We starten met de wilde stamppot. Want ik wilde graag vers groen in de stamppot, maar dat is er nog niet. Dat wil zeggen, alle groente in de moestuin is nog ondermaats.
Maar 'groen' is er al zat natuurlijk. Het staat overal en bijna alles is eetbaar. Dus we gingen voor een 'wilde' stamppot. Vergiet mee, en daar gaan we. Op zoek!
Eerst wat salie toppen en ook wat jonge oregano. Dan een handvol blaadjes van zevenblad. Dat bloeit nu al heel mooi, witte schermen, met vele bijtjes erop. Maar het is ook een bovenste beste groente. Ik gebruik het jonge frisse zevenblad al vanaf maart in allerlei menu's. Prima te eten!
En dan? What's next? Ah ja natuurlijk! De netels! Waar die allemaal niet goed voor zijn, voor huid en haar en nagels, tegen moehied, ontstekingen, diabetes, en en en.
En de smaak? Och, gewoon. Groen. Neem vooral alleen de topjes, anders is het wat vezelig. En van onder naar boven afplukken, dan wordt je niet geprikt.
Natuurlijk gaan er ook wat topjes van de tuinbonen in. De zwarte luizen zijn inmiddels bijna helemaal verdwenen, verjaagd en opgegeten door de lieveheersbeest-larven. De topjes van de plant knijp je eruit als de planten zo acht tot tien bloemtrosjes hebben.
En een jong uitje gaat ook mee natuurlijk! Altijd lekker!
En tot slot nog wat blad van de snijbiet. Die staat er nog van vorig jaar. Hij is nu bijna net zo groot als ik ben. Pluk alleen wat van het jonge blad. Het oudere blad is wat vezelig en kan ook wat bitter smaken.
Nou, het vergiet zit vol!
Ik snij het nooit heel fijn, want dan wordt het zo'n baby prakje. Dus, wassen, en dan alles in vrij grove stukjes snijden. Ondertussen aardappelen gaar koken, afgieten, en dan met wat hete melk, boter, en wat zout nog even opkoken en stampen tot een smeuïge puree.
Ja en voor het kleurtje en wat extra pit raspte ik er ook nog een wortel door en een halve ui.
Dan, alle groente door de puree scheppen, het vuur weer aan en snel snel alles door elkaar scheppen tot de groente wat slinkt. En dan ....
... opeten! Met twee worstjes! Maar die zijn nep. Het zijn vega worstjes.
Nou, wilde stamppot, met vega worst. Haha, misschien niet voor iedereen weggelegd. Misschien ben je zelf meer van de boerenkool met Unox rookworst. Ook lekker. Maarre ... dit was ook prima te eten!
Goed. Verder regende het hier aardig wat, de laatste dagen. Poes bleef maar binnen. Maar ik had vrij veel werk op de tuin, en ben eerst maar eens begonnen in de kas. Daar is het droog en meestal lekker warm.
Tomaten dieven en opbinden. En ook weer heel veel bloemen zaaien. Ik heb de school beloofd dat ik voor wat extra kleur zal zorgen op hun plein, dus ook daarvoor moest een en ander gezaaid. En ook alvast voor de woonwijken waar we de tuinen gaan helpen vergroenen.
Naar veel van de Prachtlint projecten moeten bloemen, en het goedkoopst en meest praktisch is om die zelf op te kweken. Want Prachtlint heeft nog geen ruim budget. En het is ook leuk werk, bloemen zaaien.
Na de regen ben ik maar eens op de tuin gaan kijken en oh boy wat een slakkenvraat weer. Ook bij de aardbeien zitten ze. En de aardbeien zelf liggen op de grond en half in de modder.
Dus, daar moest stro onder. Dat houdt de vruchten droog en hopelijk de slakken weg. Tot het stro te nat wordt. Dan kruipen die beestjes er juist graag onder. Dan moet je het weer vervangen voor droog stro.
Het is wat hoor, aardbeien zo op de koude grond opkweken. Zonder chemische spulletjes of slakkenkorrels of wat dan ook. Maar het is het waard, want zeg nou zelf ....
....... daar heb je het toch ruimschoots voor over? Lekkere onbespoten aardbeien, met volle kwark en een lik honing. Dit waren de eersten. Die zijn altijd het lekkerst!
Bij de bonen gaat het niet zo goed. Ze komen met al die nattigheid slecht op. Ik had ze ter plekke gezaaid, en heb daar nu spijt van. Binnen voorzaaien was handiger geweest. Maar ja, dat weet je van te voren niet, dat het zo'n nat voorjaar wordt.
Nu maar steeds weer wat bonen erbij in de grond drukken en er het beste van hopen. Verder heb ik ze gewied, en de ijzerdraden en touwtjes weer vastgemaakt. Nu kunnen ze weer klimmen!
En kijk eens, daar heb je twee van de juffen van de CNS school! Juf Mariska en juf Marianne. We waren vanochtend met z'n drietjes een hele lading boompjes en klein spul aan het planten, op het plein. De laatste portie groen.
Die twee juffen konden goed hard doorwerken! In minder dan 2 uurtjes hadden we alles erin. Ziezo. Af! Het groen zit er nu allemaal in en nu mag het groeien. Het wordt mooi!
Hier onder zie je een van de hoeken die we vandaag hebben gevuld. Het lijkt misschien nog niet zo groen, maar er zijn hier wel vijftig boompjes geplant. Dit wordt met een paar jaar een heel mooi en dicht 'geheimzinnig oerwoud'. Haha. Echt leuk voor de kinderen, met een paadje erdoorheen.
Nou ja, 't moet nog even groeien he?
Maar het leuke was .... het geheimzinnige bos was net één minuut af ... en daar was meteen al een jongetje!
En vanavond, droog. Even genieten van de mooie wilde planten overal. En het ruikt zo lekker. En zóveel vogeltjes. Zelf met mijn slechte oren hoorde ik er tientallen.
De vlier staat volop te bloeien. Je ruikt hem overal. Van een paar grote struiken nam ik een paar schermen mee.
En dat was het dan weer.
Thuis staat het bosje gras al een week in een vaasje. Helemaal uitgebloeid. En dat kan er over een week nóg wel staan. Want binnen doe ik niet zoveel, momenteel.
Och, best leuk ook, zo.
0 reacties:
Een reactie posten