Je ziet het. De prachtige julimaand is begonnen.
Als tuinder kom je in deze maand zowaar .... tot rust. De vruchten zijn gezet. Wilde kruiden en plagen zijn min of meer onder controle. Je gewassen ... zijn bijna volwassen. 😊
De grote oogst kan beginnen!
Vanochtend vroeg kwam bij ons de installateur langs want de verwarmingsketel gaf een storing aan. Het was gelukkig zó verholpen. Maar ik moest wel even al die planken in de provisiekast, met al die weckpotten, leegmaken.
En toen .....
....... heb ik de inhoud van een aantal potten op de compost gemikt.
Want de verse bietjes buiten, op het land, staan nu in lange rijen te groeien. De oude potten van vorig jaar kunnen weg.
Hetzelfde met de courgettes. Vorig jaar heb ik een deel ingevroren, in blokjes, in de vriezer. Nooit gebruikt. Het was niet nodig. We hadden verse pompoenen, en uien, en weet ik wat. Het was ook géén succes, ingevroren courgette. En kijk .... ze zijn er alweer!
Ook de bevroren courgette gaat op de compost. Het mooie is, dat je zo eigenlijk niks weggooit of verspilt. Als je een composthoop hebt, dan komt elke molecuul weer terug in je voedsel van het volgende jaar. Zelf gooien wij niks weg, wat verteren kan. Nog geen korrel rijst.
Ook andere dingen, zoals karton en duurzaam papier en takken (gesnipperd) en versleten textiel, gaat op de hoop. Het is jammer dat Paul geen compost toilet wil ... anders hadden we dat afval ook kunnen recyclen!😊
Haha maar Paul vindt dat hij al tolerant genoeg is. Géén compost toilet dus!!
(voorlopig)
(😉)
Goed. Maandag. De was. En denk maar niet dat we ons laten afschrikken door die paar onnozele processierupsjes van vorige week. Nou ja, iets meer dan een paar. Een paar duizend, denk ik. Maar, de was gaat gewoon weer buiten aan de lijn!
Wat denken ze wel. Dat we bang zijn? Voor rupsen? Och. Die paar bulten. Vers aloe vera sap erop, tweemaal daags, en het is met een paar dagen weg. En jeuk en bulten krijg je tóch wel, op een boerderij. Is het niet van die rupsen, dan wel van vlooien of oogst-mijten of muggen of horzels.
Ik heb de was opgehangen in de verste hoek, dus niet pál onder de eiken. En hard uitgeklopt, na het drogen. Hoe dat afloopt dat hoor je wel weer. Maar we laten ons niet kisten door rupsen toch zeker?
Vanmiddag was het hier nog warm. Brit wou eerst helemaal niet wandelen.
Maar toen ik toch ging ging ze wel mee natuurlijk. Haha want alleen thuis blijven is natuurlijk nóg vervelender dan in de zon lopen. Als het erg heet is plonst ze wel even in de Beentjesgraven.
Vervolgens loopt ze steeds door mijn foto's heen. Wat dat toch is met zo'n hond? Doen ze dat allemaal? Ga je speciaal je best doen om een schitterende foto van het Korenbloemblauwe pad te nemen, zie je steeds alleen die hond.
Naja.
We liepen terug langs de balen hooi. Door de harde wind was één kant helemaal opengewaaid. Ik heb het zeil er weer overheen vastgemaakt ... maar twijfel toch of het wel écht nodig is .... ik zie het eigenlijk nergens, zo'n zeil erover. En je moet er steeds zo op letten, met die wind.
Vanmiddag .... lezen! Het boek van Niki is heel inspirerend. Ze zaait eigenlijk het hele jaar door, en heeft jaarrond verse oogst. Ook hartje winter. Ze is heel slim met het verschuiven van zaaitijden. Ze zaait bijvoorbeeld de winterwortels op 1 augustus! In haar land begint de eerste vorst zo tweede helft oktober, en dan is de wortel precies volwassen, na 8 tot 10 weken.
En dan .... dan kan je hem buiten laten staan! Want dan kan hij vorst hebben. En dat kan je ook doen met broccoli en spinazie en nog veel meer groenten.
Augustus wordt dus ..... zaaimaand! Om in de winter te kunnen oogsten!
Experimenteren. Leuk!
Maar vandaag niet meer hoor. Alleen nog even kijken bij de kipjes, die altijd 's avonds nog even op een rij zitten, chillen, en wat praten, voor ze op stok gaan.
En daarachter, de mooie stokrozen.
Zelf met dat geperforeerde blad .... of misschien wel juist daardoor .... een plaatje!
4 reacties:
Inderdaad, een plaatje, Clarien, alles wat je ons toont (vandaag).
Heel knappe foto met Brit !
Lie(f)s.
Ik ben niet zo dapper. Mijn was droogt voorlopig binnen. Mijn jongste zoon van 8 jaar zat zo erbarmelijk onder de jeukbulten van de obsessierups (zoals wij hem inmiddels noemen...;-))dat ik hem dat niet nog een keer aan wil doen. Ik hoop maar dat ze snel de nesten weg komen zuigen. Dan kan mijn was ook weer lekker aan de waslijn droog wapperen!
Het begin van de 'grote vakantie', -die maar 3 weken duurde-, was in mijn kindertijd het moment dat mijn vader ook tijd had om een dagje met ons mee te gaan naar de dierentuin in Emmen. Na het melken gingen we op pad en voor het melken 's avonds moesten we weer terug zijn. Goed beschouwd dus maar een kort dagje want we gingen op de fiets en de afstand was toch rond de 25 km. Twee uur deden we er wel over. Bedenk even dat in de jaren '50 de fietsen nog niet te vergelijken waren met de huidige. Toch bewaar ik plezierige herinneringen aan de dierentuinbezoekjes. Vaak was dat het enige uitje dat we hadden in de grote vakantie. Nou hoeven we daar ook niet al te dramatisch over te doen, want we beleefden op de zwerftochten door bos en hei vaak meer dan veel kinderen nu.
Een oude Drentse zegswijze is "je moet niet van de zolder op de vloer (begane grond) willen stappen", waarmee bedoeld wordt dat je niet teveel tegelijk moet willen. Daaraan dacht ik toen ik las dat Paul geen composttoilet wilde. Gewoon rustig aan doen, de geest moet er ook rijp voor zijn.
Wat ik me ook af zat te vragen is waarom je in de paardenbak, toch jouw experimenteerruimte bij uitstek, geen verhoogde platte bak maakt waar je ook 's winters geschikte groente in kunt verbouwen. Een verdiepte bak lijkt me bij jou niet mogelijk, door de aanwezigheid van het afwateringskanaal net naast je grond en indachtig de zegswijze 'als het niet kan zoals het moet, dan moet het maar zoals het kan', leek me een platte bak met geïsoleerde wanden een mogelijkheid om wintergroente te verbouwen.
Wat ik altijd hoor is dat de boeren hun hooibalen afdekken om te voorkomen dat o.a. kraaien en roeken de verpakking kapot pikken. Die vogels zijn nu nog niet echt actief omdat de jongen nog aandacht vragen, maar als die uitgevlogen zijn zal dat wel gebeuren. Misschien om dat even in het achterhoofd te houden.
Prachtige foto's weer. Leuk zo'n boek kom je op nieuwe ideeën. Hooibalen bedekken we hier nooit. Alléén als er mais in zit dan pikken de kraaien er in. Je zou voor de zekerheid af en toe kunnen checken of er gaten in zitten en er dan wat ducktape of speciaal kuilplasticplakband overheen kunnen plakken. Doen wij als we er per ongeluk met de trekker een gaatje in rijden.
Een reactie posten