Moesker's Moestuin: Wie lust er cassis?

Klokslag half 1 ging de bel, en kwamen de kinderen van groep 6 naar buiten rennen. Ze gingen een klus doen voor hun nieuwe groene schoolplein, namelijk bloemen zaaien en stekken maken. Onder begeleiding van Paulus en mij.

Ze hadden er écht zin in!

'Wie lust er graag cassis?' vroeg ik

'Ikke ikke ikke!!!' Alle vingers onmiddellijk de lucht in.

'Nou dat komt goed uit want we gaan vandaag stekken maken van de zwarte bes. En van die bessen wordt cassis gemaakt.'

De interesse was gevangen! 😊

De jongens en meiden gingen aan het werk. In groepjes. Met hele enge scharen. Dat vond ik zelf tenminste. Het waren mijn gewone snoeischaren. Ik heb geen kleinere, en ze zijn best griezelig voor die tere vingertjes. Maar gelukkig, alles ging goed.

Niemand knipte zijn vingertopje eraf.

Alle vingers nog heel?

We maakten eerst 'toverwater' om de stekken goed te laten groeien. Dat is gewoon klein geknipte wilgentakjes, die je in water laat trekken. In de bast van die takjes zit een stofje dat als een soort stekpoeder werkt. Het helpt de jonge stekken groeien.

Toverwater, dus!

En toen de stekken netjes geknipt waren mocht iedereen potjes vullen, wat toverwater erbij gieten, en tot slot de zelf geknipte stekjes erin. En dan maar wachten op ... cassis!

Daarna hebben we nog bloemzaden gezaaid. Ook voor op het nieuwe schoolplein. Als dat plein straks klaar is, is het in het begin nog vrij kaal, maar dan hebben we dus een mooie voorraad bloemen klaar staan. Die kunnen er dan meteen tussen geplant worden.

Toen wilden ze voetballen. En dat mocht.

En ik heb hier thuis nu twintig potten met stekken en twintig potjes met bloemzaden staan om voor te zorgen.

Het was leuk om te werken met kinderen. Ook grappig. Toen Paulus en ik ons voorstelden en ze vragen mochten stellen, ging dat helemaal niet over de les, maar vroegen ze 'hoe oud bent u?' en 'waarom heeft u geen schoenen aan?'

(we begonnen namelijk binnen en ik had mijn vieze werklaarzen buiten laten staan)

Weer thuis, vanmiddag, zijn allereerst alle dieren weer verzorgd. Schone hokken enz. De vogeltjes krijgen ook nog steeds wat, omdat het nog zo koud is. En wie zitten er natuurlijk weer meteen IN het vogelvoer?

Echt, hele brutale kipjes hebben wij. Ze pikken ook zelfs de restjes uit Brits bak. Ze zijn voor niks en niemand bang. Stoere meiden. Wél leggen ze op het moment ietsje minder. Met z'n vijven leggen ze nu zo'n 2 tot 3 eieren per dag.

Na de dieren ben ik boompjes gaan halen. Ik had met Giuseppe afgesproken dat ik uit de waterbergingen wat bomen opspit. Hij onderhoudt die bergingen, en moet daar soms maaien. Maar sommige delen maait hij dan niet, en daar haal ik boompjes uit. Die gebruik ik dan weer voor het Prachtlint.

Zo redden we héél wat boompjes! Die gaan naar onze verschillende parel-plekken. Waar ze mogen uitgroeien tot mooie sterke volwassen bomen.

Oja en ik vond een gouden tor. In de moestuin. Bij de tuinbonen. Ik had er een filmpje van gemaakt, van drie minuten. Hoe hij héél langzaam in de grond weg kroop. Maar dat filmpje ben ik helaas kwijt.

Mooi beestje he? Volgens mij heel zeldzaam!

Ja en dan nog even een blooper. Die linzenpizza van laatst vonden we erg lekker en gisteren maakte ik dus een grotere versie, een linzen-plaatpizza. Maar ik had er teveel water bij gedaan en toen moest er extra meel bij de linzen ... en werd het een zachte zooi.

De smurrie gleed helemaal uit over de bakplaat, en ik heb het toen toch maar gebakken. Want dat gooi je niet weg, natuurlijk. Het werd een erg dikke bodem.

Eigenlijk was het meer een héél groot plat ... linzenbrood.

En daar ging toen de tomatensaus op. Zelfgemaakte saus, die bij mij ook altijd nogal dik is. En daar dan de groenten en de kaas nog boven op. Het was toen wel 5 centimeter dik.