Met mijn moeder moest ik een aantal boodschapjes doen, en er was iets met haar mobiel, en iets met het gehoorapparaat, en zo nog het een en ander. En toen we langs het Veenkoloniaal Museum kwamen, in Veendam, besloten we om daar koffie te gaan drinken met een broodje.
Voor het museum zelf is mijn moeder nu niet fit genoeg. Maar met de voorzichtige opwaartse lijn in haar gezondheid zit dat misschien nog in het verschiet! Het museum is trouwens écht de moeite waard, mocht je daar eens in de buurt zijn!
Met de kou is het ook belangrijk om weer wat meer voor de vogels te doen. Ik heb nog een voorraad gedroogde zonnebloemen liggen, waar we er steeds één of twee van ergens in een boom hangen. Goed hoog, aan een dun takje. Heerlijk en gezond voor vogeltjes, en onbereikbaar voor de katten.
De zaden laat ik je later nog zien. Ik heb niet heel veel gekocht. Het meeste zaad wat nodig is hebben we van onszelf. Oja en de reclame die ik soms op dit blog maak, dat is puur voor de fun. Ik krijg er niks voor hoor, maar sommige dingen zijn gewoon het delen waard!😉
..... WINTERSE VERRASSING ⛄⛄⛄....
En vandaag ... alwéér eropuit! Ik was naar vriendin Marjolijn, en we spraken af in Soesterberg, valkbij haar huis. Nou, dat was zóó raar! Ik reed hier vanuit een zonnig maar koud Punthorst, de A28 over, overal mooi groen en natuurlijk de eindeloze bomenzee van de Veluwe. Dan komt Harderwijk, nou, niks aan de hand nog, Amersfoort, het werd daar al wat bewolkter .... en toen langs de weg lag er hier en daar een beetje stuifsneeuw ...
..... en ik reed Soesterberg in ..... en daar lag zomaar een dik pak sneeuw! Zo mooi ineens! Daar is de Utrechtse heuvelrug, en overal papa's en mama's op die heuvels, met kindjes op sleetjes. Zo bijzonder! En wij knerp knerp knerp door die dikke sneeuwlaag wandelen.
Toen ik thuis kwam was hier alles weer gewoon groen, en ben ik de laurier in de voortuin gaan snoeien. Die groeit elke keer als kool weer aan, en verdrukt dan de aalbessenstruiken. Hij is nu weer gekortwiekt. Alleen de top heb ik er dit keer in gelaten, voor de vogeltjes.
De takken gingen naar achteren. De blaadjes knippen we er zoveel mogelijk af, als groenlaag in de composthopen. En de takken gaan daarna in de takkenril.
Het zonnetje scheen hier zelfs nog. Ze scheen dwars door de blaadjes van de kerstster, op de vensterbank. Die is opgekweekt uit een klein stekje van de kerstster van vorig jaar. Hij bleef steeds maar groen. Maar nu, ver ná kerst dus, krijgt hij ineens tóch nog rode blaadjes.
Je kunt heel mooi zien hoe de blaadjes van groen naar rood gaan. Eerst de ene helft, van onderen naar boven, dan de andere helft.
Het is een bijzondere plant. In warme streken kan hij een struik vormen tot wel vier meter hoog, met prachtige rode sierbladeren en kleine gele bloempjes. Nou, benieuwd hoe het met ons gekweekte exemplaar verder gaat!
En na al die uitjes is het thuis ook weer fijn. Languit met een boek. Wel mis ik nog steeds onze Billie ... die altijd samen met Bossie als een dikke bontdeken op mijn schoot lag
Bossie lijkt niet erg onder het gemis te lijden. Die strekt zich nog eens lekker uit. Lekker veel plek hier!😸
0 reacties:
Een reactie posten