Exit.

Een koude en bewolkte maandag. Spatje regen erbij. En dan moeten de frambozen ook nog gesnoeid worden. Yek.

Frambozen zijn klierige planten. Hoe lekker de vruchtjes ook zijn, ik heb lang getwijfeld vorig jaar, of ik ze zou planten, want ze woekeren als een gek en ze zijn stekelig.

Maar er is een simpele oplossing!

Kijk hij begint alweer dapper uit te lopen, met kleine bloemetjes en blaadjes ....

Maar toch is het vandaag EXIT met de framboos! Dat wil zeggen ..... eerst even de touwtjes en stokken weghalen .....

.... en dan .......... hakkerdehakkerdekhak ...... alles weg!! Dat is even makkelijk!

Want zo kun je frambozen dus óók snoeien. Dan krijg je pas vruchten in de herfst, maar dat is mij best. In de zomer zijn er al genoeg andere bessen en aardbeien.

De frambozen zullen weer gaan uitlopen op die stronkjes, en in het najaar kun je een mooie oogst verwachten. Als je liever in de zomer frambozen wil, dan moet je een deel van het éénjarig hout laten staan. En dan heb je dus gedoe met die lastige stekelige plant.

Maar zó doen we het dus op Moeskers Moestuin!

Da-ag framboos! :D

Toen ik verder de tuin op liep voor de andere klusjes .. zag ik deze meneer bij de vijver! Ik heb meteen een foto gemaakt maar het was nog te ver, het is niet scherp.

Maar je begrijpt .. het was ook EXIT voor de vissen! Voor de vijfde keer!

 

Bij de bijen .. even kijken. O wat veel bijen-lijkjes liggen er, op de planken, maar vooral op de grond. De vogeltjes hebben ze ook ontdekt en vliegen af en aan. Happerdehapperdehap.

EXIT voor die lieve harde werkstertjes.

De sparretjes. Wekenlang sierden ze de sportschool. En als dank worden ze nu ....

....... in mootjes geknipt. Knipperdeknipperdeknip!

Ze gaan in de houtwal, die ineens stukken hoger wordt. Ook het kale stammetje vlechten we erdoor heen. Dank jullie wel boompjes!

EXIT sparren.

Wat een gruwelen allemaal. Tja het leven is hard op Moeskers Moestuin. Thuis trouwens ook.

Precies één week geleden gingen de kiemzaden in de week. Eerst voorweken, en dan in een bakje of vergiet laten uitgroeien tot kiemen. Nou, ze zijn hard gegroeid hoor.

Prachtig hoe die worteltjes zich in allerlei bochten wringen om de weg omlaag te vinden. Want de zaden liggen vaak op de kop of bovenop elkaar. Eerst komt het worteltje eruit, dan met een boog naar links, naar achteren, naar rechts en dan omlaag. Op zoek naar water.

Ze hebben verschrikkelijk hard hun best gedaan deze week, hebben zich volgezogen met water, zijn opengebarsten en hebben een mooi worteltje en steeltje laten groeien. En wat gebeurt er dan? Krijgen ze een medaille ofzo?

Welnee.

Hopla in de pan. We eten ze op. Nou ja een deel. EXIT kiemen.

Je moet wel een hart van steen  hebben hoor, als kweker.

Ja en verder ... ik heb ook de stoffen opgeruimd. Het was zo'n troep, na al die tasjes maken  overal liggen lappen en restjes en draden. En vrijdag komt de makelaar al. Dus de tassen in de kast, en de stoffen, gewassen en gestreken, op planken in de logeerkamer. Dat is beter.

En in de logeerkamer liggen ook de laatste uien. Eén mand hebben we nog met zo'n 10 kilo. Die uien moet je vaak omschudden, en even de kneusjes eruit halen. Anders heb je zo een mand vol met rot. 

Ik schud ze uit buiten het raam en oeps .... bijna was het EXIT uien.

Pompoenen hebben we ook nog. Op de foto zien ze er kolossaal uit maar het zijn vier kleintjes. Ze zijn nog wel helemaal gaaf. Aan pompoen hoef je niks te doen. Koel bewaren en ze blijven gewoon maanden goed. Prachtig gewas! Die gaan pas EXIT in de soep! :D

Ja en dan eindelijk, op het eind van de dag, tijd om te lezen in dat leuke nieuwe blad. 

Meteen in het eerste artikel lees ik BWAM! een enorme eye-opener! Voor mij tenminste. Er staat in dat haver een veel betere groenbemester is dan rogge (wat ik dus al twee jaar zaai) omdat die rogge als die door de grond gespit wordt, een nitraat vreter is!!

Dat betekent dat je na het doorspitten van de rogge een paar weken lang geen groei zult zien van je eerste gewassen. Zelfs onkruid groeit dan niet. Het nitraat is op! Nou ja!

Jaja dat heb je dus, als je een boer bent die alles op school geleerd heeft in plaats van in de praktijk.

Maar goed dat ik dit blad nu heb. Het staat namelijk vol met ervaringsverhalen van boeren die al dertig tot veertig jaar bezig zijn. Veelal biologisch. Dat zijn pas vaklui!