Moesker's Moestuin: Zullen we de boel verkopen?

Oktober. Tijd voor een walnoten-bittertje!

In oktober zeg ik soms tegen Paul, 'zullen we de boel verkopen? Zullen we in een klein vierkant huisje gaan wonen met een ieniemienie tuintje?'

In oktober ben ik al dat werk soms namelijk zat! Al die tuinen en al die oogsten en alles verwerken. En dan ook nog die schuren en dierenhokken en omheiningen. Die gaan ook altijd allemaal kapot en rammelen, in oktober.

Het is het einde van een lange drukke zomer met lange werkdagen. En het zijn de laatste loodjes. Maar in november, als alles weer winterklaar ligt, is het weer over! Dan ben ik weer helemaal in m'n nopjes hier, met alles!😊

Dus nu zitten we in die laatste loodjes. Zoals, een dikke rij druiventrossen, die ik door de brandnetels over het hoofd gezien had, duikt ineens op. En ik kan dat dan weer niet laten hangen. Ze zijn geknipt, en in een grote fles staat dat sap nu te gisten, met een beetje geluk wordt het wijn.

Ik heb wel de kortste weg genomen. Gewoon, met mijn (gewassen) handen de druiven uitgeperst, toen gezeefd door een doek, en toen in de gistingsfles. Met wat suiker erbij (100 gram per liter) en een snufje wijngist.

Een waterslot erop, en nu wachten tot het gaat borrelen. Het kan zelfs nóg simpeler. Als je geen gistingsfles hebt kan het ook in een plastic emmer met deksel. Maak dan een klein gat in het deksel en doe daar een prop watten in. Dan kan het gas eruit, en er kan niet veel lucht in.

Ook de wijngist kun je weglaten want op druiven zitten vele gisten.

🍇🍇🍇🍇🍇

En een ander 'tussendoortje' waren de geiten. Die hadden ineens vreselijk lange nagels. Dus moesten de hoefjes worden gekapt. Gelukkig sprak ik vorige week Renske, die het advies gaf om dat nou een keertje niet zelf te gaan doen, want dat is een lastige klus. Zij kende iemand hier in het dorp die daar heel handig in is, en deze Lambert kwam vanmorgen onze vier geiten kappen.

Inderdaad, zelfs met onze lieve en tamme geiten was dat nog een aardige worsteling. De dames willen dat gehannes aan hun tenen niet! En ze hebben lange puntige horens! Ik hield hun kop vast en Lambert hield de rest van het dier stevig in de houdgreep en knipte ondertussen heel vakkundig de hoeven.

Nou, ook weer achter de rug! Pfjoe!

Het weiland is al voor een klein deel gemaaid en ik hark het maaisel bij elkaar voor op de composthoop. Morgen komt Giuseppe de rest maaien. Dan moeten de geiten weer even apart in een cirkeltje van omheining. Ook weer zo'n 'loodje'.

En de laatste pompoenen zijn geoogst. We hebben wel pompoenen voor heel Overijssel. 😄 Wel vrolijk hoor, al die oranje bellen overal. Deze laatsten heb ik eerst maar even bij de kas gelegd. Ik moet binnen nog een rek voor ze maken. Het rek van vorig jaar is al lang weer voor wat anders gebruikt.

Het leuke van pompoenen is dat het prima ruilobjecten zijn. Als iemand stoofperen komt brengen of appels, krijgt die pompoenen mee. Hoewel ook weer niet iedereen pompoenen lust. Maar zo niet, dan krijgen ze eieren.

En wij dus stoofperen. Die moesten worden geschild. En met kaneel en druivensap ingemaakt. De kipjes kwamen er eens in pikken maar die vonden het maar niks.

Afgelopen weekend waren Poek en Steijn hier met Wolfje. Wat een feest toch, zo'n baby'tje in huis. Het hele huis rook naar baby. Haha en alles draait ineens om zo'n piepklein ventje.

Om zijn eerste lachje en om zijn kleine handjes, waarvan hij bijna doorheeft dat het zijn handjes zijn en dat hij ze kan besturen.

En de handen van papa, die hem geroutineerd verschoont. En die zo trots is op zijn zoon. En ook, och, die bergen bagage, die extra mee moet, voor één nachtje slapen, en dat allemaal vanwege zo'n héél klein ventje. Die overigens al wel héél hard kan huilen, zoals toen hij weer weg ging.

'Ik wil bij opa en oma blijven op de boerderij!! En bij Brit!!'

Maar nee hoor, de familie ging weer gewoon terug naar Utrecht. Met natuurlijk een doos vol goodies mee van de tuin! Zodat die kleine goed gezond blijft en hard groeit!

Dahag! Tot snel ziens weer!