Shizzle.

Die nieuwe kleden, van jute, vallen bij de hele familie erg in de smaak.

Alleen trekken de katten steeds van die lusjes omhoog. Als iemand daar een tip voor heeft?

Nagels knippen? 😼






Vandaag was ik mijn shizzle weer eens op een rijtje aan het zetten. Ik schreef daar al eerder over. Een goeie manier om chaos in je hoofd te voorkomen, is om dingen in te delen.

Wat is belangrijk? Waar wil je je aandacht en tijd aan besteden? Bijvoorbeeld familie, vrienden, werk, hobby, tuin, huis, mantelzorg, kerk, vereniging, creatief .... en meer. Uit wat voor delen bestaat jouw leven?

En af en toe ga ik dan een ochtendje zitten, en ga al die onderwerpen in gedachten bij langs. Wat moet ik waaraan doen? En dat dan in de agenda plannen. Op die manier vergeet je niet snel iets. Of iemand. 

Vanmorgen was het namelijk tóch storm en regen hier bij ons. En koud!! Prima ochtendje dus voor de shizzle!

☔☔☔☔☔




Maar na de lunch werd het droger en lichter, en zijn Brit en ik in de vliegende storm toch maar even buiten aan het werk gegaan. In de kas was het goed toeven! Dus daar begon het. Doperwten zaaien!

Die erwten had ik geweekt in een pot, en vervolgens straal vergeten. Ze hebben dagenlang liggen weken in water, en of ze nog gaan kiemen is nog maar de vraag. Misschien zijn ze ook wel allemaal verrot. Wat heel grappig was dat ik in veel erwten van die mooie ronde gaatjes zag ....

..... dat is natuurlijk ook weer een of ander beestje of kevertje geweest, die dat gedaan heeft. Het is hier één en al leven! Rond de boerderij, en óók in de zaden! Haha ja dat krijg je dus, als je geen enkele vorm van ongedierte-bestrijding gebruikt!

Maar het maakt mij niks uit hoor. Hoe meer zielen hoe meer vreugd! 🔆🔆🔆🔆🔆

De erwten zijn gezaaid in een bak met mijn eigen grove compost. Dat kan met erwten. Met fijner zaad, moet je fijne zaai-aarde of gekochte potgrond gebruiken. Maar die grove erwten die kiemen overal wel in.

Je ziet daar ook nog de erwten en tuinbonen die een maand geleden gewoon in de grond gezaaid zijn. In december! Die zijn al meer dan tien centimeter hoog, en ik top ze regelmatig, voor in de salade.

Er is één werkje dat ik al de hele winter uitstel. En dat is, het repareren van het pad in de oude moestuin. Die moestuin is nu een bessentuin geworden, en er is een pad in, van grote geribbelde tegels. Maar dat is helemaal overwoekerd, en de tegels zijn omhoog geduwd. Waardoor het hekje naar één kant niet meer open wil.

En dat pad wilde ik nu weer netjes maken. Eerst alle tegels opliften en eruit halen, dan wat grond eronder weggraven, worteldoek eronder, zand erop, egaliseren, en dan weer de tegels terug. Ik had er twee dagen voor uitgetrokken.

Maar.

Het liep anders.

Want ik kreeg de tegels met geen mogelijkheid eruit. Die dingen wegen lood- en loodzwaar. Zelfs met ijzeren breekijzers of hoe heten die dingen, van die staven, kreeg ik ze wel een klein eindje omhoog, maar ja dan? Tillen? Zestig kilo ofzo?

Nee. Lukt niet. Te zwaar.

Nou, dan maar niet. Dan maar gewoon weer de bovenkant van de tegels afgeschraapt. Haha in plaats van twee dagen was ik in één uur klaar.

Maar ja het hekje wil nog steeds niet dicht, die ene kant op.

Vanavond was nog zo'n steeds-maar-uitstel-klusje. Het koken van suikerbieten. Dat is helemaal geen zwaar werk, maar wel langdurig. En troeperig.

Het begint met het schoonmaken van de bieten. Wat je hieronder ziet, is buiten eerst al geschrapt. Dus dit is al vrij schoon. Dan weken, en wéér poetsen, en dan kan je ermee werken.

Elke maand (ofzo) is de stroop weer op, en dan moet er weer nieuwe gemaakt. Nou ja, moet, het hóéft natuurlijk niet. Maar het is echt leuk om géén suiker meer te hoeven kopen.

En achteraf valt het dan ook wel weer mee hoor, met het werk. Ik heb één pan met gezeefd sap op de kachel gezet, en twee anderen op het fornuis ingekookt. En om acht uur hadden we weer twee kannetjes met lekkere bruine caramel-achtige stroop.

Genoeg weer voor een maand!

De shizzle op orde, de erwten gezaaid, een hekje wat nog steeds niet open kan, en stroop.

Genoeg weer voor één dag!