kopje thee, met van die lekkere kniepertjes uit het dorp. Ja zo'n knieptang moet ik nog wel ergens opduikelen, want flinterdunne kniepertjes bakken, dat moet je echt kunnen hier!

..... en dan, na zo'n mega brave dag ..... nu ook nog even braaf aan de ´studie´! Pffffft. Hoe braaf kun je zijn op 1 dag?

Allemaal een fijn weekend gewenst. Proost! Tot maandag.