Van dikke Beppen en drukke bijen.

 

Vanmorgen, na de administratie en de btw aangifte, ben ik op zoek gegaan naar een betrouwbaar uitziende .... bijencursus voor beginners.

Nou hebben we hier in de dorpen om ons heen héél wat bijenverenigingen, maar in verband met Corona is het haast niet mogelijk om ergens zo'n cursus 'live' te volgen. Wél zijn er vele online cursussen. En omdat ik de praktijk dit jaar mag leren van Jan D, ben ik gaan zoeken naar een geschikte online cursus. Maar .... wát een aanbod! Man man het lijkt wel alsof de hele wereld ineens aan het imkeren is geslagen. Vele tientallen cursussen, en, als je ze mag geloven, zijn er duizenden cursisten! 

Nou, ik heb mijn keuze gemaakt. Als ik eraan begin dan hoor je er wel meer van. 

En op ons aanrecht staan al de hele winter vier dikke ronde Beppen. Het zijn zoete bataten, waar ik stekjes op kweek. Elke keer groeien er stekken uit hun koppen, en die snij ik af en kweek ze verder op in potjes. In één winter kun je zo héél wat stekken verzamelen. Ik hoop die komende zomer op te kweken tot grote sterke planten, en daarvan dan weer nieuwe bataten te oogsten.

Maar vandaag zijn de Beppen zelf ook geplant. Want ik wilde het aanrecht wel weer eens leeg hebben.  Ik had eigenlijk geen grote potten meer, en heb een wilgen mand gebruikt. Om die een beetje waterdicht te maken gingen er kranten in. Dat houdt wel een maand of wat.

En dan wat stro onderin, en daarop een mengsel van compost en wat potaarde. 

En daar zitten nu de Beppen in. Je ziet ze niet meer. Ze zitten onder de grond. Alleen de stekken steken boven de aarde uit.

Het is de bedoeling om hier nog meer stekken op te kweken. Niet zozeer om hier een oogst van bataten uit te halen. Daarvoor heb je grotere potten nodig, of bijvoorbeeld een teil. Dus dat komt later wel. 

Ook moeten ze met kouder weer nog naar binnen. Ze kunnen slecht tegen koude.

🐝🐝🐝🐝🐝

En vanmiddag .... ging ik naar Jan en Henny. Eerst theedrinken en bijpraten. Maar toen begon les 1 van de bijencursus. Dat wil zeggen, de praktijk. We hebben afgesproken dat ik gewoon deze zomer met Jan meekijk, en zo een en ander van hem opsteek. Later komt dat volk dan wel.

(hoeft van mij nu ook nog niet ..... 😅)

Eerst gingen we de spullen bekijken. Je kunt wel zien dat Jan al héél lang imker is. De spullen zijn oud en vaak gebruikt. Elk voorwerp heeft een doel, en alleen al daarmee waren we een hele tijd zoet. Het smalle vegertje bijvoorbeeld, is om de bijen zachtjes aan de kant te vegen. 'Altijd omhoog vegen,' zei Jan. 'Anders veeg je ze tegen hun natuurlijke vliegrichting in.'

En dat stokoude blik, daar zit een mengsel in van tabak en houtsnippers. Dat is om rook mee te maken, om de bijen rustig te houden. 'Vroeger verbouwden we die tabak zelf,' zei Jan. 'Maar nu koop ik dat mengsel kant en klaar.' 

En ineens ...... hee Jan wat doe je nou?? Hij steekt zijn arm in brand!

Maar het hoort erbij. Het is namelijk zo dat bijen in haren vast kunnen zitten. Als je veel haar op armen of benen hebt kunnen ze daar ook aan vast raken. Dus brandt Jan dat even weg. Haha. Nou, weer wat geleerd. Gelukkig heb ik daar niet zo'n last van. 😄

Nog meer spullen. Wat honingraten, en nog een andere rookmaker. En ook een vel bijenwas, dat mag ik alvast hebben. 'Je kunt er ook een kaars mee maken,' zegt Jan. 'Er zit al een lont bij.'

En dan rijden we naar de bijenplek. Jan en Henny hebben hier een lange smalle strook grond, midden in het buitengebied van Staphorst. De route er naar toe is prachtig. Landweggetjes, boerderijen, veel spelende kinderen op de boerderijen, en hier en daar wat schapen met lammetjes.

Eenmaal binnen in het bijenschuurtje .... kijk ik ook weer mijn ogen uit. Wát een spullen. Geen flitsende dure splinternieuwe materialen, maar alles is gerecycled en keurig gerepareerd. En alles heeft een functie. 

Jan maakt de doos open waar de nieuwe raten in zitten. 'Waarom is die zo dichtgeplakt?' vraag ik. 'Dat is tegen de wasmot.' zegt Jan, 'dat is een motje die in de raten kruipt en daar eitjes in legt. Die heeft het voorzien op de was.' 

Aha.

'En die grote doos daaronder?' vraag ik. 'Dat is een warmtebox, om de oude raten in te leggen. De zon smelt dan de was, die loopt naar onderen en die kun je dan weer hergebruiken.'

Slim!!

Nou, Jan pakt een raat en controleert hem, voordat hij hem gaat gebruiken. En ondertussen horen we het gezoem van de bijen al. 

'Wil jij een jas aan?' vraagt Jan. 'Met een kap? Het is niet per se nodig maar misschien vind je het prettiger.'

Ja doe maar. Haha. Better safe than sorry.

En dan gaat de pijp aan, gevuld met die tabak met houtsnippers. Och ik heb het destijds bij Liesbeth ook allemaal al een keer gezien, maar elke imker heeft zijn eigen aanpak en je kunt enorm veel van ze leren. En van de verschillende manieren van hoe ze met hun volken omgaan.

Eén ding hebben alle imkers volgens mij gemeen. Ze hebben géén haast, werken heel rustig, en zijn echt goed voor hun volken. En worden zelden gestoken. 

Nou en dan het grote moment ... de kast gaat open. Dat gaat met een tangetje, want die hele kast en alle raten zitten stevig vastgeplakt met propolis. Dat doen de bijen zelf. Ze stoppen eçht álle kieren er mee dicht.

En dan worden de raten één voor één opgelicht en onderzocht. Is er nog genoeg voer voor ze? Want het is vandaag dan wel warm, maar er is nog maar weinig voer voor ze te halen in de natuur. Dus er moet nog voedsel in de raten zijn. En, hoeveel broed is er al? 

En, belangrijkste vraag .... waar is de koningin? Want die zoeken we. Daar moet vandaag een stipje op worden gezet, zodat je haar makkelijk kan terugvinden later. Nou, wij zoeken hoor.

 

Ja hoor! Daar is ze!!

Maar helaas .... even later is ze weer weg. Zeker in het onderste deel gevallen, denkt Jan. Maar hoe wij ook zoeken en zoeken, echt, die hele kast langs, en alle groepjes bijen voorzichtig uit elkaar vegen om te kijken of mevrouw de koningin daar tussen zit .... maar helaas .... foetsie.

'Jammer,' vindt Jan. 'Maar dan moet het maar de volgende keer.' Hij bergt de raten weer terug. De bovenkant wordt schoongeveegd met een schraper. De rommel die in de kast valt ruimen de bijen zelf netjes weer op.

Dan het deksel weer terug. Spullen opruimen. En dan zie ik ineens een soort grote zware .... wesp?? .... langs vliegen. Een groot insect met het onderlijf naar beneden. Wat dat is? 

'Dat is de koningin!!' zegt Jan. 'Dat ze zo omlaag hangt komt vanwege alle eitjes in haar achterlijf.' Hij  grijpt snel het doosje. Ze landt in het gras, vóór de kast, en we vinden haar gelukkig snel terug. In het doosje krijgt ze een stipje op haar rug, en dan mag ze weer terug naar haar volk.

Nou, dat was les 1! Wat leuk was het!!

Thuis kijk ik weer met andere ogen naar onze flora. We hebben dit jaar gelukkig alweer méér bloemen dan het vorige. Maar er kan beslist nog héél veel bij. Dus de komende tijd ga ik vooral weer heel veel bloemen zaaien en stekken!!

Bloemen en bloeiende struiken en fruitbomen en en en 

Niet alleen voor de bijen hoor. Ook voor onszelf. Je wordt er zo vrolijk van!