Vanaf half augustus regeert Sebastiaan Spin weer over de velden. In de heldere ochtendzon weet je soms niet wat je ziet. Die mooie bouwwerkjes, en dan gevuld met miljoenen druppeltjes kristalhelder dauw water ... ontroerend mooi.
Minder mooi is natuurlijk dat Sebastiaan ook in de boekenkast kruipt en in de hoeken van de slaapkamers zijn webben weeft, en rondom de buitenlampen en de ramen.
Maar ik ben blij hem weer te zien. En zijn kunstwerken. Het is echt september! Het najaar is op komst.
De eerste van de maand. Een mooie dag om alles op te schrijven wat er deze maand moet gebeuren. En dan alles verdelen over de weken, en over de dagen.
Als dat eenmaal gebeurd is daalt er een grote rust over mij neer. Haha, alsof het werk al gedaan is! Maar het scheelt enorm, als je alles hebt opgeschreven hoef je er niet meer over te piekeren. Gewoon de lijsten afwerken, in een mooi rustig september tempo, en dan komt alles wel in orde.
En elke dag is er tijd voor koffie. En elke dag zijn er weer al die lekkere maaltjes van de tuin. En elke dag zijn we omringd door dieren en hun gezelligheid.
 |
Zoals onze eigen dieren natuurlijk. En echt, geloof het of niet, maar de kippen komen ons ook óók opzoeken. Net als hond en kat. Ze komen doodleuk aanstappen, als ik in de tuin zit, om es te kijken wat ik zoal doe en of er nog koekkruimels op de grond vallen toevallig.
Dieren geven zoveel gezelligheid! Wij zouden ze echt niet meer willen missen.
En ineens, flop, daar landt een libelle op de bloemen op tafel. Wil jij ook koekkruimels libelle?
 |
Zaterdagmiddag 12.00, en het is oorverdovend stil rondom het huis. Geen verkeer komt voorbij. Want iedereen eet nu. Vliegtuigen hebben we hier gelukkig haast geen last van. Bezoek hebben we vandaag ook even niet.
Oh ... die complete stilte, wat is het bijzonder.
En dan, na een tijdje, hoor je dierengeluiden. Zoemen. Grazen. Geklop, van een late specht. Een duif die koert. Een hond die in de verte blaft. Bella, die zachtjes loeit, naar Bonnie.
Wij aten een zaterdags soepje. Zo'n lui soepje, gemaakt van wat er gewoon in de keuken op het aanrecht ligt. Een paar handenvol tomaten, een stuk of wat wortelen, voor een lekkere tomaten-wortelsoep. Het frisse zure van de tomaat gaat heel goed samen met de zoete en volle smaak van de zomerwortelen.
Voeg er wat basilicumblad aan toe, een ui, een teen knoflook, wat verse bouillon of twee blokjes, wat verse kruiden, pureren, en dan nog zo'n 100 gram verse roomkaas (ik nam boursin), en wat chilipoeder en dille, en je hebt een dijk van een september soep!
Iedereen wordt blij van zo'n bord!
Ik had de lijsten inmiddels af, en voor vandaag stonden er niet al teveel taken op. Alleen het huis doen, boodschappen, en de was, en de rogge dorsen.
Dus het was weer even meppen op de schoven, vanmiddag. Er zijn zo'n vijftien schoven uitgedorst. Als je zo'n schoof optilt, is de kop van de schoof, waar de aren zitten, echt zwaar van het graan.
En als je dat dan hebt gedorst, en het stro optilt om op de bult te leggen, dan is zo'n bos stro ineens een stuk lichter. En dat verschil, het mooie waardevolle graan, dat is dus je oogst!
Vandaag was dat zo'n halve kruiwagen vol. Ik schat een dikke twintig kilo. Het is nog niet gezeefd. Dat is ook een heel werk, maar dat heeft geen enkele haast. Dat kan in de winter ook nog wel.
En daarna ben ik de hele middag met Brit aan de sjouw geweest. Die arme Brit had weer een nagel gescheurd. Dat gebeurt soms als een hond rent en speelt, dat een nagel blijft haken.
Ze liep maar steeds rondjes met gebogen hoofd en staart tussen de benen. Pijn, pijn. Oh zo zielig. Dus maar naar de dienstdoende dierenarts. Die kreeg Brit niet uit de auto. Ik ook niet. Want Brit voelde dat er iets met die pijnlijke nagel ging gebeuren en kroop helemaal in de hoek. Grommen ook nog.
Uiteindelijk met kunst en vliegwerk, de nagel afgeknipt. Ze heeft nog steeds wel pijn maar de staart is al iets meer half stok. Ach ja je beleeft wat hoor met dieren. Vooral als je erg om ze geeft.
Gelukkig is Doezeltje 2 helemaal opgeknapt! Die gaat het wel redden.
En een laatste berichtje over dieren ... ook héél erg september ... is dat wij een groot nest van hoornaars (grote wespen) hebben in de paardenstal. Die beesten komen 's avonds op het licht van de buitenlampen af. Wist je dat?
Ik wist het niet. Er zijn echt tientallen van die grote wespen om het huis ' s avonds. Een gezoem van jewelste.
Nou, nu Brit een beetje ziekjes is, hebben we dus tijdelijk een ander stel uitsmijters! 😊
6 reacties:
Oppassen met die hoornaars. Als men gevoelig is voor wespen steken kan een steek van een hoornaar erg pijnlijk en zelfs dodelijk zijn. Kan ook gevaarlijk zijn voor Brit en Bekje. Wij hadden zelf een paar jaar geleden last van een gewoon wespen nest. Dat hebben we door een professionele ongediertenbestrijder laten verwijderen.
Ja maandag komt er iemand naar kijken. Het zit in of om de schoorsteenbuis. Het zal wel weg moeten ja.
Vervelend dat die hoornaars daar zitten. Waarom gaan ze niet gewoon lekker ergens in een bos dat nest maken. Wortels en tomaten gaan heel goed samen in soep. Zachte geitenkaas kan er ook goed in. Ach die arme Brit. Ik weet nog dat wijlen onze Bella een nagel had gebroken en die moest 'getangd' worden door de dierenarts. Ze is het nooit vergeten en was sinds die dag altijd benauwd voor ieder bezoek.
Dat nest van de hoornaars heeft er waarschijnlijk de hele zomer al gezeten. Maar als het inderdaad in of net naast de schoorsteenpijp zit dan is de kans aanwezig dat in het stookseizoen er dingen gebeuren waar je als bewoner niet op zit te wachten.
Wat ik van hoornaars weet is dat ze aanmerkelijk minder agressief zijn dan de 'gewone' wesp en dat een steek ervan ook minder erg is dan van de ons alom bekende wesp. Dat heeft te maken met de manier van jagen is me verteld. Het gif moet insecten doden en is niet bedoeld als afweer. Mijn enige zus met boerenbloed had jaar op jaar een hoornaarnest boven de buitendeur van haar boerderij en is er nooit door gestoken. Ondanks dat ze die deur vele malen per dag gebruikte. Voor mij zegt dat veel over de agressiviteit van de diertjes.
Wat ik me wel afvraag is of het hele nest de winter overleeft, of dat het net als bij andere wespen, alleen de koningin is. Even Wikipedia erop naslaan, of aan Maarten van Rossum vragen.
Je weet toch hoe het de spin Sebastiaan in het gedicht van Annie M G Schmidt is vergaan? Daar moet ik vaak aan denken als ik zo'n fraai kunstwerkje zie.
Op die gescheurde nagel en die hoornaars na -> een poëtisch-september-logje.
Lie(f)s.
Een reactie posten