Twee jaar later.

Het is vandaag precies twéé jaar geleden dat we verhuisden. Zó leuk als je een blog bijhoudt, je kan alles precies nazoeken. Inclusief de kluchten, uit die verhuizing. Want ooooh wat ging er veel mis.

Nou ja niet écht mis, maar toch wel om te lachen. Zoals die wasmachine, die klemvast zat op de trap van ons oude huis. Twéé uur deden Pieter en Paul er over om dat loodzware ding omlaag te krijgen. Ik werd er nerveus van en ging wat anders doen. Toen ik een half uur later terugkwam waren ze precies één tree lager!

Lees het maar na. Ik heb hem even onder 'aanbevolen' post gezet. Voor 't geval je ook overweegt om je hele verhuizing zelf te doen. Kan best hoor. Maar je moet wel stalen zenuwen hebben en gevoel voor humor.

Inmiddels zijn we twee jaar verder ....

.... en hebben we het hier erg naar onze zin.

Wat niet wil zeggen dat alles van een leien dakje gaat. Onee, helemaal niet zelfs.

Neem bijvoorbeeld gisteren. De omheining in het weiland bij Wim en Jackie is af. Hoera! Dan kunnen we dus de koe en het kalf daar naar toe verhuizen, dachten we. Alles was goed voorbereid. Er waren roodwitte linten om de weg even mee af te sluiten, zodat we konden oversteken met moeder en dochter koe.

We hadden een halster voor Bella. Nou, na wat gedoe en tegen gestribbel ging dat om haar kop en horens heen. Toen het hek open. Ráng, meteen alle acht geiten ervandoor.

Goed, geiten weer terug. Toen, Bella ging netjes mee aan het touw, en het was de bedoeling dat Bonnie het kalf met haar moeder mee zou lopen. Maar wist Bonnie veel. Zij is nogal een wild en schuw kalfje, en ze vond alles eng. Ze deed alles precies verkeerd. Onze voortuin in. En weer eruit. NIET op het erf willen lopen want ojee, klinkers, die kende ze niet en ze wilde er niet op lopen. Enz enz. Door de moestuin en dwars door het tarweveldje, en door de siertuin, overal zijn we geweest maar niet waar we wezen moesten.

Toen maar terug naar het weiland. Wat nu?

De bedoeling is nu dat we eerdaags de koeien in de schuur leiden, en ze daar allebei vastmaken, zodat ze beiden aan een touw kunnen mee wandelen. En dan in een kar, of lopend, gaan we naar het nieuwe weiland. Het is maar een klein stukje.

Maar nu moet dus die schuur leeg. Die moest toch al leeg, want dat wordt de stal. Volg je het nog?

En omdat die schuur nu met spoed leeg moet, moet ik die spullen ergens bergen, en moet ook de nieuwe schuur met spoed opgeruimd.

Op een paar plaatsen op de vloer ontbreken nog wat klinkers. Dus die heb ik erin gelegd. Zo wordt je dag dan weer gevuld. Met klinkers leggen, een paar schuren opruimen, en oja dat roggeveldje moest ook nog verder omgespit. 

Geen vervelende klussen hoor. Alleen zijn het wel elke keer 'stukjes en beetjes'. En ik hou van afgeronde taken. Iets dat af komt. Maar op de boerderij ben je nooit klaar. Het ene werkje leidt altijd weer tot het andere. 

En ook daar kun je aan wennen.

Wat dat betreft is er veel veranderd, in de afgelopen twee jaar. Vooral wijzelf zijn veranderd. We raken lang niet meer zo snel in de stress. Zou dat zo zijn, dat als je dingen minder onder controle hebt (zoals dieren) dat je dan zelf ook uiteindelijk makkelijker wordt? Of nou ja misschien is dat onderdeel van ouder worden, kan ook. 😊

En vanavond vroeg Paul of we weer eens een currie konden eten. Natuurlijk kan dat! Als je kerrie in huis hebt, kun je van alles wat je in je voorraad hebt, 'een currie' maken.

Zolang je maar begint met een paar eetlepels kerrie bakken in hete olie, en knoflook erbij en wat ui, dan de rest van de specerijen en smaakmakers meebakken, en dan gaan alle groenten in blokjes erbij.

Als alles lekker gebakken is blus je het af met wat room, en voeg naar smaak nog peper en zout toe. Als extra's namen wij een schaaltje dikke Griekse yoghurt met wat dille, een schaaltje gezouten pinda's, en een kommetje gekookte eieren.

Nou, het is allang weer op.

En ik keek eens naar de kat vanavond en het viel me écht op ... de dieren hebben in één week tijd hun winterjas aangetrokken! Ze hebben een dikkere ruigere winterpels gekregen, de haren zijn ruwer en de vacht is dik en warm. Echt mooi is dat!

Ook de koeien en de kippen zijn warm toegerust met pels en veren. Daar hoef je niks voor te doen dat krijgen ze vanzelf.

En dan die schemering, het is zó voorbij! Zodra de zon laag staat komt de nevel op, en als hij onder de horizon zakt is het binnen een half uurtje donker.

Het najaar heeft de kortste schemering. Heel gezellig, die lange avonden, maar er is nu wel minder tijd voor alle klussen.

Nou, morgen maar weer verder!