Winterweer zit er niet in. Voorlopig.
Dus ook al staat het vol met kastjes en spullen die weg moeten, of naar de opslag moeten .... éérst andere dingen doen vandaag. Want de tuin roept.
Kom zaaien!!!! Roept de tuin.
Je moet stevig in je schoenen staan hoor als je nu al gaat zaaien! Want iedereen verklaart je voor gek! Wie zaait er nou in januari? Maar waarom eigenlijk niet? Het klimaat verandert, geleidelijk, en waarom zou je daar niet gebruik van maken? Want in geen honderden jaren kon, kan nu misschien wel. Neem es Grote Risico's .... en gooi er een handje raapstelenzaad en spinaziezaad tegenaan! :D:D
Vers groen van je tuin eten, in het vroege voorjaar. Niet meer van die blaadjes en kroppen uit plastic zakjes, die daar al weet-ik-hoelang in zitten.
Ja mijn tuin is nog bedekt met die dikke quilt-deken van blad. Dat was het winterkleed. Maar dat blad is nog niet verteerd, dat gaat niet zo snel als het koud is.
En dit jaar heb ik een primeur hier op Moeskers Moestuin. Ik ga voor het eerst zaaien zonder te spitten. Dat is nu, nu de tuin al drie jaar goed bewerkt en goed doorgespit is, voor het eerst niet meer nodig! Jammer eigenlijk ... je wordt er zo lekker warm van ... Maar voor de spit-haters, je tuin kan na een paar jaar zonder!
De bodem is nu goed in evenwicht. Hij kan het zelf! Wel haal ik op het zaaibed eerst de dikke deken van blad weg, op de plek waar gezaaid wordt. Ik hark dat blad gewoon op een bult. Dat kan gewoon verder verteren, en later weer over het bed uitgespreid. De aarde daaronder is mooi rul en kan makkelijk tot een vlak zaaibed worden geharkt.
dan ... zaaien!
 |
En verder komen hier ook raapstelen. Die mogen eigenlijk pas in maart, maar er is veel zaad van de oogst vorig jaar, dus gewoon proberen maar weer.
Ook hier geldt voor het zaaien, doe het héél precies. Hoe preciezer, hoe meer er opkomt. Zeker in dit seizoen gaat het allemaal echt niet 'vanzelf'. Kijk goed hoeveel aarde er over de zaadjes heen gaat. Die dikkere spinaziezaden, daar kun je wel zo wat aarde overheen schuiven.
Maar die ieniemienie raapstelen zaadjes, daar strooi je heel voorzichtig een klein beetje over. Een millimetertje ofzo. Als je er een klont op laat vallen dan redt zo'n zaadje dat niet. Wel in april hoor, maar nu niet.
Nu is er ineens weer een beginnetje op de tuin. Een stukje van de dikke winterdeken is weggeschoven, en daar ligt de blote grond, met zaadjes erin. Heel kwetsbaar, in het warme zonnetje.
Het is Max, de hond van Liesbeth de imker. Sjonge wat ben je groot geworden Max!! Wat een mooi beest. Maar ook wild is hij, en wil rennen .... rennen ....
Liesbeth is volop met hem in training, maar ja, zo'n leuke tuin, die lekker ruikt naar naar konijnen en hazen en katten, daar moet je even overheen rennen. Hop is hij al over het hek en huplakee nét over het pas gezaaide stuk!
'Hierrrrrr!!' roepen wij allebei. NEEEE!! Mág niet!!
Okee, uitdaging voor Liesbeth en Max. Wat mag hier wel en wat absoluut niet? Zijn ze nog wel even zoet mee denk ik! :D
De paden liggen vol blad. Die gaan op bulten de bedden. Op het voeteneind, als soort van toekomstig snackje zeg maar. Eigenlijk is het werk hier op de tuin allang klaar ... maar je wilt toch nog even blijven ... even rekken ...
Maar goed. Toch nog maar wat spullen weggebracht, én ook nog de eerste hommel gezien, bij het tuincentrum. Hongerig struinde ze de Helleborus en de violen af op zoek naar een drupje nectar.
Er staan veel Aloe Vera's. Nee, ik hoef er geen. Ik heb nog steeds de hoop dat mijn bevroren exemplaren weer gaan uitlopen.
Maar mocht je zo'n plantje willen kopen voor je thuisapotheek, neem dan niet die mooie hierboven, maar zoek er een met allemaal van die kleintjes eromheen. Die kun je allemaal stekken en dan heb je er tien. Ze zijn (hier) even duur.
Terug, weer langs dat slootje. Haha dat slootje komt regelmatig voorbij hier, zo rond deze tijd van het jaar. Maar blijft altijd mooi die wilgen. Ja, mooi landje hebben we hoor.
0 reacties:
Een reactie posten