Vaardigheden uitwisselen.

Nee een compostbak kreeg ze niet van mij, maar een boek dus, en nog wat andere tuindingetjes. En gelukkig vond mijn zus de tip van Eigenwijze Huisje erg handig. Zo'n speciebak had ze nog wel staan, ook nog wel twee, dus dat komt wel in orde met die compost van haar!

Wat een dag was het gisteren! Zon zon zon, nou ja in het noorden dan.

En dan gaat die zon ook nog zo prachtig onder. Exact in het westen gisteren, omdat het weer de dag-en-nacht-evening was. Een goeie foto daarvan maken vanuit de auto is nog niet zo makkelijk. En dat dat dan nou precies het westen is, daar zie je natuurlijk niks van!

Intussen .......... worden de plafonds in ons huis witter en witter ... maar helaas zie je dan meteen hoe smerig de rest is. Het lijkt wel of de muren zwarter en zwarter worden. En de gordijnen ook ... Ik had ze er allemaal afgehaald, om ze naar de stomerij te brengen. Maar ja dan moeten de zomen eruit, en al die haakjes .... wat een werk weer!! Op maandag nog wel!!

Ook niet heel erg zelfvoorzienend trouwens ... alles naar de stomerij brengen. Dus ik heb het anders gedaan. Alle gordijnen naar buiten, met vier stuks tegelijk over de droogmolen en lekker meppen op die gordijnen!!

Dan is het stof eruit, ze zijn nog niet brandschoon natuurlijk maar dat hoeft ook niet want dan durf ik de kachel niet meer aan te doen. En de kaarsen ook niet.

Dus het is zo wel goed genoeg!

Mooi. Daardoor was er tijd over om naar de tuin te gaan. Je loopt daar altijd als eerste langs het frambozenbed, wat er nog precies zo uit ziet als in het begin. Maar er komen al wel kleine knopjes aan dus ze zijn aangeslagen. Ik denk als je hier over twee jaar kijkt dan het één grote woekerende frambozenbende is, want die kunnen zo gigantisch aan de wandel gaan.

Denk bijvoorbeeld niet, dat de struiken netjes in die bak zullen blijven. Frambozen maken ondergronds lange uitlopers, en ze zullen aan alle kanten opduiken en de halve tuin overnemen. Nou ja als ik ze niet snoei tenminste!

De rabarber is weer een stap verder. Als hij helemaal uit is wil ik die fotootjes in een serie plaatsen. Van knop tot blad.

Het enige wat ik gedaan heb op de tuin is twee van de drie aardappelbedden spitten. Het eerste bed was al klaar en daar zaten de Frieslanders al in. Maar de volgende twee bedden worden de komende weken gevuld.

Nou krijg ik vaak commentaar als ik aan het spitten ben. Van spit-tegenstanders. Groot gelijk, want eigenlijk is spitten een noodzakelijk kwaad. Je zet de bodem steeds terug naar de pionier-stand, in plaats van hem te laten rijpen. De natuur doet zelf ook niet aan spitten. Waarom ik dan wel?

Of je je tuin gaat spitten of niet, hangt een beetje van de beginsituatie af, en van je doel. Als je een goeie bodem hebt, hoef je niet te spitten. Alleen mulchen in genoeg.

Als je een slechte bodem hebt zoals ik hier had, kun je ook gewoon volstaan met alleen maar dikke lagen mulch over de grond uitspreiden, en dan wachten. Heel lang wachten. Een jaar of twee, en dan heeft de natuur van die slechte arme grond een prachtige rijke bodem gemaakt.

Maar ja ......... ik wil dus geen twee jaar wachten. De natuur doet mij dat net een tikkie te langzaam. Dus help ik even mee, door te spitten. Door die mulch dus wat sneller met de arme onderlagen te mengen. Op de foto hierboven zie je hoe zanderig mijn grond is, er zitten nog lagen bouwzand tussen zelfs.

Maar ... je ziet ook mijn wormenlegertje, dat al druk aan het helpen is met dat verbeteren! Die zijn erin gekomen door al het werk van vorig jaar. Want hier zat nul komma nul worm, in het begin!

Uiteindelijk, na paar een vriendelijk duwtjes in de rug, zal de grond hier op Moeskers Moestuin ook 'spit-vrij' zijn. Dan neemt de natuur dat werk voor haar rekening. Maar voorlopig dus nog spitten.

Hieronder zie je het resultaat van mijn 'wilde viooltjes kwekerijtje' ..... dat helaas helemaal is mislukt!! Ik had een paar maanden geleden allerlei wilde viooltjes opgegraven in de tuin die in de weg stonden, en in bakken gezet. Mooi hoor, al die bakken met bloemetjes. Twee weken ongeveer, toen waren ze allemaal dood.

Niet voor niks zijn het 'wilde' viooltjes. Die willen helemaal niet in een bak. Nou, eentje dan, die bleef leven.

Er is nou eenmaal een groot verschil tussen de wilde natuur en onze kwekelingen. De één moet worden verwaarloosd en de ander juist gekoesterd.

Tijdens de boodschappen viel mijn oog op de bieten. Verse bosbieten!! Nu al? Ja dan weet je meteen dat die niet uit Nederland komen. Bij mij staan de bietjes pas 1 centimeter hoog in hun wiegjes. Maar hier zijn het al dikkerds. Uit Italië komen ze.

Ik heb de verleiding weerstaan. Veel liever wachten op de eerste uit Moeskers Moestuin. We nemen zolang nog wel even die zure bieten uit de weck!

Ja ....... en dan nog een vervelend bericht! Vind ik zelf tenminste. De handwerkdag van aanstaande vrijdag kan niet doorgaan. Want ik zit nu met dat schilderen, en dat wist ik nog niet toen ik de dag plande. Ik kan jullie niet aan deze tafel zetten ......

..... en hier ziet het er nog niet eens zo erg uit maar de muren komen nu aan de beurt. Dus het wordt nog veel meer rommel. En de schilder 'verschuiven' kan ook niet want zo'n man heeft ook een planning.

Heel jammer .... ook al waren we maar met een klein groepje. Eigenlijk was het ook niet zo heel slim gepland. Want tja ... breien in maart? Dan wil je liever naar buiten. Mocht je je er nu op hebben verheugd om aanstaande vrijdag hier naar toe te komen, je bent nog steeds van harte welkom. Maar dan gaan we op de tuin aan het werk, daar is nu weer van alles te doen! Email me dan wel even vóór vrijdag.

En die handwerkdag, die komt dan gewoon in het najaar. En in het voorjaar en in de zomer komen er een aantal andere aktiviteiten op Moeskers Moestuin. Zoals een zaden- en plantenruilbeurs. En wandelen en wilde kruiden zoeken. En knoflook en uienstrengen vlechten. Dat soort dingen.

Het zou heel leuk zijn om een aantal van jullie een keer in het echt te ontmoeten en spullen en vaardigheden uit te wisselen! Mocht je nog tips hebben voor thema's of willen helpen voorbereiden, hoor ik dat graag!