Twee wonderen.

Wij hebben wat staaltjes meegemaakt, qua herstellen, afgelopen weekend.

Ten eerste is daar natuurlijk Paul, met zijn gekneusde lijf, van die val van de racefiets, vier weken geleden. Nou denk je misschien, ach zo'n ribbetje, dat stelt toch niet zoveel voor! Maar hij was echt behoorlijk beschadigd van binnen. Een een pijn joh! En hij kon in geen enkele houding lekker slapen, al die weken al niet, dat helpt ook niet qua herstel. Het duurde nu al bijna vier weken, en elke nies ging nog steeds gepaard met donnerwetter en veel andere vloeken. Zo zielig, een man die lijdt.

En ten tweede kwam daar ons konijn Ben bij, afgelopen weekend. Ben is ons witte konijn, en hij was ineens heel ziek, zaterdagavond. Hoe hypocriet is dat, dat je blij bent met elk jong konijntje dat door de tuinkat wordt opgevroten, op je moestuin, en helemaal verdrietig wordt als je eigen huiskonijn ineens ziek is en er uitziet alsof hij elk moment dood kan gaan. Ja een mens is een raar ding.

Nou ja, normaal gesproken zou ik nog zoiets hebben van, ach wat zielig nou die Ben, en treuren, en misschien wel huilen (om een konijn) maar uiteindelijk .. tja ... het zij zo. Hij is al vier jaar, en het is niet anders. Maar ja...  nu zit Marlieke dus nét midden in haar examens, en dan zo'n stervend konijn, dat is niet handig. Zij houdt echt van die beesten, en het leidt verschrikkelijk af als er dan net nú eentje doodgaat.

Natuurlijk geen dierenarts open op zondag. Maar ... wél internet! We gaan maar es kijken bij 'ziek konijn'. Ben ligt inmiddels als een langwerpig hoopje in het gras, en reageert nergens meer op. Internet zegt dat je het konijn binnen moet halen en warm moet houden want hij onderkoelt snel. Dus we halen Ben binnen, waar hij met z'n laatste kracht onder een stoel gaat liggen, en we leggen aan weerszijden een warme kruik. Handdoekjes om de stoel heen. En daar ligt hij dan, in de warmte, te zieltogen.

Verder zegt internet, dat een konijn niet langer dan 24 uur zonder eten mag, want anders gaan de darmen stilliggen en dan gaat hij zéker dood. Je móét hem voeden, onder dwang. Ach, zo zielig, je wilt zo'n diertje graag rust gunnen op zijn levenseinde, maar nu moesten we dus van Meneer Internet met een plastic spuitje opgeloste brokjes in zijn bekje spuiten ... ach ach ach. Hij spartelde een beetje, maar liet de drab toen maar z'n bekje in lopen. En .... hij ging nog een beetje slikken ook! Om daarna weer verder te gaan liggen sterven.

Ondertussen meldde Paul tussen neus en lippen dat hij even een stukje ging fietsen. Op de racefiets. Met De Mannen. Hij had al wel eerder gefietst afgelopen dagen, maar slechts een half uurtje, in een slakkentempo.

'Met de mannen?' riep ik, 'dat kan nog helemaal niet!! Die fietsen veel te hard en veel te lang.'
Maar nee, De Mannen gingen een aangepast rondje fietsen speciaal voor Paul en hij zou de hele tijd in hun wiel fietsen. Ja en ik zat ook nog met Ben, dus ik dacht nou ja het moet zeker zo zijn allemaal vandaag.

Vervolgens gebeurden er Twee Wonderen. Echt ik kan niet anders zeggen.

Om twee uur kwam Paul thuis, en terwijl hij anders na een half uurtje fietsen grauwwit en met een pijnlijke rug en borst minstens een uur in een stoel zit, stilletjes te zwijgen, had hij nu meteen al praatjes!!

Het ging goed! Het was leuk!! Hij voelde zich weer één met de groep en had echt lekker gefietst en voor het eerst geen last van zijn rug, na vier weken. Oh wat was ik blij voor hem. Want dat fietsen is een ding hoor. Het is niet alleen maar 'even fietsen' maar het is ook uitlaatklep voor de stress van de werkdag, het is sociale binding met zijn geweldige vrienden-fietsmannen club, en als het is een hormonen ding, kortom, het is superbelangrijk. Als het ineens wegvalt ben je nog maar een half mens. Maar Paul ......... is dus weer aan het helen!!

Zo ook ........... Ben het konijn.

Want toen we gingen eten, rond zessen, en Ben de hele tijd met oogjes dicht en lijfje lang en slap tussen de kruiken had gelegen, ging Marlieke even kijken, en ze riep, 'mam hij zit op de vensterbank en zit van de planten te eten!!!!'

Hahahaha die Ben. Hij was ook geheeld!! In één klap weer een levend en dartel konijntje. Ongelofelijk wat doen die dieren dat snel. Wat hem mankeerde zullen we nooit weten, een parasiet of een virus, of we zijn genept, maar hoe dan ook, hij had in no time een hele krop andijvie op en ging zich vervolgens zitten wassen alsof er nooit iets aan het handje was.

Wat een enorm herstelvermogen zit er in de natuur en wat weten wij daar nog maar een ontstellend klein beetje van, hoe dat werkt!