Gaan en komen.

In een grote boerderij, aan het Westerdiep in het dorpje Wildervank, woonden ooit mijn oom en tante. Ze hadden een kippenbedrijf. Grote schuren achter de boerderij, vol met witte kippen, en hier en daar liep er een haan tussendoor.

Elke zaterdag speelde ik op de boerderij met mijn nichtjes en neefje. Er was een kafschuur, een oude schuur vol met hooi en stro en kaf, daar kon je van de balken af springen, zó in het hooi. En er waren rijen met kersenbomen langs de kippenschuur. Daar klommen we in en aten de zure kersen.

Ook was er de gewone schuur, met twee enorme schuifdeuren. Daar stonden de trekkers en de machines voor op het land achter de boerderij. En daar was de stro zolder waar we tunnels in bouwden en hutten maakten.

In de voortuin stond een enorme beuk. De hele tuin lag in de zomer in de schaduw. Onder de beuk stond de sik. Of de bok. En die was altijd vals daar durfden we niet in de buurt komen.

Langs de boerderij, aan de linkerkant, stond een lange rij populieren. Altijd ruisten die populieren. Ook als er helemaal geen wind was. En daar was ´de wieke´, de wijk, dat was een zijsloot die het land in liep. Daar werd vroeger het veen langs afgevoerd.

Maar die wijk was in onze jeugd allang gedemd. En in die drooggelegde 'wieke' kon je heel mooi een vuurtje stoken en daar aardappels in poffen. Die aardappels die haalden we van het land.

En hier links langs de boerderij groeide hoog gras, waar we doorheen kropen en verstoppertje in speelden. Gelukkig ging dat nooit mis als de boer ging maaien. De brug die je ziet die was er toen nog niet, het was toen nog gewoon een aarden dam. Als je met een bootje door het Westerdiep wilde varen moest je bij elke boerderij je boot eruit trekken, op de wal, over zo'n dam heen trekken, en aan de andere kant er weer in.

De populieren zijn ook weg, en de boerderij is helemaal verbouwd en strakgetrokken. Toch heeft het nog steeds iets heel vertrouwds, die boerderij en die landerijen van oom Jan Geert.

Oom Jan Geert woont allang niet meer op de boerderij. Hij is in het dorp gaan wonen. En nu is hij ernstig ziek, en we gingen bij hem op bezoek.

Dik onder de morfine, vel over been, maar nog steeds een olijke blik in de ogen, en altijd in voor een lolletje.

´Oom Jan Geert, als ik kippen wil op de boerderij, welke zal ik nemen?' vroeg ik.
'Ach doe hester nait veul verstaand van wel? Nou neem moar gewone bruun, dai binn staark.'

Vrij vertaald ... ik moet als kippen-amateurtje maar de gewone sterke bruine kippen nemen en dan komt het wel goed! Zo praatten we nog wat ... als 'boeren' onder elkaar ... Al die kennis en weetjes, die de boeren gewoon hadden, en die wij nu op school en van google moeten leren en ook nog es maar half ... zo jammer dat die verloren gaat

.... samen met die lieve oom Jan Geert ....

Gelukkig .... behalve dat een hele waardevolle boerengeneratie op dit moment verdwijnt .... gebeuren ook hele goeie dingen hier in het noorden! Kijk nou weer es wat een leuk jong groepje mensen en wat een leuk initiatief!!

Drie jonge mensen, een super idee, een plek (De Hobbitstee) en een website, 10.000 euro via crowd funding, en huplakee ... daar gaan ze op hun fietsen. Ze fietsen alle restaurants in de buurt af, halen de koffiedrab op, verbouwen daar oesterzwammen op, en verkopen die weer aan restaurants.

'Westerzwam' heten ze. Ze volgen het principe van de Blauwe Economie ... kleinschalig, lokaal en met gesloten kringloop! Klasse toch zo'n drietal?

Dat geeft weer hoop voor de wereld!