Muurtje.

Achter op het erf, vlak voordat het weiland begint, is een klein talud. Een stukje grond wat schuin omhoog loopt. Bovenop dat talud staat een rij beukjes, die de erfgrens vormen. En daar weer achter is het waterbassin van De Zonnehorst.

Nou en, wat is daarmee? Met die plek?

Dat zal ik je zeggen. De kippen, die zitten daar heel graag, want het schuine deel is op het zuiden gericht. Het is daar zonnig en snel warm. En ze zitten daar niet alleen, ze krabben ook. Want dat deel van het talud is nogal kaal. En zanderig. Het gras groeit daar niet goed vanwege de ondiepte. Dus helaas, de kippen hebben al zo'n beetje tot op het worteldoek die kale grond afgegraven. 

En dat wil ik niet. Straks is het daar helemaal kaal tot op de boomwortels. Nee, daar moet wat op verzonnen worden. Ik heb er al wel eens wat gras gezaaid. Maar dat wortelde niet. Toen wat planken neergelegd en houten bakken. Maar daar gaan de kippen gewoon in zitten. En ertussen scharrelen. 

Maar nu ligt er ineens een hele stapel klinkers in de voortuin. Die zijn van onze oprit, waar nu een fietspad ligt. Die klinkers zijn over.

Ik dacht dat ik nu misschien van dat talud een soort bak kan maken, met een muurtje van die klinkers ervoor. En dan compost erin storten en zand, en er dan gras op kan laten groeien. Zodat er voor de kippen niks meer aan is. Want als er planten groeien, en gras, dan krabben ze niet zo. Ze krabben het liefst in zand. 

En zo begon ik gistermiddag aan een muurtje. Van vier lagen van die klinkers. Het was snel gelegd. Ik snap nu ook waarom ze klinkers heten, want het neerleggen gaat van kling kling kling. 

De eerste laag was een dubbele rij klinkers in de lengte, toen de tweede laag, de klinkers daar dwars op, naast elkaar. Dan weer in de lengte, en dan weer dwars. Op het talud lag alvast karton en kranten, zodat het weinige onkruid daar er niet meteen doorheen komt straks, als er compost gestort wordt.

De kippen kwamen nieuwsgierig kijken. 'Oh kijk daar komt een leuke bak voor ons!'

Er kwamen nog veel meer dieren kijken. Blije spinnen renden meteen over het karton. En goudgroene kever ging op een steen zitten glanzen in de zon. Vele mieren kwamen een handje helpen met het egaliseren. Pissebedden kropen tussen de kieren. Het werd al meteen een hele stad!

MAAR! Toch vond ik het niks. Want, kijk nou ... het is weer een echte slordige haast haast muur. Meestal maakt me dat niet zoveel uit, want de meeste projecten zijn voor één seizoen. Maar stel dat die bak daar blijft? Dat het een per ongeluk een mooie kruiden- of bloemenbak wordt? Dan moeten we jarenlang tegen zo'n scheve slordige muur aankijken.

Dus ik ben gisteren maar gestopt. 

Vandaag was het een mooie dag om bladgewassen te zaaien. Vanochtend heb ik buiten in de nieuwe bak wat rijen spinazie gezaaid. En de drie R's. Rucola, radijs, raapsteel. En er zijn kooltjes uitgeplant, onder de kappen van Leo. Want ... slakken! 

🐌....... 🐌 ...🐌........🐌...🐌..........🐌

Ook zijn er weer veel van onze favoriete kruiden gezaaid. Karwij, koriander, basilicum, dille, komijn, fenegriek, citroengras, en nog een heel stel. De meesten bleven niet in de kas maar gingen mee naar huis. Want veel kruiden hebben warmte nodig om te kiemen.

Vrij snel na het kiemen kunnen ze dan wel weer naar de kas, of misschien zelfs al naar de tuin.

🍀🍀🍀🍀🍀🍀

En toen, eind van de middag, stond ik weer bij die muur.

Afbreken maar? Ja, afbreken!! Gewoon opnieuw beginnen en dan met iets meer beleid en geduld. Anders krijg je spijt van zoiets. De muur ligt ook nog nét op de plek waar we tientallen keren per dag langs komen. 

Naast de klinkers lag een berg zand. Dus, eerst maar de grond waar de stenen komen iets egaliseren. Nee, spitten vooraf deed ik niet. Je kan óók overdrijven. 😊

Een laag zand op de bodem. Dan uitharken en egaliseren met de hark, Dan een dikke laag kranten erop. Dat is gewoon de zaterdagkrant zeg maar en dan niet openvouwen maar gewoon zo als dikkerd op de grond. Daarop wéér wat zand, egaliseren, en dan óók nog een touwtje om een rechte lijn te trekken.

Zó niet mij! 😄

Paul kwam eens kijken. 'Joh wat een werk maak je ervan! En hoe hou je nou die kippen eruit?'  Hoho niet van die ingewikkelde vragen! Daar zien we later wel. Iets met netten, ofzo.

Op elke laag klinkers ging eerst wat zand. Wachten tot het droog is, en dan goed uitvegen om de kieren te vullen. En dan pas de volgende laag. Maar dan gaat het niet erg snel. Ik heb er nu twee lagen op en toen was de werkdag om.

Klinkeren. Mooi werk. Mooi spul trouwens ook, klinkers. Geen twéé zijn hetzelfde. Wat het trouwens wel lastig maakt om een rechte lijn te leggen. Het zal uiteindelijk toch een echt Moeskers Moestuin muurtje worden, met toch wel iets van een slinger.   

Anders zou zo'n muur ook echt uit de toon vallen hier. 

De dag eindigt met ... alwéér een quiche. Oók dankzij de kipjes. Want ze doen gelukkig ook nog wel iets anders dan krabben. Er zijn nog steeds veel eieren, maar de grootste eieren tsunami is al wel weer voorbij want 8 van de 13 hennetjes zitten te broeden.