Beestjes.

 

Oma met achterkleinzoon ..

De verjaardag afgelopen zondag, heerlijk buiten in het zonnetje, om de beurt met Wolfje op schoot.

Helaas was ik zelf ziek. De hele dag zat ik op een stoel in de schaduw met flinke buikgriep. Gelukkig namen de meiden de catering moeiteloos over, want ik kon nog geeneens naar taart of toostjes kijken. 

Enne .... helaas ..... nog geen 30 uur na de fuif lag de halve familie (inmiddels weer thuis) in bed, met buikgriep. Ook ik kreeg zo door het van dochterlief. Man, wat is dát besmettelijk! Maar goed, dat weet je van te voren allemaal niet. En gelukkig kreeg mijn moeder niks!

🌼🌼🌼

Mei-dagen. En wat groeit alles ineens hard! Ons weiland, dat toen we het huis kochten een vlakke groene weide was, is nu een bonte mengeling van kruiden. Elke maand groeien er weer andere bloemen. 

Overal zweven en vliegen triljoenen vliegjes, libellen, vlinders, bijtjes, wespjes, kevertjes, en weet ik wat allemaal nog meer voor mooie beestjes. 

Mocht je ook een (mini) kruidenweitje willen, nou, zó gepiept! Maai gewoon een stuk van je tuin NIET. Een strookje, ergens. Gewoon, alles laten staan. Als je het 'netjes' wil, zet er dan een klein wilgentenen hekje omheen.

In no time heb je dan een prachtige bloeiende nectar-oase, vól insecten! Kijk maar eens hoe mooi gras is als het bloeit! En als je de grassen en kruiden dan nog even laat staan tot ze zaad geven, verandert die oase ook nog eens in een voedselparadijs voor vogeltjes. 

Gewoon, één of twee maanden niet maaien. Proberen? Klein stukkie? Als je dat doet en mij er een foto van stuurt (voor en na) zet ik die hier op het blog!

Omdat de weide dus vanaf april continu in bloei staat, met steeds wisselende bloemen, zijn de bijen al vanaf april als dollen aan het vliegen en nectar halen. De twee honingkamers die ik bovenop de broedkamer had geplaatst, zitten tjokvol met verzegelde honing. Verzegeld, dat betekent dat de cellen 'vol' zitten, en die worden dan afgesloten door de bijen met een laagje was. Vol!

Het werd dus véél te krap in de kast. Daarom heb ik er vijf honingraten uit gehaald en omgeruild voor lege raten. De bijen hebben zo weer meer ruimte voor nieuwe nectar. De nectar overvloed duurt nog wel tot juli. 

En die volle raten? Wat doen we daarmee?

Nou hebben wij de bijen niet voor de 'heb' van de honing. We hebben ze omdat bijen het moeilijk hebben. En natuurlijk ook voor de bestuiving, en de versterking van de biodiversiteit. 

Maar wat ik me niet realiseerde, is dat bijen die de juiste omgeving hebben, véél meer honing produceren dan dat ze zelf nodig hebben. En dat je dus zomaar die extra honing in je schoot krijgt geworpen! Ik werd er stil van. Wat een gift!

Wij kunnen die honing dus gebruiken zonder dat de bijen iets tekort komen! Nou, daar ging ik dan met de vijf raten in de kofferbak, op naar Jan D. Hij heeft een honingslinger. We hebben de cellen 'geopend' (waslaag eraf snijden) en toen gingen de raten in de slinger waar de honing eruit werd gecentrifugeerd. 

Vijf kilo honing was het. Zo fijn! Alle familieleden krijgen een potje, en de rest is voor kadootjes. Of voor cake. Of limonade. Of of of. 

Met dank aan bijen en weiland en prachtige gulle natuur om ons heen! 

Ondertussen is er ook veel tuinwerk. Hier onder zie je de zaden van wortelen. Die zaai ik dit jaar voor het eerst van ons eigen zaad. Ik vond het best lastig om wortelen in bloei en in het zaad te krijgen. Pas na jaren proberen is het afgelopen jaar gelukt. 

Het lijken nét beestjes, die zaden. Met stekelpootjes. Het is nog wel even de vraag of deze zaden goeie wortelen opleveren. Er kan altijd een rare kruising zijn geweest. Haha, dat komt óók door de insecten. Want die vliegen gewoon van de één naar de ander en halen zo soms de boel door elkaar! 

Even een blik op de grote moestuin, vanmiddag was dit.

En dan zoemen we even in op het stukje waar de tuinbonen staan. Want ook daar zijn insecten, met verschillende dingen bezig. Kijk maar even mee!

Zie je het?

Op de tuinbonen is de zwarte luis al volop aan het werk om de zoete sappen uit de planten te zuigen. Hele kolonies luizen zitten erop. En de mieren lopen daar tussendoor, dat zijn de soldaten die de luizen beschermen, en ze melken dat zoete sap, van de luizen. Dikke vrienden, die twee.

Helaas, niet zo best dus voor de tuinbonen. Hee, maar wacht, wie zien we daar????

Het lieveheersbeestje!

De redder van de tuinbonen! Want hij eet de luizen op. Enne ... het mooiste is als je dan óók nog dit tegenkomt .... (in het cirkeltje) ..... 

Zie je dat? Dat zijn de eitjes van het lieveheersbeestje. Daaruit komen de larven, die schattige rood-zwarte langwerpige beestjes die je straks weer overal ziet. En die larven die eten nog véél meer luizen! duizenden luizen! Dus over een week of twee zijn de tuinbonen weer brandschoon!

Mooi toch? Wil je ook véél lieveheersbeestjes? Laat dan vooral veel wilde kruiden groeien. Ook een hoek met brandnetels. Want brandnetels is TOP favoriet van lieveheersbeestje om eitjes op te leggen. 

Maai in mei en juni (een stukje) van je gras niet, en je krijgt dus honing, luizen-verdelgers, nectar-oases, voedselparadijzen ... 

 

..... en een lust voor het oog!