Na de storm.

Toen het eergisteren ineens zo hard ging stormen wist ik het al wel ... nee .... dat wordt géén bloemen zaaien morgen. Zoals gepland. Maar dat wordt ... puin ruimen!!

Dat is de keerzijde van wonen op het platteland, met overal omheen die razende wind tegen je huis, tegen je goten, je hekjes en schuren en je omheiningen en je losse flodderige karton op de moestuin. En je pas geplantte boompjes. En en.

Dus dat was gisteren en vandaag de hoofd activiteit. Alles weer terugbrengen in de oude staat. 

Tussendoor heb ik nog wel wat foto's gemaakt. Van de pot met dat bodemmonster bijvoorbeeld. Misschien vind je dat leuk om te zien, hoe dat er nu uitziet. Onderin zit zand. En daarbovenop zit een laag fijner materiaal. Dat is donkerder van kleur. Dat fijne materiaal (leem en/of klei) kan voedingsstoffen beter vasthouden dan zand. Dus het is mooi als er in je zandbodem ook wat van dat fijne spul zit.

Fijn spul!!

Ook heel fijn spul kwamen Brit en ik tegen langs de slootkanten en in de bermen en eigenlijk overal. Namelijk ..... de eerste jonge verse groene kruiden. 

De meesten kun je eten. Neem er een paar handjes vol van mee. Om op te eten, gewoon door wat je kookt of door de sla. Makkelijker kan niet. Niks geen tuin, of kas, of allerlei werk voor nodig. Elke dag een klein handjevol van dat verse malse kruid, en de dokter kan wel inpakken! 😄🌿🌿

Vogelmuur, paardenbloem, robertskruid, koningskaars, smeerwortel, brandnetel, ik heb ze allemaal alweer gezien. Nog even, en alle kruiden van vorig jaar kunnen op de compost, en we kunnen weer vers plukken!

En voor wie dat maar niks vind, al dat groene spul ... kom dan maar mee naar Zwolle. Want daar was ik ook nog. Een klusje van niks, een abonnement wijzigen van Vodafone, maar dan moet je wél helemaal die binnenstad in en naar zo'n winkel.

Heerlijk om weer eens in de stad te zijn! Ook al was het er rustig. En de meeste winkels nog dicht. 

Ergens stond een meneer omhoog te kijken. Dus, keek ik ook omhoog.  

Dit pandje hier, daar zit een pannenkoeken restaurant in. Ik loop er vaak langs, en kijk dan even, op de menukaart, of gewoon, door het raam naar binnen. Naar wat er op de borden ligt en wie er zitten. Maar ik kijk nooit naar boven. 

Nu dus wel.

En zo zie je dan weer iets nieuws. Een mooie plaat in de muur. Van een schip. En via Google kwam ik toen op deze site en leerde ik weer iets leuks nieuws over Zwolle.

Kijken, dus. Het is een kunst op zich. Of zoals Proust het zo treffend zei ..... 

'The real voyage of discovery consist not in seeking new landscapes but in having new eyes.'

En dat is dan weer heel handig in tijden van Corona. Als je niet op reis kan. Reizen naar nieuwe plaatsen is niet nodig, om nieuwe dingen te ontdekken en te zien. Daarvoor hoef je alleen maar .... anders te kijken.

Oja, en ik gluurde gewoontegetrouw nog wel even naar binnen, op de borden. Maar nee, geen pannenkoek te zien. Lege borden en lege glazen. Ik hoop maar dat ze snél weer vol kunnen!!

 

Nog meer fotootjes van tussendoorse dingetjes. Want Paul wilde wel weer eens wat lekkers. Maar dan wel gezond. Iets wat je kan snaaien zonder schuldgevoel. 

En aangezien het toen toch net plensde van de regen ben ik maar balletjes gaan maken. Dat begint met de klus van het walnoten pellen. Ik had 200 gram nodig en je bent wel een tijdje bezig. Maar de rest ging snel.

Dus, 200 gram gepelde walnoten. Dan nog 150 gram gedroogde appels, 2 el boter, 1 el honing, snuf zout en peper, snuf groene kruidenmix (kun je ook weglaten), beetje olie en (rogge)meel om het deeg soepel te maken. 

Dan mixen, en balletjes draaien, en die even door wat meel of gehakte noten rollen.

Simpel he?

Niet bakken, alles mooi onbewerkt en bijna alles uit eigen tuin en buurt. En oja, lekker, ook nog.😋😋

Het regende nog steeds, en dus kwam er ook nog een plaat-taart. Iets wat ik je van harte kan aanbevelen is, als je zomers véél fruit hebt, en rabarber, om wat flessen taartvulling te wecken. Dat is gewoon vruchtenmoes, met een beetje suiker, en wat kruiden of citroen. 

Ik had vorig jaar zo'n tien liter rabarber-aardbeien-taartvulling gemaakt. En die flessen stonden er nog steeds. Het was dus ook wel hoog tijd om daar eens wat mee  te maken, want de nieuwe rabarber is er al bijna weer.

En dan is zo'n taart zó gepiept. 

Voor een plaat van 90 cm breed nam ik 750 gram roggemeel, 400 ml zonnebloemolie, 150 gr honing, 6 mini eitjes (kan ook 2 grote), een paar fijn versnipperde blaadjes van de citroengeranium, wat groen kruidenpoeder, een flinke snuf zout en 2 tl baksoda.

Je mengt eerst de droge spullen, dan de rest erbij, en 'losjes' mengen. Het mag wat kruimelig blijven.

Met twee derde van het deeg maak je de bodem. Platdrukken. Dan de taartvulling erop. Ik nam ruim anderhalve liter vruchtenmoes. En dan de rest van het deeg eroverheen verkruimelen. Bak het 30 minuten in een hete oven. Kijk wel vanaf 20 minuten regelmatig, want zo'n platte taart is sneller klaar dan je denkt.  

Dus, lekkers hebben we ook weer. Met dank aan de tuin en aan de citroengeranium in de vensterbank en aan de bijen van Jan D.!!

Om de komende zomer hopelijk ook weer zo'n uitbundige oogst te hebben, moeten we vanaf nu weer hard aan de slag. Toen de stormschade zo'n beetje was opgeruimd, hebben Paul en ik nog even aan de compost gewerkt. Dat gaat het hele jaar door.

Een tijdje geleden, nou, al een paar maanden eerlijk gezegd ... belde Wim dat hij weer compost had. Of ik dat wilde komen halen? Ja hoor. Maar er kwam steeds wat tussen, en vandaag pas hadden we tijd. Paul liet eerst Brit uit en ik heb de bult gras, die daar nog lag, naar de paardenbak verplaatst. Toen, op naar Wim. 

Wim, 81, hielp zelf actief mee. 

Of we koffie wilden? Want we zijn al ingeënt! Zei Wim. Maar nee, wij hadden nogal haast. In totaal hebben we twee aanhangwagens vol compost gehaald. En het is nog lang niet klaar. Maar de rest komt later wel, en dan héél graag ... met die koffie erbij! 

En weer als vanouds een praatje met Jacky en Wim!😊

En gelukkig ..... ná al dat ruige werk bleef er aan het einde van de middag nog tijd over om die bloemen te zaaien. Zó leuk werk!

Bakjes vullen, zaadjes erin, en uiteraard mijmeren .... over al die kleuren, en al die nieuwe soorten die we dit jaar hebben. Hoe zouden ze eruit zien? 

Haha en zoals je ziet werd ik steeds goed in de gaten gehouden vanaf de paardenbak. Bella vindt het gezellig als ik in de kas werk. Ze komt altijd kijken.

En tussendoor even vragen .... of het misschien al etenstijd is?

Wat een maartse buien hadden we. Het ene moment was het droog en zonnig, dan weer die keiharde wind, en dan ineens weer een stortbui! Tijdens het laatste rondje dieren voeren kwam het weer met bakken uit de lucht! Alles in één keer drijfnat!

Gelukkig zaten de dieren toen alweer binnen, lekker te eten, en konden ze opdrogen. En toen ikzelf nog!

En binnen, aan tafel, ging het zaaien verder. Het zijn vrij ingewikkelde zaden die ik vandaag had. De meeste moet je om en om een paar weken in de warmte zetten en dan weer een paar weken in de koelkast. Het duurt maanden, en voor sommige zaden wel een jaar, voordat ze gaan ontkiemen.

Maar dan heb je ook wat!

Bijvoorbeeld een kiespijnboom! 😄