Vandaag kwam er hulp opdagen in de persoon van Miriam. Met z'n tweetjes hebben we het derde vak op de tuin omgespit. En gekletst. Dat ook vooral! En alle kweekwortels voorzichtig uit de grond getrokken en aan de koeien gevoerd.
De wormen ritselden met bosjes tegelijk door onze spitvorken door. Het waren er ongelofelijk veel!
Je kan wel zeggen, dat de bodem op Moeskers Moestuin leeft! De bodem loopt haast weg!
En kijk, bij de buren is Guiseppe ook hard aan het werk. Hij oogst de laatste verse boerenkool.
Na de lunch was er voor ons nog een tweede klus. Er lag een grote stapel takken die naar de paardenbak moest. In m'n uppie durfde ik daar steeds niet aan te beginnen. Want dan moest het hek open, en dan zouden de koeien natuurlijk meteen weg lopen.
Maar nu, met z'n tweeën, ging het prima. Miriam stak de takken over het hek, en ik bracht ze naar achteren. De koeien gingen meteen knagen aan die takken. Aan de bast.
Boombast (het laagje vlak onder de buitenste schors) schijnt heel goed te zijn voor dieren. Enne ... ook voor mensen, trouwens. Boombast is wonderbaarlijk sterk en heilzaam spul. Google er maar es op. Van veel bomen is het eetbaar.
Wat grappig is, maar je kan het hier niet zo goed zien .... is dat Bella haar horens gebruikt als armen. Daarmee legt ze takken opzij.
Van buurman Henk kreeg ik weer een paar kratten met groenten restanten. Voor onze dieren. Wow! Blij mee joh!
Ik heb alles in eigen kratten overgedaan, en verdeeld in porties voor ongeveer drie dagen. Wat zullen de koeien gezond worden met al die groenten. En ook nog boombast. En veel geaaid worden! 😊
En van buurman Wim kregen we zes kisten met hout. Zijn eigen hout. Met zijn eigen 78-jarige handen heeft hij een enorme Acacia-boom gerooid, en helemaal tot brandhout verwerkt. En heeft hij de hele wal bomen langs zijn weiland gesnoeid. En wij kregen daarvan ook een deel.
Top Wim!
En er kwam nog gewoon gekocht hout. Vijf kuub. Voor de kachel. Dus dat wordt weer stapelen.
Domme dingen waren er ook weer vandaag.
Zo vertelde ik aan Miriam, toen we de dieren voerden, en de waterbakken vulden, dat ik wel eens per ongeluk de kraan open had laten staan. Want dat zie je niet, vanaf de schuur, dat die nog aan staat.
En terwijl ik dat aan haar vertelde, liet ik vandaag óók weer die kraan aan staan! Ik had m'n kop er niet bij, dus. En een tijdje later loeide Bella. Wat is er toch?
Och, die arme koeien, hun hele stal stond blank!
Ja zo is er altijd wat. Vaak eigen schuld, ook nog. 😔 Ik wilde dat vanavond na het eten gaan fixen. De stal leegruimen, en schoon en droog stro erin.
Maarre ...... het wordt hem niet meer vandaag ....
De koeien moeten maar één nachtje geduld hebben ...
2 reacties:
Fijn, Clarien, 3de-vak-hulp !
'De bodem loopt haast weg!' -> mooi beschreven.
Toffe buren heb je ! Zoveel lekkers voor de koeien, en dan ook nog brandhout.
Vijf kuub, da's inderdaad (weeral hard werk!) stapelen.
En die kraan..., kan gebeuren hé. Jij zou af en toe voor minder moe zijn...
Rustige nacht,
Lie(f)s.
In een erg grijs verleden heb ik nog enige jaren bij een bedrijf gewerkt met cultuurtechnische wortels. Als civiele technieker hadden we er geen enkele moeite mee om het over een acacia te hebben, maar werden dan meteen op de vingers getikt dat er in NL geen acacia's 'in het wild' groeien, maar dat het Robinia's zijn. Toen heb ik geleerd dat de boom die iedereen Acacia noemt, in botanische kringen als Robinia pseudoacacia door het leven gaat. Dat kwam weer bij me op toen jij repte over het van de buurman gekregen haardhout.
Uit diezelfde tijd komt ook een herinnering over een advies dat een cultuurtechnische collega eens moest uitbrengen over de staat van de velden van een voetbalclub aan de overzijde van de visvijver. De waterafvoer stagneerde nogal en op het Britse eiland regent het redelijk veel naar verluidt. Dus lastig voor die club. De oplossing was uiteindelijk dat de beste man er, -bijna letterlijk-, met een pot pieren heengegaan is om de ondergrond beter waterdoorlatend te maken. Er zat weinig bodemleven meer in. Uit deze anekdote blijkt maar weer het grote belang van een goed bodemleven en ook het grote gelijk van mijn eigen opa. Wees dus zuinig op de wormen en ander kruipend en woelend spul in de bodem.
Dat Bella de hoorns gebruikt als plaatsvervangende armen is een goed voorbeeld van het in Drenthe, en ik neem aan ook in Groningen-, bekende zegswijze "as 't niet giet zoas 't mot, dan mot' maor zoas 't giet". Goedbeschouwd is een koe nog redelijk gehandicapt als je hun hoornwerk vergelijkt met andere grazers als herten en elanden. Die kunnen met hun gewei zelfs scheppen. Met gerichte training kunnen ze misschien ok nog wel leren spitten.
Een reactie posten