Relativeren.

De heg voor ons huis. Nou, nogal knudde, nietwaar?

En het zou nog wel zó mooi worden. De tuinman zette er een rij jonge beukjes in, die nu al lichtgroen moesten zijn. En zelf zaaide ik in die rand ervoor een veelbelovend bijenmengsel. Dat had nu - dacht ik - al een mooie bloeiende strook moeten zijn. Zodat iedereen die langs fietst zou denken ....... ooooh ..... wat een mooie bloemen! Wat zijn daar veel bijen en vlinders! Ik ga meteen thuis óók zo'n strook maken! 🌸🌺🐝🐞🍀😊

Nu denkt men hooguit ... tsssss wat een rommeltje .....  

Maar toen ik beter keek zag ik er toch wel beginnende bloei tussen. Dus ik heb de meest wilde kruiden ertussenuit getrokken, en de rest gaat dan hopelijk binnenkort nog wel bloeien. Enne .... die beukjes ......   

....... daarvoor moet ik de tuinman maar even op het matje roepen. Want die lijken gewoon morsdood. Helaas. Ondanks elke dag braaf sproeien, door Paul. 

De brulapen heb ik ook naar buiten gebracht. Nou, wij overal zoeken, de apen en ik. Maar er was geen plaats voor een stel van die schreeuwers. Nergens kon ik mijn woekerende tomatenbende kwijt. Niemand wil naast zo'n stelletje ongeregeld staan, leek het wel.

Nou, dan moeten ze óók maar op die ene bult, in het weiland. Ver van alle andere tuinplanten. 

Van de allerlaatste (ongelijke) stokken heb ik weer zo'n teepee gemaakt en daar staan ze nu onder. Pal naast die eerste teepee. En eenmaal in de grond .... waren ze ineens vrij stilletje, en wat slapjes ook.

We zullen zien. 

En verder houden we dus heerlijk vakantie-thuis-weekend. Naast het tomatenvak, en achter het kippenhok (je weet wel😊) heb ik weer onze 'lounge-bank' neergezet, van pallets en oude kussens. En daar zaten we vanmiddag. Urenlang.

Lezen en lekker niksen, en snacken, en een beetje kijken naar de kipjes. De kat aaien.

Het is nooit fijn om een tijdje ziek te zijn, maar het mooie is dat als je dan beter bent dat je daar alleen al enorm van kan genieten. Gewoon, doen wat je wilt, fit zijn, en geen pijn hebben.

Ik moest denken aan vele mensen in onze directe omgeving die langdurig ziek zijn. Soms zelfs met met onzekere kans op genezing. En meestal met pijn en veel ongemak. Hoe zwaar zij het hebben, en hun familie.

Gezondheid is zo'n oneindig waardevol bezit. Het is onbetaalbaar. Als je het bezit, mag je je handen dicht knijpen! 🙏  

Maar ik ga je niet met sombere gedachten het weekend insturen!

Nee hoor. Want er was ook nog wat grappigs. Nou ja, een béétje grappig. Een soort tuindershumor, zeg maar. Ik vertelde toch al eerder dat er iets misging met onze rode bieten? 

Kijk, hier staat er bijvoorbeeld zo'n rij, die grote groene bladeren daar rechts met rode nerven. Boven blad, onder zit een biet. Nou? Wat daar mee is? Haha. Die bieten dat zijn helemaal geen rode bieten. Ze zijn gekruist!!

Ik doe sinds een paar jaar vrij serieus aan zadenteelt. Dat wil zeggen dat ik de mooiste exemplaren van de gewassen selecteer, die met de beste eigenschappen. Dan laat ik die in het volgende seizoen helemaal uitgroeien, en in het zaad schieten. Die zaden gebruik ik dan het jaar daarop. 

Meestal gaat dat goed. Maar ....... die rode bieten die stonden vlak bij een voederbiet, van de koeien, die ook bloeide, en die twee zijn nu per ongeluk gekruist. Zomaar een nieuw ras!!

Al die rijen rode bieten, die dit jaar op de tuin staan, bestaan nu dus uit dit nieuwe ras. Het is een zeer grote rood/oranje biet. Eentje met héél veel loof. Met een beetje geluk is het hele ding, biet én blad, goed eetbaar, en hopelijk zelfs lekker! Dan hebben we genoeg biet voor jaaaaren! 

Met wat pech smaakt het allemaal naar niks. 

Ik hou je uiteraard op de hoogte van onze bevindingen. En heb inmiddels alvast een nieuw zaaisel rode bieten, mocht het knudde zijn.

Maar toegeven, grappig toch?