Otterlo.

Dit weekend at ik mijn bordje pap in Otterlo. Midden in de bossen. 

De kinderen trakteerden ons op een weekendje weg met z'n allen, ter ere van Pauls 60e verjaardag. We hadden samen drie huisjes in Otterlo, in zo'n park, aan de rand van een groot bos. Nou hebben we hier in Punthorst óók bos, maarre .... dit was wel even wat anders hoor.

De bossen rondom Otterlo zijn dik en dicht en er staan niet alleen sparren en dennen maar het staat er vól met loofbomen. Je kunt er echt nog in verdwalen. Zo'n bos waar een wolf in hoort en een Roodkapje. Wij keken er vanuit ons huisje zo op uit, en werden wakker van de vogeltjes.

Heerlijk, zo'n weekend niksen. En dan met de hele familie ook nog. Die zijn ook allemaal goed in niksen. 

Wandelen deden we wel natuurlijk. En dan loop je door zo'n mooi dik groen bos, echt een woud, en dan ineens ..... een heuvel op met fijn zand, het lijkt wel een duin ..... en wat is daar dan??

Een enorme open zandvlakte!! Prachtig. Wat een wijdsheid, wat een mooie kleuren. En ik dacht zelfs even nog de zee te zien!!

Ja, en hóé mooi zo'n bos ook is, mijn voorkeur gaat toch altijd uit naar van dit soort open vlaktes. Naar van die gigantische wijdse luchten met kleine witte wolkjes, en de horizon kunnen zien. Ik zou best op de prairies van Amerika kunnen wonen. 

De kinderen vonden het ook wel grappig, die vlaktes, en om daar met de blote voeten door dat ragfijne zand te wandelen. Dat zand dat daar al eeuwen ligt. Want hier heeft nog nooit een mens wat aan gedaan, dacht ik tenminste. Volgens mij is dit zand met de ijstijden hierheen gestoven. En voor boeren is dat natuurlijk niks, zo'n schrale zandvlakte. En voor bebouwing ook niet.

En daarom is het na duizenden jaren nog steeds ongerept. 

Met al dat sloffen door al dat duizend jaar oude zand .... zag ik steeds maar de achterkant van Senne's 't shirt. Het was echt een mooi shirt. Kijk maar.

 

Thuis had ik wat oogst uit het bos meegenomen, om te verwerken. Namelijk dennenscheuten. Rondom het park stond het vol met jonge dennen, met van die scheuten aan alle takken. Zo rond half mei kun je daar wat van plukken. Van elke boom niet meer dan een handjevol, en per tak niet meer dan één scheut, dan heeft de boom er geen last van.

Die jonge dennenscheuten worden afgespoeld, in stukjes gebroken, en gaan dan om en om met laagjes suiker in een grote glazen pot. En zo maken we dit jaar weer eens dennensiroop. Vroeger maakte ik dat elk jaar, tegen keelpijn en beginnende griep, bij de kinderen. Maar de laatste jaren vergat ik het steeds. Tot dit weekend, in Otterlo, waar we letterlijk op de dennen woonden.

De prachtige boeketten van Pauls verjaardag waren al deels verdord. Zó jammer dat dat zo snel gaat. Maar laatst op een filmpje zag ik een manier om asters te bewaren. Dat leek me wel wat.

Je knipt dan de onderkant van de steel, en de bloem er ook af, en zet het deel wat overblijft in een pot aarde. Daar groeit dan een nieuwe plant uit vol asters. Haha, op het filmpje tenminste.

Ik heb de bloemen nog niet afgeknipt want die zagen er nog fris uit. Maar wel de bloemen schuin afgesneden en in aarde gezet. Het zou toch prachtig zijn als hier een hele plant met asters uit groeit? We gaan het wel weer zien. 

Oja en de katten die drie dagen alleen waren geweest waren niet van ons weg te slaan. Giuseppe heeft ze goed gevoerd en geaaid ...

 

... maar toch ....... overal waar ik was waren zij ook!!

Echt lief!

En nog een ander experiment, van vandaag. Ik heb de jonge pompoenplantjes uitgezet in die drie ruige tuinen, dat laat ik van de week nog wel zien, maar ineens dacht ik aan iets anders.

Want zo'n halve pompoen gewoon in zijn geheel in de grond stoppen, zou dat werken? Gewoon doormidden snijden, wat kerven maken in de schil, en dan begraven in aarde. Zouden daar dan allemaal planten uit groeien?

Als je ook experimenteert, doe dan ook altijd een deel van je tuin 'gewoon'. Als het experiment mislukt dan heb je tenminste nog wát. Ik heb de bakken vol gezet met jonge pompoenen, en de gehalveerde heb ik ergens tussen gezet.

Als het allemaal gaat groeien dan wordt het een chaos, en moet ik dus nog planten uittrekken.

👀👀

En daar stond ook nog .... de laptop. Ook die moest weer open. Het is altijd heerlijk om even offline te zijn, maar lang kan dat niet. Ik had hem drie dagen niet open gehad en dan .... VOL staat dat ding! Leuke dingen, berichtjes van bloglezers, en van mijn nieuwe vrienden van de bijenclub in Nieuwleusen. Haha. Meteen al een uitstapje. Helaas kan ik niet. 

En ook natuurlijk een bende reclame- en andere bagger. Dat hoort er ook bij. Want het leven is niet alleen maar .... luieren in Otterlo. En ...

 

..... ploffen op de ploffert!😄