Gewone dagen, gewone dingen.
De dagen zijn kort, er is elke dag veel te doen. Vandaag was ik een paar uur in Bussum bij een lieve vriendin. Ze vroeg hoe het ging, wat ik zoal doe en wat mij bezighoudt.
Ik zei toen, er is thuis steeds zóveel te doen, en de dagen zijn nu zó kort, dat ik eigenlijk alleen maar bezig ben met het hier en nu.
Géén 5-jaren plan. Géén bucketlist. Géén ernstige gedachten, over gisteren en morgen. Want je handen zijn vol en je gedachten zijn gevuld met dagelijkse dingen.
Gedachten over een kind dat vandaag op 12 km kruishoogte de halve wereld over vliegt. En over een 'moe' die wat ziekjes was en een 'koe' die wat ziekjes was. En over de asperges. Moeten die niet tóch maar een dikke laag compost hebben? En over een plan, voor de basisscholen hier in de buurt. En over Bekkie, die ineens enorm vijandig is tegen haar bloedeigen kroost.
En ook gedachten natuurlijk over de taarten die in de oven staan. Al onze butternut pompoenen gaan ineens hard achteruit dus ik ben steeds maar pompoentaarten aan het bakken. Lekker hartig, met geitenkaas en koriander, en lekker zoet, pompoen met aardbeien en room, en nog veel meer.
🍪🍪🍪 😊😊😊
Het was fijn om met een goeie vriendin over die dingen te praten. Over hoe je soms helemaal wordt opgeslokt door het hier en nu. Hoe je door 'kleine' en niet zo 'wereldschokkende' dingen helemaal in beslag genomen wordt.
Terug naar huis rijdend, vanuit Bussum, kwam ik achter 'de boeren' terecht. Ojé de hele A28 stond muurvast, vanmiddag rond drie uur, bij Zwolle. Ik was ruim op tijd vertrokken, want moest de dieren voeren om vier uur, maar die boeren hadden schijnbaar óók alle tijd!
Het stond stil en bleef stilstaan. Gelukkig kon ik tussen wat vrachtwagens doorschieten en ben van de weg af gegaan, en via allerlei omwegen, helemaal om Dalfsen heen (waar ik óók weer achter een rij naar huis rijdende trekkers terechtkwam) naar huis gereden.
Het was laat. Stress stress, alle dieren voeren. En dan snel hout halen en de post ... en ....
..... kijk!
Daar is Taproot!
Nou mijn dag is weer helemaal goed!!
Wat ik zo leuk vind aan dit blad is dat het allemaal geschreven is door mensen 'uit het veld'. Als het over wol gaat dan hoor je alle verhalen van schapenherders en schapenboeren en van wevers (ja die bestaan nog!) enzovoort.
Er staan geen gelikte reportages in waarbij het vooral gaat om 'het plaatje'. Deze verhalen zijn allemaal écht, van échte mensen, en van veel mensen kun je een website of zelfs een blog vinden. Met weer heel veel inspiratie en ideeën.
Ook de modellen zijn écht. Uit het leven gegrepen. En de handen zijn ook echt. Niet gemanicuurd. 😊
Erg leuk. Deze Taproot had als thema 'Wear' wat betekent 'dragen' (van kleding) en het ging vooral over wol.
🐑🐑🐑🐑🐑🐑🐑
Nou. Paul was er niet vanavond. Dus kon ik Lees-eten.
7 reacties:
Helemaal waar over al die beslommeringen en zo herkenbaar. Willen we na een drukke dag even zitten en gelijk schiet er in de gedachten dat er nog allerlei formulieren ingevuld moeten worden want morgen komt de veearts. Nou daaag avond. En zo gaat het maar door. O, wat lijkt me dat een leuk blad! Maar Engels zeker? Liefs L.
Lees-eten doe ik ook altijd als ik hier in FR alleen ben - heerlijk rustig - zelfs eten en internetTv kijken samen - kan ook ....
Ik weet niet of de jonkies zich nog kunnen voortplanten. Dat kan e iets mee te maken hebben. Als dat niet zo is, dit op tijd doen anders kunnen ze bijbehorend gedrag gaan vertonen wat je niet graag xou willen. Volwassen katertjes worden op een geheven moment in de natuur uit de groep gezet, door in te grijpen kunnen ze zich niet meer buiten voortplanten en verandert de hierarchie in de groep. Maarvik zou de dierenarts om raad vragen, en even hierover opbellen wat je het beste kunt doen in dit geval.
Sorry voor de typefouten. Op mobieltje getypt.
Ja Bekkie moet gesteriliseerd worden. Dan zou het vijandige naar haar kittens misschien ook verminderen, hoorde ik. En de twee jongen (vrouwtjes) ook maar allebei. Maar dat kan dacht ik pas rond een half jaar. Hopelijk dan alles weer pais en vree hier!
Dat katten hun jongen 'verstoten' ken ik nog uit de tijd dat ik nog op de boerderij woonde. Meestal ging het om katertjes. Soms kwam je ze twee of drie huizen verder nog eentje tegen in de bij dat huis horende groep katten en soms verwilderden ze en hielden zich in leven in het naburige bos, waar ze hun territorium hadden. Er wordt tegenwoordig erg problematisch gedaan over wilde of verwilderde katten. Misschien omdat in dichtbebouwde gebieden dat een groter probleem geeft, maar bij ons werd het gezien als een gegeven. In mijn herinnering werden katten ook nooit zo oud als tegenwoordig het geval schijnt te zijn. Ik herinner me maar een kat bij ons thuis die 10 jaar oud was en die had ook een naam; Minetje. Dat was dan ook de enige kat die gedoogd werd in de huiskamer en waarschijnlijk alleen maar omdat het de lievelingskat was van mijn ruim een jaar jongere zus.
Je verhaal is herkenbaar: onze kat deed hetzelfde na haar eerste nestje van dit jaar. Het overgebleven jong betrof eveneens een poesje. Achteraf bleek moederpoes alweer rijp voor de kater en was een tweede nestje op komst, waardoor het (nog altijd 'voor de lekker' bij moeder drinkende) overgebleven poesje afgestoten werd. Deze was inmiddels oud en wijs genoeg om zelfstandig te worden:).
Een reactie posten