En dan dat zachte gebrobbel van de flessen als de luchtbelletjes ontsnappen ... een heel zen geluidje is dat.
Wijn in kleine flesjes, dat zijn leuke kadootjes. Heel verrassend ook want de smaak is altijd weer anders. Vorig jaar had ik bietenwijn gemaakt. Dat moet je dan dus niet geven aan iemand die niet van bieten houdt want de bietensmaak was erg sterk.
Ook was het erg troebel. Maar dat hoorde zo, dat stond ook zo in het recept.
En dit jaar heb ik van de druiven een druiven-honingwijn gemaakt. Het druivensap is dus gezoet met honing. Toen ging er wat gewone bakkersgist bij, en dat gaf na het gisten en klaren een lekkere en vrij zoete wijn. Vanavond heb ik daarvan twee flesjes afgetapt, die gaan morgen mee, als kadootjes.
En de volgende foto's zijn van het oogsten van Mariadistel. Dat lijkt weer een totaal ander onderwerp, maar er zit wel een link naar de wijn. Vroeger werden de zaden van Mariadistel wel gebruikt als anti-kater middel, als iemand teveel had gedronken.
De zaden bevatten een sterk antioxidant, silymarine, dat de lever ondersteunt. De lever werkt dan beter en kan het lichaam efficiënt ontgiften ... en je bent dan sneller van je beroerdheid af.
Maar goed, je hoeft geen natnek te zijn om Mariadistel te waarderen. Behalve dat het goed is voor de lever wordt het ook gebruikt tegen bloedsuikerspiegelingen, artrose, psychische klachten en veel meer. Google maar eens.
En oh ja. Het is ook prachtig mooi en insecten zijn er dol op!
MAAR ..... ja want natuurlijk is er een MAAR ....
...... Mariadistel beschermt de zaden met daarin dat héle kostbare stofje .... héél erg goed! Je krijgt ze niet zomaar in de schoot geworpen. Man moet je zien wat een stekels!!
Het liefst door je vel!
De resten van de planten zijn ook stekelig en ik leg ze bovenop de takkenrillen. Dan gaan de katten daar niet meer in en zijn de vogeltjes tussen die takken veilig. Vogels geven namelijk niks om de stekels.
Ik haal de zaden er niet uit. Dat is me te pijnlijk. Ik kook bollen in hun geheel gaar in een pannetje water en dan gaat de staafmixer erop. En dan zeven, en het aftreksel gebruiken. Het heeft een gunstige werking op eigenlijk alles in je body. Een soort mega-pep!
De tuin is inmiddels voor driekwart afgedekt. Komende dagen wil ik het laatste stuk doen. Een heleboel planten steken boven de deken uit. Zoals de venkel. Die zaden rijpen langzaam, en er zitten nog allerlei beestjes op de schermen.
Toen ik gisteren naar huis liep zag ik bij de kas iets leuks. Zie je ze?
Die kleine herfst-bodetjes?
Grappig he zo'n heel schoolklasje met paddenstoeltjes. Het is net een kinderkoortje. Ik verbeeldde me al dat ik ze hoorde zingen.
En vanavond hadden wij zin in iets lekkers. Iets wat makkelijk en snel te maken is, iets herfstigs, en lekker zoet. En het liefst alles van de tuin. Nou, ik begon met een paar appels. Even schudden, en holderdebolder.
Van de honing heb ik karamel gemaakt. Dat doe je door de honing in een pannetje te verhitten en héél goed roeren. Net zolang tot het schuim wat minder wordt en de honing een dikke donkergele massa wordt die naar karamel ruikt. Het waren ongeveer vier eetlepels
Van een kop meel, wat boter, wat honing en een snuf zout maakte ik een kruimeldeegje, en dat ging over de appels. Daarna ging het dertig minuten in de oven op 200 graden en voila ....
Omgekeerde appeltaart, noemen wij het gewoon.
De honing erin vonden we véél lekkerder dan de versie met suiker. Omdat de honing zelf ook een lekkere smaak heeft. Die van ons smaakt naar lindebloesem, omdat er veel lindes in de buurt staan.
Maar goed, zo'n taartje is dus iets wat je in een handomdraai maakt. Na het eten eraan beginnen, en met de koffie is het klaar!
Nog wat plaatjes ......
.... en tot gauw weer!
0 reacties:
Een reactie posten