Mien toentje.

's Woensdags ga ik naar mijn moeder. En soms maken we dan een tochtje. Als het weer en haar gezondheid dat toelaten. Zo ook vandaag. Waar wil je heen mam? 

'Laten we eens naar het Zuidlaardermeer rijden,' zei mijn moeder. Nou, zo gezegd zo gedaan.

We namen een route door Spijkerboor, Annerveen, Zuidlaarderveen, en ineens zaten we zomaar in Kropswolde, aan het meer. En daar was wat bijzonders te zien. Er is daar een plek aan het meer, waar vroeger gewoon een steiger was, met bootjes. Maar de eigenaars van die boten hebben daar in de afgelopen zeventig jaar allemaal huisjes overheen gebouwd.

Grappig toch? Onderin heb je dan je bootje, en bovenin een leuk huisje. Er is zelfs een hele straat aangelegd, met bruggetjes. En er zijn kleine tuintjes bij, en terrasjes hoog in de lucht. Wel is het hier en daar wat vervallen, maar dat heeft ook weer z'n charme.

Deze straat aan het water heet nu 'Klein Scheveningen'. Nou, wij vonden het meer een soort Klein Hongkong. Of Klein Venetië. 

En dan verderop ligt dat prachtige Zuidlaardermeer. Maar daar zijn we niet meer geweest. Het waaide daar erg en het was nogal fris. Dus, snel weer in de auto en naar huis.

Op de terugreis ook weer door al die dorpen. Met hier en daar prachtige Groningse boerderijen. En van die weggetjes die de eindeloosheid ingaan. Want het is nog steeds ver, wijds, en open, in Groningen.

En thuis hebben we Cornelis Jan, de schilder. Acht jaar na de verbouwing werd dat weer eens tijd. De grote staldeuren voor Paul zijn kantoor zijn van onderen hier en daar doorgerot. CJ repareert dat eerst met een soort epoxy (?) en dan kan er later overheen geschilderd worden en zie je er niks meer van.

Ik laat het resultaat nog wel zien. 

En dan het tuinwerk. Er is altijd veel tuinwerk deze dagen. En ook veel schade.

De kolen en de sla verdwijnen grotendeels in de kippenmagen. Ik zou ze kunnen opsluiten in hun buiten-ren, maar daar ben ik te weekhartig voor. Het is zo mooi om ze te zien rondscharrelen over het hele erf de hele dag. En dan rennen ze 's avonds nog even naar de tuin ... een hap sla en kool eten.

En och, het komt toch wel weer bij ons terug, via de eieren. Maar om toch iets van de groente te sparen moet ik misschien de truc toepassen die we bij de erwten hebben uitgevoerd.

Want bij de erwten zitten steeds Vlaamse Gaaien. Die trekken de doperwtpeulen van de plant af en smullen alle doperwtjes eruit. 

Dus, dacht ik, ik hang maar weer cd's op. Dat schrikt vogels af. Maar ... waar zijn de cd's?? Hebben jullie die nog? Cd's? Ik moest echt lang zoeken en vond uiteindelijk nog een doos vol, in de paardenstal in een kast.

En daar heb ik eerst weer een half uur bij zitten zwijmelen. Want oh .... die cd's .... het zijn mijn oude spinning cd's! Kijk nou!

Ja dat zegt je misschien niks. Maar deze cd's maakte ik zelf, het zijn playlists voor spinning lessen. Op zo'n stationaire fiets, met stevige muziek erbij, en dan je in het zweet fietsen. Het was zo leuk om die cd's te maken. Allemaal muziek aan elkaar mixen, en dan een 'rondje Texel' fietsen. Of bijvoorbeeld een klim in de Dolomieten. Of we gingen zogenaamd de Alpe d'Huez op, een keer of wat. Haha, ja echt leuk was dat!

Maar goed. Das war einmal. Die lessen zal ik als bijna 60-er toch niet meer geven dus ... gaan die cd's dan maar naar de moestuin? 

Nee, toch maar niet. Ik heb er zoveel werk aan gehad. Dan maar wat andere cd's. En zo hangen hier bij de doperwten nu 'The Commadores' te bungelen. En de 'Continental Singers'. 

En je ziet het. Het helpt. Vanaf dat ze er hangen hebben we weer erwten die we gister gezellig samen hebben gedopt onder onze theekrans. En tuinbonen zijn er ook al. Daar zijn alle luizen spoorloos uit verdwenen.

Vanmiddag heb ik gewerkt op het aardappel-ui-wortel-bieten vak. Alles gewied en aangeaard. Dit knollen en wortelvak is ons belangrijkste vak. Bewaargroenten. De 'bulk' van de calorieën, voor de winter. Bladgewassen zijn ook belangrijk, maar die kun je in de winter ook nog wel telen. 

Ik nam meteen wat verse jonge uien mee voor in de avondmaaltijd. Twéé van die jonge uien geeft een pan vol groen. De lange stengels smaken net als prei en zijn helemaal eetbaar.

En vanavond in het zonnetje nog aardbeitjes geplukt. De tunnel eromheen is nogal een lapwerk van allerlei restjes vogelnet, maar het werkt. Er zitten daar geen vogels meer in. Pfjoe. Gedoe hoor, zo'n tuin!

En kijk tot slot, deze cd vond ik ook in die doos .... 

'Mien toentje' van Ede Staal. Hij zingt over zijn tuintje, over de slakken in de tuinbonen, enzo. Maar hij zingt ook over Groningen. Een mooi liedje.

Klik maar eens.