Slons?

'Krijg je nou nooit es genoeg van die pioniersboeken?' vroeg Paul.

Nee dus. Echt niet. Ik verslind die boeken. Want ik voel me met die vrouwen verwant. Natuurlijk mag ik ons luxueuze en rijke leven niet vergelijken met het harde bestaan van die dames. Want hoe veel uren je ook moet stoppen in het min of meer zelfvoorzienend leven ... wij hoeven nou ook weer niet te knokken, om te overleven.

En .... wij hebben een keuze. We doen het voor de lol.






Maar toch is er overeenkomst. En daarom inspireren ze enorm. Zij werkten zó hard, elke dag. En natuurlijk hadden ze niet de veiligheid van een appie om de hoek, voor als de oogst mislukte. Geen oogst, dat was honger lijden.

Geweldige vrouwen waren het! ( en mannen, haha, die ook natuurlijk)

Ook mooi om te zien hoe de dames in alle armoede vaak toch probeerden om het decorum te bewaren. Om er vooral niet uit te zien als een slons. 

Ook daar kan ik een voorbeeld aan nemen.

Af en toe even die mestlaarzen uit. En hakken aan. Omdat je er niet uit wil zien als een slons!

 

Echt, héél inspirerend! 😊😊